MUCİZEM (BxB)

28.Bölüm 💌

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Kağan
Ceyhun'un itirafından sonra kısa bir kritik yaptık kendi aramızda.Neticede Ceyhun homofobik değildi.İcinde yaşadığı duyguları nefret olarak adlandırmıştı.Kendi aramızda biraz konuştuktan sonra evlere dağılmıştık.Benim de yapmam gereken birşey vardı.Ailemle konuşacaktım.Yönelimimi açıklayacaktım ve oldukça huzursuz hissediyordum.Içimden bir his iyi karşılamayacaklarını söylüyordu.

Yağız'la beraber evinin önüne gelmiştik.Yağız beni evin bahçesine çekti.Demir bahçe kapısını kapattı ve merdivene oturduk.

"İstersen seninle geleyim sevgilim."dedi elimi tuttuktan sonra.

"Gerek yok aşkım.Ben halledeceğim.Kabullenirler veya kabullenmezler.Bilemiyorum.Ama bunu kendim halledeceğim." dedim gülümsemeye çalışarak.

"Her ne olursa olsun seni sevdiğimi unutma olur mu?Ben buradayım ve seni bekliyor olacağım her zaman."deyip elimin üstüne öpücük kondurdu.

"Bende seni seviyorum bitanem.Hadi eve gir artık.Bende gidip bizimkilerle konuşayım."dedim bende elini öptükten sonra.

"Tamam o zaman.Haberleri bekliyorum."dedi ve beraber ayaklandık.Dudaklarıma bir öpücük kondurduktan sonra o eve doğru yürüdü bende bahçeden çıkmak için kapıya doğru yürüdüm.Ordan düşünceli bir şekilde eve geçtim.Kimseye görünmeden direkt odama geçtim.Odaya girince ufak bir şok geçirdim çünkü ablam yatağımda oturuyordu.Ablamla hiç anlaşamazdık.Neden bilmiyorum ama bi türlü iyi gitmiyordu aramızdaki ilişki.Abla kardeşten çok iki uzak insan gibiydik.Ablamı seviyor muyum?Elbette seviyorum ama sadece bu kadar.

"Odamda ne işin var?"diye sordum ablama bakarak.Bana gülümseyerek baktı.

"Artık aramız düzelsin istiyorum Kağan.Bu saçma dargınlık bitsin."dedi ablam ve benim yüzümde şaşkınlık vardı.Evet çok şaşırmıştım.

"A-anlamadım?"dedim afallamış şekilde.Yatağımdan kalkıp ellerimi tuttu ve konuşmaya başladı yüzüme bakarak.

"Artık gerçek abla kardeş olalım diyorum.Seninle küs kalmaktan hoşlanmıyorum.Üstelik biz neden birbirimizle konuşmuyoruz ki?Kavga bile etmedik."dedi ablam.Haklıydı.

"Bilmiyorum ki abla.Sen bana hep soğuktun.Hâl böyle olunca bende kendimi geri çektim."dedim.

"Tamam haklısın.Özür dilerim.Sana daha yakın olmalıydım.Ama artık düzeltebiliriz bazı şeyleri hm?Ben seninle gerçek abla kardeş olalım istiyorum.Ne bileyim beraber sinemaya gidelim,evime kalmaya gel,eniştenle otur maç izle.Daha bunun gibi şeyler."dedi ablam.Hayali bile güzeldi aslında.Gerçekten de abla kardeş olabilirdik.

"Peki abla.O zaman bozalım aramızdaki anlamsız küslüğü."dedim az da olsa gülümseyerek.

"Tamam o zaman.Barış imzalıyoruz.Artık küsmek yok."deyip sarıldı bana.Ablam bana ilk kez sarıldı.Bende ona sarıldım.Ayrıldığımızda yüzüme baktı."Neyin var senin?Yüzünden düşen bin parça."diye sordu.

"Zaten birazdan açıklayacağım.Ha beş dakika önce duymuşsun,ha beş dakika sonra.O yüzden söylüyorum.Ama senden tek bisey rica ediyorum abla.Lütfen beni yargılamadan önce anlamayı dene,olur mu?"deyince başıyla onayladı beni.Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım."Hemen hemen bir sene önce biri geldi okula.Ama ben o kişiyi 2 ay önce fark ettim.Bir günlük sayesinde.Günlüğe sevdiği kişiden bahsetmiş.O kadar güzel sevmiş ki o sevilen kişi olmak istedim.Sevdiği kişi de Ceyhundu.Seven kişi..."deyip sustum.Ablam muhtemelen o kişinin erkek olduğunu anlamamıştı.

"Evet,seven kişi?"diye sordu.

