CHAPTER THIRTY-EIGHT

1 1 0
                                    

Hinawakan ako ni Pyan at hinigit pabalik

"You win!"

"What do you mean?"

"Look at the target!"lumingon ako at nagulat ako dahil natamaan ko nga ang yellow na balloon so makakakuha ako nang isang teddy bear kaya dali dali akong bumalik at kinuha yun

Si Pyan ang naghawak nun dahil sobrang laki at diko kakayanin dalahin kaya naglakad lakad pa kami hanggang gumabi na napagisip isip nyang sa ferris wheel kami sumakay dahil gabi na rin at mamaya may fireworks display dun,kaya sunakay na kami ni Pyan

Malungkot ako pero dahil kasi yun sa pagdududa ko,bakit kasi hinayaan kong lasunin ako nang sarili kong isip,haysst nang nasa taas na kami oart tsaka nagkaroon nang fireworks kaya nagtanong na ako sa kanya

"Mahal mo pa ba ako?"

"Hah?Lexine what do you mean?"

"Answer me mahal mo pa ba ako?"

"Lexine mahal na mahal,kung nagdududa ka just because hindi ko napaparamdam sayo well im sorry for that!ikaw ba mahal mo ako,mahal mo pa ba ako?"

"Oo naman kaya nga nagkakaganito ako eh ,please Pyan sana wala nang mga lihim,pede ba?"

"Bakit may tinago ba akong lihim sayo?"

"Kung meron man sana wag ka maglihim sakin please!"

"Promise I would never do anything na ikalulungkot mo kasi ako yung magpapasaya sayo,so wala nang pagdududa ha"

Niyakap ko siya dapat nga wala nang pagdududa na maganap sa aming dalawa dahil dapat relasyon na lamang namin ang pakelaman namin,dapat ako yung magtali,yung magpatibay nung relasyon namin,dahil walang gagawa nun kundi kaming dalawa lang

At nang makababa kami sa ferris wheel umuwi na kami at habang nasa biyahe kami pinagiisipan ko kung ngayon ko na ba ibibigay yung bracelet na binili ko o saka nalang, kaso naisip kong pagbaba namin magandang ibigay yun sa kanya

Nang makarating kami sa bahay

"Salamat Pyan sa isang araw!"

"Wala yun bumabawi lang ako!"sabi nya bago ako yakapin

"Ito o isuot mo!"sabi ko bago iabot ang bracelet na binili ko kanina

"Para san to?"sabi nya bago kumalas sa pagkakayakap sa akin

"Para palagi mokong maalala!"

"Thank you,but don't worry hindi naman kita makakalimutan,mahal na mahal kita,kaya walang rason para kalimutan kita"

Sabi nya bago ako halikan sa noo,yun yung weakness ko yung mga galawamg ala Pyan,yun,yun yung talagang nakakawala nang pagdududa ko yun yung nagpapaalala na siya lang dapat ang pagkatiwalaan ko

Pagkarating ko sa bahay nagpahinga agad ako,kinabukasan maaga akong gumising para tawagan siya kasi di na naman siya sumasagot,kaya tinext ko na lamang siya pero hindi rin siya nagrereply kaya di ko na lamang siya pinansin,Pumunta na lamang ako sa bayan para maghanap nang trabaho at nakakita ako nang isang trabaho kaya pinatos ko na yun,malaki naman ang sahod kaya nagpasa agad ako nang bio data at iniintay ko na lamang ang interview ko

Is This Love?Where stories live. Discover now