The Villainess

17: The run away

Coldplay - The Scientist

***

Cameron

They were dumfounded when I said that I am leaving. Well, I don't really care. Iniwan ko na sila at umakyat sa kwarto ko para kuhain ang mga gamit na matagal ko ng iniligpit. Inihanda ko na talaga ang mga gamit ko para sa oras na umalis na ako dito ay hindi na ako matagalan pa sa pag-aayos. Isa lang itong maleta kung saan nasa loob sina Carma at Caroline at iba pang mahalagang gamit ko.

I also prepared cash for transportation fee. Hinila ko na ang maleta pababa ng hagdan kung nasaan ang buong pamilya ko na panay pa rin ang pag-iyak.

"Cami, don't do this please." I love my mom so much but I had come to a conclusion that love itself is not enough to be the answer to every relationship problems.

"I'm doing this so I won't resent all of you." I uttered looking straight at her.

"Wag kang magpadalos dalos, Cami. We can talk about this." nagpipigil ng inis na sabi ni daddy.

"Running away isn't the answer, Cami. We need to face it together." I laughed humorlessly and looked at him with my one brow arched.

"For me, it is." tahasang sagot ko. Nang hindi na sila kumibo ay naglakad na ako papalabas mg magsalita si daddy na talaga namang nagpasakit sa masakit ko ng puso.

"Kapag umalis ka sa bahay na ito. Hindi ka na makakabalik pa." panakot nito. At bakit naman ako babalik? Para muling saktan at pahirapan ang sarili ko? Mas madalas pa nga akong umiyak sa bahay na ito kesa naging masaya eh. I looked back at them for the last time. They were supposed to be my family. Pero hindi ko naramdan na bahagi ako ng pamilyang ito. I smirked at them mockingly.

"Don't worry, daddy. Sabi niyo nga matured ako para sa edad ko. Alam ko ang consequences nitong gagawin ko and I am ready to face it. I will never go back to this hell hole once again." matigas na sabi ako ay tuluyan ng lumabas ng bahay namin with my head held up high. Sa labas ay nandodoon ang cab na siyang maghahatid sa akin sa lugar kung saan ako magbabagong buhay.

Tiningnan pa nga ako ng driver dahil humihikbi ako. I shot him a death glare and it made his eyes leave mine.

"Saan tayo, Miss?" mahinang tanong nito habang iniiwasang masalubong ang mata ko mula sa rearview mirror.

"Wilford po." sambit ko at tumungin sa labas mg binatana. Hindi naman nagsalita ang driver at nagmaneho nalang. Wilford was two hours away from Rosenburg. Nasa Wilford kasi nakatira sina Diva at Kaiser. Plano kong sa kanila muna makitulog ngaying gabi habang naghahanap pa ako ng bahay na bibilhin ko. Hindi ko naman kayang tumira sa mansion nina Anda dahil baka mas lalo lang lumala ang mental state ko. Tutal may nawithdraw naman akong pera, iyon nalang muna ang gagamitin ko kasi ayoko munang galawin ang pera nila Auntie.