"Seven kişi erkek.Biseksüel.Ben bu günlüğü buldum ve okudum.Günlüğü ona geri verdim.Ceyhun onu sevemezdi çünkü o homofobikti.Yani biz öyle sanıyorduk."dedim.Gereksiz ayrıntılara girdiğimi farkedince asıl konuya geri döndüm."Yani işin aslı şu,ben eşcinselmişim.Yağız kalbime girince fark ettim bunu.İki ay öncesine kadar bilmiyordum.Yani mesele şu,ben eşcinselim ve erkek bir sevgilim var.Bunu bugün annemle babama da açıklayacağım.Bu yüzden gerginim."dedim.Ablam allak bullak olmuş yüz ifadesiyle bana bakıyordu.

"O...O yüzden hiç sevgilin olmadı demek."dedi ama daha çok kendi kendine konuşur gibiydi."Peki ne olacak şimdi?Annemle babam karşı çıkarsa sana?"dedi bu kez.

"Yağız'dan vazgeçemem.Ilk defa aşık oldum ve onu kaybetmek istemiyorum abla."

"Tamam.Ben yanındayım."dedi ve sarıldı bana yine.Saçlarımdan okşayarak beni rahatlatmaya çalışıyordu.Ama şu an en çok Yağız'a ihtiyacım vardı.Ablamdan ayrıldıktan sonra ayaklandım.Artık bu iş bitecekti.Duvardaki saate baktım.Babam gelmiş olmalıydı.Yemeği kimsenin boğazına dizmek istemiyordum.Bu yüzden yemekten sonraya erteledim.

Güzel bir akşam yemeği yendi.Ablam barıştığımızı söyledi ve herkesin keyfi yerindeydi.Benim dışımda.Yemekten sonra babam yine televizyonun karşısına geçti ve kanallarda izleyecek birşey aramaya koyuldu.Ablam berjer koltuklardan birine geçti.Diğerinde ben oturuyordum.Annem mutfaktaydı.Islerini bitirip gelmesini bekliyordum.Annemde gelip oturunca sahte bir şekilde öksürüp konuşmaya başladım.

"Anne,baba sizinle konuşmam gereken bir konu var.Ama lütfen beni yargılamadan dinleyin ve anlamaya çalışın.Çünkü bu durumu kabullenmek benim içinde kolay olmadı."dedim,derin bir nefes alıp devam ettim annemin ve babamın anlamayan bakışları altında."Bizim okulda biri var.Aynı sınıftayız ve aynı sırada oturuyoruz.Sınıflarımız değiştiği zaman tanıştık onunla.Yani iki ay önce.Onunla tanıştık ve ben zamanla ona tutuldum.Bu bazılarına göre yanlış,saçma.Ama bana göre o kadar doğru ki.Onu tanıdıktan sonra aşkın ne olduğunu öğrendim.Onu tanıdıktan sonra kalbimin başka bir işe yaradığını keşfettim.Başka birşey daha keşfettim.Kendimle alakalı birşey."dedim ve sustum birkaç saniye.Tekrar derin bir nefes alıp devam ettim."Bu bahsettiğim kişi...Kız değil."dedim.Son cümle istemsiz olarak kısık çıkmıştı dudaklarımdan.

"Nasıl yani kız değil?"dedi babam.Yüz ifadesi allak bullak olmuştu.Anlamıştı ve kabullenmek istemiyordu.

"Duydun işte baba.Oğlun bir erkeğe aşık.Oğlunun erkek bir sevgilisi var.Eşcinselim ben."dedim.Ikiside şok olmuştu.Babam birden ayağa fırladı.

"Benim aslan oğlum diye sevdiğim oğlum ibne yani öyle mi?"dedi sinirle.Kendimi kötü tepkiye hazırlamıştım zaten."Yüzüme bak yüzüme.Bana bak!"deyip çenemden tutarak yüzüne bakmamı sağladı."Bu işe bir son vereceksin.Ben kimseye Savaş'ın oğlu ibneymis dedirtmem!Ayrılacaksın!Anladın mı beni?"dedi sinir dolu sesiyle.Korkunç görünüyordu ama ben korkmuyordum.O an gözüm anneme kaydı.Ilk kez bana böyle bakıyordu.Sanki iğrenç birşeymişim gibi.Babamın elini ittim çenemden.

"Ayrılmayacağım Yağız'dan.Onu seviyorum."der demez suratıma sert bir tokat yedim.Yüzüm sağa düşerken babamın ilk kez bana el kaldırdığını düşündüm.Hemde elimde olmayan birşey yüzünden.Bir tokat daha gelirken ablam girdi araya.

"Baba dur!Yapma.Onun elinde değil böyle olması.Yapma lütfen."dedi sesi titreyerek."Sen odana git hadi."dedi bana dönerek.Odama giderken babamın sesiyle olduğum yerde kaldım.

"Eğer bu işi bitirmezsen bu evde kalamazsın."dedi.Birkaç saniye sonra odama gittim.Valizimi hazırlamaya başladım.Ablam bana engel olmaya çalışsa da onu dinlemedim.Annem bir kere bile gelmedi yanıma.
Evden gitmeyi tercih etmiştim.Ne olursa olsun Yağız'dan ayrılmayacaktım.Aşkı bir kere bulmuştum kaybetmeye niyetim yoktu.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 💌