MUCİZEM (BxB)

15.Bölüm 💌

Kağanın kokusu başımı döndürmeye yetmişti ve o an Kağanın uyandığını bile farketmemiştim.Uyanmış,bana bakıyordu."Günaydın."dedi uykulu sesiyle."Günaydın."dedim hala göğsünde yatarken.Durduğumuz pozisyonu farkedince gözleri büyüdü."Ah şey.Özür dilerim.Ben kalıp gibi uyurdum.Niye böyle oldu anlamadım."dedi toparlanırken.Bende toparlanırken söyleniyordum ama utancımı gizlemeye çalışıyordum aslında."Masallah gerçekten de kalıp gibi uyumuşsun.Üstüme çıkmışsın."dedim.

"Yalnız üstüme çıkan sendin.Az önce göğsümde yatıyordun da."dedi çarpık şekilde gülümseyerek..

"Bence artık kalkmalıyız."dedim ve yataktan kalktım.Ama yüzüm yanıyordu.Kızardığıma emindim.

"Eh peki madem."dedi bana ayak uydurarak.Salona indiğimizde evde kimse yoktu.Babam yine erkenden gitmişti."Annenler yok mu?"diye sorduğunda boğazım düğümlenmişti.

"Annem öldü.Babam da işe gidiyor erkenden."dedim sesim kısık çıkmıştı.Kağana baktım göz ucuyla.Üzgün görünüyordu.

"Şey ben bilmiyordum Yağız.Özür dilerim."dedi omuzuma dokunarak.

"Özürünü kabul ederim.Ama bi şartla?"dedim aklıma ani gelen fikirle.Sorar gibi kıstı gözlerini."Omlet yaparsan.Ben şu an çok üşeniyorum."dedim.Yüzünde hemen bir tebessüm belirdi.

"Sen istersin de ben yapmam mı?"dedi.Anında kızarmıştım ve bunu o söylemişti."Yine mi utandın?"dedi ama gülüyordu bunu derken.Iyice yanıma yaklaştı.Aramızda bir adım bile yoktu.Ben başımı öne eğmiştim bakamıyordum yüzüne.Nefesi yüzümü okşayıp geçiyordu.Çenemde ellerini hissettim.Başımı yukarı kaldırdı eliyle çenemden tutarak.Doğrudan gözlerime bakıyordu.Ben daha fazla dayanamayarak gözlerimi kapattım."Bana bak Yağız.Aç gözlerini."dedi fısıldar gibi.Gözlerimi yavaşça açtığımda çok güzel bakıyordu.Dudaklarım kurumuştu ve anlık olarak ıslatma ihtiyacıyla yaladım dudaklarımı ve gözleri oraya kaydı.Dudaklarım aralıktı ve onunkilerde.Iyice yaklaşmaya başladığını farkedince kalbim atmayı bırakmıştı.Aklıma gelen ani fikirle konuştum."Ş-şey..."dediğimde kendine gelmiş gibi toparlandı."Hadi kahvaltı edelim."dedim ve mutfağa geçtik.Kağana tava ve bikac yumurta verdim omlet yapması için.Bende çay suyu koyup masayı hazırlamaya başladım.Masa hazır olduğunda sandalyeye oturdum.O andan sonra hiç konuşmadık.Aklımda sorular vardı.Kağan neden o kadar yakınlaşmıştı ki bana?O düz değil miydi?Benimle bu kadar yakınlık onu rahatsız etmemiş miydi?En önemlisi de nerdeyse öpecekti beni?Buna izin verseydim okuldaki tek arkadaşımı kaybedebilirdim.Belki bir erkekle öpüşmeyi sevmeyecekti.Kağan omleti yapıp masaya koymuştu ve göz göze gelmiyorduk.Sessizce kahvaltı yaptık ve okul için hazırlanmaya başladık.Kağanın okul kıyafetleri yanında olmadığı için yedek kıyafetlerimi verdim giymesi için.İkimizde hazır olduğumuzda çıktık evden.

