"The uncrowned heiress of my family, a ran away princess, she's the combination of every bad thing."
***
Cameron Hart, tasted hell when she was a kid. Since then, she had always been the villainess in her sister's life. After getting fed up with he...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Anson Seabra - That's Us
***
Cameron
Howscarylifecan be?
Life can be scary for everyone. We can't be sure what is going to happen. All we can do is to go with the flow. Life is unpredictable. One moment you're on top and the other minute you're at the bottom. That's how scary life can be.
Life is a nightmare for a kid like me who can't protect herself. Who can't defend myself from getting harmed.
Ni hindi nga ako nakalaban ng kuhain nila ang mamahaling relo na suot ko. I was scared. So scared.
"Kawawa naman tong batang to. Mukha pa namang mayaman. Inabanduna na siguro ng mga magulang niya. Tara na." hindi ako umimik sa sinabing iyon ng lalaki na kumuha ng relo ko. I couldn't say anything because I'm afraid that they will hurt me which is so easy for them because they are an adult while I'm just a weak kid.
"Sensya na bata. Mahirap kasi ang buhay. Makakabili ka naman nito ulit diba? Tutal mayaman ka naman. Eto nga pala, para hindi ka magutom at mauhaw. Mahirap ang buhay kaya kailangan mong maging malakas para makalaban ka." sabay alis nila ng kasama niya. Hindi ako nakagalaw at tiningnan lang ang iniwan nilang pagkain at dalawang bote ng tubig. My chest felt tight. Buti pa sila naisip na bigyan ako ng pagkain, why can't my parents do that for me?
Sumikat na ang araw ngunit wala pa rin sila. Hindi kaya inabanduna na nila talaga ako? Tulad ng sinabi ng mga lalaki kanina? How heartbreaking.
"I'm too sad to even cry." ang sikip skip ng dibdib ko. Kinuha ko ang pagkain na iniwan nila. Pancit canton at ilang piraso ng tinapay na medyo brown. Uhh, pandesal ata ang tawag dito dahil nakikita ko itong kinakain nina manang sa bahay. May disposable fork pa na nasa loob.
"Eat up, Cami. You need to survive this hellhole." I whispered to myself. After five minutes ay naubos ko na ang pancit na pinalaman ko sa tinapay. Uminom ako ng konti sa tubig na dala ko.
Nang matapos kumain ay niyakap ko si ice bear habang nakatingin sa kawalan while singing the planet song teacher teached us.
"Mercury, Venus, Earth and Mars, Jupiter, Saturn, Neptune and Uranus." I sang softly. I sang it again for ten times. Pawis na pawis na ako ngunit wala naman akong dalang panyo para punasan ang sarili ko. Hindi naman ako makainom dahil nga tinitipid ko ito hanggang sa may dumating para tulungan ako. Ilang saglit pa ay nakaramdam na ako ng hilo. I tried to shook it away. Dala siguro ito ng gutom at kulang sa tulog dahil hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa malamig ang sementong hinigaan ko.
Napalingon ako sa pinanggalingan ng malakas na busina na sinundan ng mga sigaw. Hindi ko sila maaninag ng maayos dahil sa panlalabo ng paningin ko. Ngunit imbes na matakot ay ngumiti lang ako. Finally, makakatulog na ako. I looked at my bear.
