MUCİZEM (BxB)

27.Bölüm 💌

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Yağız
Gezi bitmiş eve dönmüştük.Uzun zaman sonra geçirdiğim en güzel günlerdi gezideki üç gün.Çünkü Kağan vardı yanımdaydı ve sevgili olduğumuzu arkadaşlarımıza açıklamıştık kötü karşılamamışlardı.En azından onların yanında rahat olacaktık.

Odamda,yatağımda uzanırken kapı çaldı.Aşağı inip kapıyı açtım ve karşımda Kağan vardı.Habersiz gelmişti,bende oldukça şaşkındım onu gördüğüme.Ama içimde kıpır kıpır olmuştu.Kağan'ı ne zaman görsem hep oluyordu bu.

Neden geldi?Niye bu saatte geldi?Hiçbirşey sormadan içeri aldım Kağan'ı.Çünkü biliyordum ki bu saatte geldiyse mutlaka önemli bisey vardır.

"Hoşgeldin sevgilim."dedim kapıyı kapatırken.

"Hoşbuldum bitanem."dedi ve sımsıkı sarıldık birbirimize.Bi süre öyle kaldık kapının önünde.

"Çok mu özledin beni?"diye sordum gülümseyerek.

"Ben seni yanındayken bile özlüyorum."deyip minik bir öpücük bıraktı dudaklarıma ve devam etti."Yalnız şimdi çok önemli bisey konuşacağım seninle."dedi.Biseyler oluyordu.

"Kağan bir garip davranıyorsun,korkmam normal mi?"diye sordum titreyen sesimle.

"Şşş sakın,sakın korkma.Kötü birşey değil.Yani aslında tam olarak bende bilmiyorum."dedi.Kendimi toparlamaya çalışarak cevap verdim.

"Tamam.O zaman şöyle yapalım.Sen odama çık.Bende ikimize kahve yapıp geliyorum.Belki kahve biraz rahatlatır."dememle başını sallayıp yukarı çıktı.Bi süre arkasından bakıp bende mutfağa geçip,suyu kaynattım ve iki büyük kupa kahve yapıp yukarı çıktım.Kağan yerde oturuyordu.Odam boydan camlıydı.Kağan da cam kenarına geçmiş,sırtını duvara dayamış,kafasını da duvara yaslamış şekilde camdan dışarıyı seyrediyordu.Tepsiyi kenara koydum.Ikimizinde ulaşabileceği şekilde duruyordu.Bende aynı onun gibi oturdum karşısına.Hiç konuşmadan dışarıyı izledik bir süre.Dışarıya bakarken yanımda hissettiğim hareketlilikle Kağan'a baktım.Oturuşu değişmiş,bağdaş kurmuş bana bakıyordu.

"Artık ne olduğunu söyleyecek misin?"diye sordum sakin bir şekilde.

"Söyleyeceğim.Yağız,senin için de sorun olmazsa ben aileme de açıklamak istiyorum.Herkes bilsin istiyorum.Sen bize gelince rahat olalım istiyorum."dedi.

"Tabi benim için sorun olmaz ama ailen nasıl karşılar?"diye sordum.Eğer kötü karşılarsa Kağandan ayrılmak istemiyordum."Kötü karşılarlarsa ayrılacak mıyız?"dedim.Sesim kısık çıkmıştı.Yanıma geldi hızla.

"Hayır!Asla!Senden asla ayrılmam Yağız.Ben seni seviyorum,nasıl ayrılırım senden?Ben sadece ailem nasıl tepki verir bilmiyorum.Bugüne kadar hiç böyle birşeyle karşılaşmadılar."deyip sustu ve birkaç saniye sonra tekrar aralandı dudakları."Yalnız hemen değil.Birkaç gün sonra konuşabilirim.Ablam evine gitsin de." dedi sıkkın bir şekilde.Kağan'ın ablası vardı ve anlaşamıyorlardı.

"Ablan mı geldi?" dediğimde başını sallayarak onayladı."O zaman burda kal."dedim bana baktı ve yanağımı okşayarak konuştu.

"Sen benim bu hayattaki en büyük şansımsın."dedi gözlerimin içine bakarak.

"Sende benim mucizemsin."diye karşılık verdim aynı şekilde gözlerinin içine bakarak."Bak sevgilim,ailenin tepkisi iyi veya kötü ne olursa olsun yanında olduğumu bil.Seni seviyorum."deyip elini tuttum ve devam ettim."Bu ellerimiz kenetli olduğu sürece,bizi hiçbişey yıkamaz.Sana söz veriyorum her zaman yanında olacağım sevgilim."dedim ve avucunun içini öptüm.

"Sen benim herşeyimsin Yağız.Seni çok seviyorum ben."

"Sen benim mucizemsin.Seni çok seviyorum."dedim ve sarıldık birbirimize.Hiç bırakmak istemezcesine...

İyi akşamlar sevgili okurlarım.Bu çocuklarımı unutmadınız değil mi?

Yeni bölüm sizlerle.

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 💌