အခ်စ္​စစ္​သည္​သာ

Part26

   ဝင္းဝါေနေသာ ေနလံုးႀကီးရဲ႕ေရာင္ျခည္ေတြေအာက္မွာ.. လူေတြသြားလာလႈပ္႐ွားေနသည္။အခ်ိဳ႕က အလွဓာတ္ပံု႐ုိက္လို႔႐ိုက္၊ စုဝုိင္းပီးစကားေျပာလို႔
ေျပာ မ်ိဳးစံုလွ၏။..ေက်ာင္းဝန္း၌ကားမ်ားတန္းစီရပ္ထားလ်က္ရိွသည္။အဆင့္သင့္ျဖစ္ေနေသာေက်ာင္းသားမ်ားကလဲ ေက်ာင္းခန္းမ ဘဲြ႕သဘင္အပ္ႏွင္း
႒ာန၌ ေရာက္ေနၾကပီ။..

" ဟဲ့ လျပည့္ အာကာတို႔မေရာက္ၾကေသးဘူးလားဟာ.. ဒီမွာပဲြစေတာ့မယ္...''

"နင္ကလဲေစာနကပဲဖုန္းဆက္တယ္..လာေနပီတဲ့.. ''

တေအာက္ၾကာေတာ့ေက်ာင္းဝန္းအတြင္း ကားတစ္စီးထိုးေရာက္လာသည္။ ထိုးေရာက္လာသည္ႏွင့္ ကာားေပၚမွဆင္းလာေသာလူသံုးေယာက္။အာကာ့အေမ၊ အာကာ၊ ေဝယံတို႔ျဖစ္ၾကသည္။ အာကာအေဖကေတာ့ အာကာဒုတိယႏွစ္ဝက္မွာ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ဆံုးပါးသြားပီျဖစ္၍ ဘဲြ႕ယူရာ၌ အာကာ့အတြက္အတူတူမယူႏိုင္ေတာ့ေလသည္။

"ငါတို႔ေရာက္ပီ...''

"ေဝယံ နင္တို႔ကလဲၾကာလိုက္တာဟာ.. လာလာအထဲဝင္ၾကရေအာင္...''

ဘဲြ႕သဘင္ခန္းမအတြင္းဝင္ၾကသည္။ေနရာကိုယ္စီထိုင္ကာ... ဘာသာရပ္အလိုက္ ဘဲြ႕ႏွင္းအပ္ၾကသည္။

အားလံုးပီးစီးၾကေတာ့ အာကာတို႔အျပင္ထြက္လာၾကသည္။....

"မနက္က Photographer နဲ႔႐ုိက္ပီးပီမဟုတ္လား..လာအခု ကုိ ပံု႐ုိက္ေပးမယ္..''

ေနေရာင္ေအာက္မွာ အာကာရဲ႕အျပံဳးက ေပၚလြင္လွသည္။အနက္ေရာင္ဘဲြ႕ဝတ္စံုဝတ္ထားေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕အသားရည္ကေပၚလြင္ျမဲပင္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေနေရာင္ျခည္ထိုးေသာေၾကာင့္ မ်က္စိက်ိန္းတဲ့ပံုမ်ားပါ ပါသြားသည္။...

"ဒီမွာၾကည့္.. အဲ့ပံုေလးမဖ်က္ေတာ့ဘူး.''

"ဟာ.. ႐ုပ္ဆိုးတယ္ ...အဲ့ပံုဖ်က္ ...မ်က္စိစံုမိွတ္ထားတာ. ၾကည့္ပါအုန္း...''

"ဘဲြ႕ယူရင္းအိပ္ငိုက္တာတို႔ဘာတို႔ေပါ့...''

"မေျပာေတာ့ဘူး.. ႀကိဳက္သလိုလုပ္ေတာ့..''

"လုပ္မွာ... .''

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေနလံုးအျပံဳးမ်ားနဲ႔ပင္။ေနရာခ်ိန္းခ်က္လုပ္ပီးပံုေတာ္ေတ္ာမ်ားမ်ား႐ိုက္ခဲ့သည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့..အာကာလဲေရမိုးခ်ိဳးအနားယူသည္။သူေဝယံနဲ့တစ္ေနတာလံုးအတူရိွေနခဲ့တာကိုစဥ္းစားပီး ျပံဳးမိေလသည္။