Yolda yürüyorduk ve ben hala utanıyordum.Bakamıyordum yüzüne.Tek kelime bile edemiyordum.Birden bire Kağan durdu ve beni de kolumdan tuttu.Ne olduğunu anlamak için yüzüne baktım."Konuşmayacak mısın benimle?"diye sordu.Bisey diyemedim."Ceyhun yapsaydı aynısını?Böyle tepki vermezdin ama değil mi?"dedi.Sinirli görünüyordu.Dediğine o kadar şaşırmıştım ki gizleyemedim şaşkınlığımı ve evet,kırılmıştım.Kalbimdeki kırıklar gözlerime ulaştığında gizlemeden baktım ona.Farketmiş gibi baktı bana ve yaklaştı bana doğru.Ama ben uzaklaştım bu kez."Yağız...Ben özür dilerim.Öyle demek iste-"derken elimi kaldırıp sözünü kestim."Ben ne demek istediğini anladım Kağan.Ceyhun yapsa aynısını kucağına atlardım değil mi?Aptalsın Kağan.Hemde çok.Kalbimi o kadar kırdın ki...Demek ki senin gözünde öyle biriyim.Demek beni bi gram bile olsa tanıyamamışsın...Öyle olsun."dedim ve okula tek başıma yürümeye başladım.Ama pesimden geliyordu.

"Yağız dur!Böyle gidemezsin.Beni dinlemen lazım."dedi kolumdan tutarak.Hızla çektim kolumu ama çok sıkı tutuyordu çekmem bi işe yaramamıştı."Bırak kolumu Kağan!"dedim sert olduğunu düşündüğüm bi tonda."Bırakmam.Beni dinlemek zorundasın."dedi.Bu sırada da okulun ordaki ıssız,ara sokağa çekmişti ve duvara yaslamıştı beni.Gözlerime bakıyordu.Bende gözlerimi kaçırıyordum."Öyle demek istemedim..."dedi ve sustu."Sanırım ben...Ben..."diye devam etti ama yine sustu.Bisey demeye çalışıyor ama diyemiyordu."Konuşmayacaksan gidiyorum."dediğimde göğsümden duvara bastırdı.Umarım kalbimin atışını hissetmemiştir çünkü deli gibi atıyordu."Yağız.Bana neler oluyor bilmiyorum.Bende bilmezken sana açıklamak çok zor ama inan bana deneyeceğim.İlk defa böyle oluyorum çünkü.Sürekli birini düşünmek,gözleri aklına geldiğinde bile heyecanlanmak,yüzünü gördüğünde güneşin o an doğması,kalbinin sürekli hızlı atması...Ve daha birçok şey var sayamadığım.Kat be kat fazlası var içimde."
dedi ve sustu.Birini seviyordu ve bunu bana anlatıyordu.Peki neden kalbim sızladı ki?

"Bunu bana neden anlatıyorsun?"

"Çünkü..."dedi ve gözlerini kaçırdı gözlerimden.

"Çünkü?"dedim devamını getirmesi için.

"Çünkü bunları bana sen yapıyorsun.Seni görünce,düşününce kalbimin hızlanmasının,seni Ceyhundan kıskanmamın,sürekli yanımda olmanı istememin baska nasıl bi açıklaması olabilir.Sırf kıskandığım için az önce öyle davrandım sana."dedi sesi sonlara doğru  fısıldar gibi çıkmıştı.Gözlerim irice açılmış ona bakıyordum.Şok olmuştum ve ne yapacağımı bilmiyordum.Kağan bana karşı biseyler hissediyordu ve dahası da vardı.Bende ona karşı boş değildim...

Aslında bölüm akşam hazırdı ama ben burda düzenlerken uyuya kaldığım için şimdi atabiliyorum,kusura bakmayın.

Bide çok erken oldu diyebilirsiniz bende öyle düşündüm evet ama sonra dedim ki,kitap zaten kısa olacak neden uzatıyorsun?

Buraya gelince de çenem düşüyor.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 💌

Bu arada yeni kitabım "SON ŞANS" profilimde...Destek olursanız sevinirim 🤗

💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫
Kağan

Yağız