MUCİZEM (BxB)

25.Bölüm 💌

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Kağan
Kamptaki birinci günümüzde güzel bir sabaha uyanmıştım.Hem sevgilim yanımdaydı hemde pırıl pırıl bir hava vardı.Gözlerimi açar açmaz Yağızın mavi gözleriyle karşılaştım.

"Günaydın sevgilim."deyip bir öpücük kondurdu dudaklarıma.Sanırım epeydir uyanıktı çünkü gözlerinde uykudan eser yoktu.

"Günaydın."dedim uykulu sesimle.

"Rahat uyudun mu?Dün grupta sohbet etmişsiniz.Özgür de gelmiş gruba."dedi.

"Evet bebeğim.Tarık aldı gruba."diye cevapladım.

"Tamam.Hadi kalk bakalım kahvaltıya."diyerek kolumdan çekiştirmeye başladı.Yağız bugün fazla mı neşeliydi?Ayaga kalktım ve aklımdaki soruyu sormaya karar verdim.

"Hayırdır bebeğim?Bugün fazla neşeli görünüyorsun.Özel bir nedeni var mı acaba?"diye sordum kollarımı beline dolarken.

"Seninle güzel bir güne uyandım.Kokunla,kollarında uyandım.Ayrıca bütün günü seninle geçireceğiz.Bu ne demek biliyor musun?Harika bisey bu!"dedi gülümsemesi gözlerine kadar ulaşıyordu.Dedikleriyle yüzümdeki gülümsemem büyümüştü ve bende aynı şekilde gülümseyerek karşılık verdim.

"Sen bugüne kadar gördüğüm,karşılaştığım en güzel şeysin.Seni çok seviyorum."deyip cevap vermesini beklemeden dudaklarına uzandım.Kahvaltıya birkaç dakika geç inebilirdik.

Kahvaltıya indiğimizde hemen hemen herkes oradaydı.Bizim grubu görünce yanlarına gittik.Tarık'la Kerim her zamanki gibi didişiyorlardı.Selamlaşıp,Yağızla yanyana oturduk.Bizden birkaç dakika sonra Ceyhun indi aşağıya.Yanında Özgürle.Kavga etmeden hemde.Ceyhun neşeyle konuştu masaya otururken."Günaydın kızlar.Afiyet olsun."dedi ve tam karşıma oturdu.Özgür de yanına oturdu.Özgür de Ceyhun gibi neşeli görünüyordu."Günaydın,afiyet olsun."dedi o da ve yemeğine odaklandı.Biz tepki bile verememiştik şaşkınlıktan.Daha fazla üstünde durmamaya çalışarak kahvaltıya odaklandım bende.

Kahvaltıdan sonra hoca hepimizi serbest bırakmış,uzaklaşmamamız şartıyla,ormanda yürüyüş yapabileceğimizi söylemişti.Bizde kabul ettik.Biz grupça yürümeye başladık.Özgür de bizimleydi.Artık gruptan olmuştu o da.Nasıl olduysa Ceyhunla aralarındaki sorun da çözülmüştü.Grupta olması sorun yaratmıyordu.Tarık,Kerim,Ceyhun ve Özgür bizden biraz önde yürürken,biz Yağızla biraz daha ağırdan alıyorduk.Aklımda bazı düşünceler vardı ve bunu Yağıza söylemeye karar verdim.

"Ben çocuklarla konuşacağım artık."dedim.Anlamayan gözlerle bana baktı.

"Ne konuşacaksın?"diye sordu.

"Bizi.Ikimizi anlatacağım.Bizi yargılayacaklarını sanmıyorum.Baksana Özgür de eşcinsel ve onu yargılamıyorlar.Bence biz de ilişkimizi açıklayabiliriz.En azından onların yanında rahat oluruz.Ne dersin?"diye sordum çünkü artık rahat olmak istiyordum.Zaten bu hayat bize yeterince karşıydı,en azından arkadaşlarımızın yanında rahat olmak istiyordum.Bence buna hakkımız vardı.

"Sende haklısın.Zaten bende rahat etmek istiyorum.Anlat o halde."dedi ve şu an üstümde o cesaret vardı.Birden bizimkilere doğru seslendim.

"Beyler..."dediğim sırada Yağız yanıma geldi.Yüzünde şaşkın bir ifadeyle bana bakıyordu.

"Şimdi mi söyleyeceksin?"diye sordu.

"Şimdi söyleyemezsem bir daha hiç söyleyemem gibi hissediyorum.Şimdi öğrensinler olsun bitsin."dediğim sırada Ceyhun'un sesini duydum.

"Evet Kağan,bisey mi diyeceksin?"dedi ve etrafa bakınmaya başladım.Oturacak uygun bir yer arıyordum.O sırada Yağız kolumu tutup konuşmaya başladı.

"Şu an uygun bir zaman olduğunu düşünmüyorum Kağan.Odaya geri döndüğümüzde konuşuruz.Daha iyi olur.Bende sana yardım edeceğim.Lütfen."dedi.Bana da mantıklı geldi dediği.Başımı sallayarak onayladım.Ceyhun tekrar adımı seslendiğinde,cevap vermediğimi farkettim ve bu kez cevapsız bırakmadım.

"Geri döndüğümüzde bizim odaya geçelim diyecektim.Sizinle konuşmam gereken bir konu var."dedim ve elim istemsizce enseme gitti.Bunu gergin olduğum ve utandığım zaman yapardım.Bizim çocuklar bunu biliyordu tabi.

"Kanka bi problem mi var?"diye sordu Tarık.

"Ha?Yok ne problemi olacak?"dedim ve Yağızı kolumun altına alıp çocukların arasına karışarak yürümeye başladık.

Bütün gün ormanda gezdikten sonra odaya gelmiştik.Biraz cips ve kola almıştık.Sohbet ediyorduk.Özgür de alışmış görünüyordu.Herşey çok iyiydi.Ceyhun,bana yapacağım konuşmayı hatırlatana kadar tabi.Zaten hep aklımdaydı ama doğru zamanı bekliyordum.

"Ee kanka.Bisey konuşacaktın hani?Önemliydi?"diye sordu.Elim yine enseme gitti.Yağız,elini omuzuma koydu,'Ben yanındayım.'dercesine.Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.Ama ne diyeceğimi bilmiyordum.Sadece içimden geldiği bi konuşacaktım.

"Bakın beyler.Beni biliyorsunuz bugüne kadar hiç sevgilim olmadı.Aramızda muhabbeti çok geçti bu konunun.Kızlara karşı hiçbişey hissetmiyordum.Kendimden o kadar umudu kesmiştim ki,kimseyi sevmem,aşık olmam diyordum.Ta ki o karşıma çıkana kadar."dedim ve Yağız'ın elini tuttum.Öyle sıradan bir tutma değildi bu.Ellerimizi birbirine kenetledik ve görebilecekleri şekilde kaldırdık."Ben eşcinselim ve Yağız'a aşığım.Yağız da biseksüel ve biz sevgiliyiz."dedim.Tarık'la Kerim şok olmuş şekilde bakıyordu.Özgür gayet normal duruyordu.Ceyhun'un gözünde ise nedenini bilmediğim parıltılar vardı.

Sona mı yaklaşıyoruz yoksa?

Evet yorumlarınızı bekliyorum.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 💌