Loving the Bad

Chapter 28

What Kai told me shocked me.

Hindi ako nakapagsalita matapos niyang sabihin sa akin iyon

Febbie have cancer?

"She wants me to take care of her... for the mean time. And uhm... they are staying here for a while. Iyon kasi ang gusto ni mama."

He told me honestly.

He didn't tell me before that Febbie is staying here. Iyon ba ang dahilin kung bakit tatlong linggo na siyang hindi umuuwi sa condo niya? Dahil dito muna siya sa bahay nila para alagaan si Febbie?

"Don't break up with me baby, please?" Sabi niya. Humigpit lalo ang yakap niya sa akin.

It took me sometime to analyze what he told me. Wala naman kasi sa itsura ni Febbie na mayroong cancer. She looks healthy to be honest.

I sighed heavily, I didn't know what to say. It's like I was out of words. Wala akong maisip na isagot sa kaniya dahil puro tanong ang gumagapang sa isipan ko.

"Bakit kailangan na ikaw ang magbantay sa kaniya?" I questioned him.

I know, I probably sound selfish. Hindi naman sa ayaw ko na siya ang mag-alaga kay Febbie pero paano iyong pag-aaral niya? Bukas na ang simula ng klase at mukhang hindi pa niya iyon napaghahandaan.

"She refused to take meds... Nagmaakawa sa akin si Tita kung pwede daw ba na ako muna ang mag-alaga sa kaniya."

Why would she refused to take meds? Ayaw ba niyang gumaling mula sa sakit niya?

"Why you didn't tell me? I would've understand. Why did you have to cut off our communication?" Takang tanong ko sa kaniya.

Pwede naman kasi niyang alagaan si Febbie na kinakausap ako. Hindi iyong bigla nalang siyang mawawala tapos malalaman ko nalang na ganito.

"I know you would, Amara. But... Febbie, she.... threatened to kill herself if I would not cut our communication."

With what he said. I felt my blood boiling up with rage. Parang umakyat iyong dugo ko sa ulo ko at anumang oras ay makakasakit na ako.

That was so selfish! Hindi naman ibig sabihin na mayroong sakit si Febbie ay pu-pwede na niya iyong gawin!

"What.A.Bitch." I scoffed.

What a big bitch.

Gusto kong maawa sa kaniya dahil mayroon siyang sakit pero... hindi ko magawa. How can she do that to Kai? Ganoon ba siya ka-desperado?

"You coming to school tomorrow? You don't look ready."

Binago ko ang pinag-uusapan namin dahil baka hindi ako makapag timpi at masygod ko sa loob ng bahay nila si Febbie.

"Yeah, I will." Tumango siya. "Who are you with?"

"I'm with Gabe."

"Gabe? Gabriel?" Gulat niyang tanong. "You two are friends?"

"Yeah," Sagot ko sa kaniya bago inayos ang damit ko.

Tahimik lang siya doon na parang mayroong malalim na iniisip.

"I got to go. He's waiting for me outside." Nagpaalam ako sa kaniya.

We've been talking for an hour, I guess? Baka mamaya ay nabagot na si Gabe doon at iniwan na ako.

Tumango siya sa akin at inalalayan ako papunta sa kanilang gate. Hinatid niya ako hanggang sa kotse ni Gabe. Pinagbuksan niya ako ng pinto bago hinalikan sa noo.

"Text me when you got home?"

Tumango ako sa kaniya.

Tinignan niya ang sasakyan bago tumingin kay Gabe na nakatingin lang sa amin. Tumango siya kay Gabe at tumango naman din si Gabe pabalik sa kaniya.