MUCİZEM (BxB)

29.Bölüm 💌

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Yağız
Odamda volta atıyordum. Kağan ailesiyle konuşuyordu ve ben yanında olamıyordum. Aradığımda açmamıştı. Sıkıntıyla elimi saçlarımdan geçirip tekrar aradım. Yine açmadı. Kapının çalmasıyla kapıyı açmak için aşağı indim. Kapıyı açar açmaz Kağan'ın kızarmış gözleriyle karşılaştım. Ağzım şaşkınlıkla aralanirken kendimi toparlayıp içeri aldım onu. Yanında da valiz vardı. Sanırım konuşma kötü geçmişti.

"Hoşgeldin sevgilim." deyip kollarımla sardım bedenini. Anında o da bana sarılmış ve ağlamaya başlamıştı. İçim ezilse de birimizin güçlü durması gerekiyordu. Bu kez sıra bendeydi. Bi süre kapının önünde durduk. Kendine gelir gibi olunca odama götürdüm onu. Tekrar odamdan çıktım ve Kağan'ın valizini almak için aşağı indim. Babam çalışma odasından çıkmıştı ben aşağı indiğimde.

"Bu valiz ne oğlum?" diye sordu babam.

"Baba gelsene içeride konuşalım." dedim ve salona çektim. Babam koltuğa oturunca yanına oturdum. "Kağan bu akşam ailesiyle konuşacaktı. Yöneliminden ve ilişkimizden bahsedecekti. Sanırım konuşma kötü geçmiş. Senden tek isteğim şu baba, Kağan burda kalsın lütfen. Bak bana geldi. Bırakmadı beni. Burda kalsın." dedim babama bakarak. Gözlerim dolmuştu. Kim bilir ne kadar çok üzdüler yârimi.

"Tabiki burda kalacak oğlum. Ben bırakır mıyım hiç damadımı bu saatten sonra?" dedi babam ciddi bir şekilde.

"Çok teşekkür ederim baba." deyip sarıldım babama. "Ben artık Kağan'ın yanına gideyim baba. Yalnız kalmasın." diyerek ayrıldım babamdan. Valizi alıp odama çıktığımda Kağan bıraktığım gibi yatağın üstünde oturuyordu. Yanına gittim, bende onun gibi oturup elini tuttum. "Belli ki kötü biseyler olmuş sevgilim. Anlatmak ister misin?" diye sordum yumuşak bir ses tonuyla. Gözünden akan yaşı sildim boşta kalan elimle. Birşey demeden sessizce ağladı bir süre. O ağladı benim kalbim kanadı. Sonra konuşmaya başladı pürüzlü sesiyle.En baştan anlatmaya başladı.

"Eve geçtiğimde ablam odamdaydı. Aramız hiç iyi olmamıştı zaten. Ama ablam artık,abla kardeş olalım deyince kabul ettim,barıştık. İlk ona anlattım. Şaşırdı tabii ama yanımda olduğunu da söyledi. Sonra..." dedi ve sustu. Aklına geldikçe tekrar yaşlar süzülüyordu gözlerinden.

"Eğer zorlanacaksan sonra anlat." dedim titreyen sesimle. Çünkü onu bu şekilde görünce zor dayanıyordum. Başını hayır anlamında salladı ve devam etti.

"Sonra annemle babama anlatmak için salona geçtim. Yemekler yendi falan derken yemekten sonra konuşmaya karar verdim. Söylediğim anda babamı görecektin Yağız..." dedi ve bana baktı. "Senden ayrılmamı söyledi. Bitireceksin bu işi dedi. Ben senden ayrılmayacağımı söyleyince,18 yıldır bana elini kaldırmayan adam tokat attı." dediğinde kalbimin sızladığını hissettim. "Ama inan canım hiç yanmadı. Dedikleri daha çok yaktı canımı. İbne dedi babam bana. Annem iğrenerek baktı. Sadece ablam destek çıktı bana. Babam,eğer senden ayrılmazsam o evde kalamayacağımı söyledi. Ben senden ayrılamam ki Yağız'ım. Seni bırakamam. Eğer seni bırakırsam yaşayamam. Ama annemle babam anlamadılar beni. Seni nasıl sevdiğimi, sana nasıl aşık olduğumu anlamadılar." dediğinde bende kendimi tutamadım artık. Tekrar kollarımın arasına aldım onu. O da bana sarıldı anında. Birlikte ağlıyorduk şimdi. O bana sarılmış ağlarken, ben onun saçlarını okşuyordum,titrek sesimle 'Geçti.' diyerek.

Ama biliyordum ki geçmeyecekti. Geçmiyordu. Hep bir yara olarak kalıyordu insanin kalbinde. Elalemi takmamak daha kolaydı belki ama insanın babası,annesi tarafından hor görülmesi daha çok koyuyordu.

Kağan omuzumda ağlarken kendime bir söz verdim. Kağan'ın ailesi olup onun üzülmesine asla izin vermeyecektim.

Yeni bölüm geldi vee anlık gelen ilhamla yazıldı.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 💌