Living in the Dynasty Gang

CHAPTER 32

THE END IS NEAR!

I JUST EDITED THIS CHAPTER, PASENSIYA. PAKI READ NALANG ULIT.

RONALD ON THE SIDE. =====>>>

CHAPTER 32

 

"No please Junnelle wag kang ganyan, gumising ka. Wag mo kong iwan ditong mag isa, ma do-double dead talaga kita. Huhuhu!"

 

Nanlaki naman ang mata ko sa narinig ko. Anong nangyari kay Junnelle?! Peti na buhay to, bakit di ko sila mahanap?! Ang dami ba naman kasing nakatambak na kahoy dito, nakasigaw pa talaga siya. Narinig ko namang nagsalita si Junnelle.

"*cough!* *cough!* Umalis ka na, ok lang ako, kaya ko to, kailangan ka ng papa mo. Wag mong sayangin sa wala ang effort kong iligtas kayo. Kaya sige na umalis ka na." —malakas pero paputol putol na sabi ni Junnelle.

Agad ko naman silang nakita, nasa kabilang dulo kung saan ako naka pwesto, agad akong tumakbo para malapitan sila ng biglang may isang lalaki ang mas nauna pa sa aking tumatakbo papunta sa kanila at may dalang kutsilyo na sasaksak kay Jhen, nakatalikod kasi siya. Wala akong nagawa kundi ang sumigaw.

"WAAAG! JHEN!"

 

The next thing that happen ang nagpawala ng lakas sa buo kong katawan. Napaupo ako.

"PAPAAAA!" —umalingawngaw ang malakas na sigaw ni Jhen sa buong lugar.

Hindi ko alam kung san galing ang papa ni Jhen, the next thing I saw ng binuksan ko na ang mga mata ko, is ang pagharang ng duguang papa ni Jhen sa likod niya kaya siya yung nasasaksak sa dibdib. Nagawa din naman ng papa niya na masasaksak yung sumaksak sa kanya.

"Pa?! Bakit mo ginawa yun. Huhu! Wag mong bunutin yan pa, the moment you took that knife off, ikamamatay mo." —yakap yakap ni Jhen ang duguang katawan ng ama niya.

*cough!* *cough!* "Jhen, Anak." —sabay himas sa mukha ni Jhen. "Proud ako sayo... sorry sa lahat ng mga nagawa kong mali sayo, sorry kung sayo ko nabuntun lahat ng galit ko sa pagkawala ng mama niyo... sorry kung di ako naging mabuting ama sa inyo, lalong lalo na sayo, pero kahit kailan hindi ko kinalimutang anak kita. Kahit hindi ko naipapakita sayo...lagi akong nasa tabi mo...nag babantay... sorry kung hindi ko kayang iwan ang gang... ito lang ang natatanging paraan para wag kayong masaktan... sana mapatawad mo ko anak, mahal na mahal ko kayo ng kuya mo... sorry kung hindi kita nagawang suportaan sa lahat ng gusto mo...wala ako para tumanggap ng awards mo, wala ako para maki celebrate sayo, pero akala mo lang yun... lagi kitang tinatanaw sa malayo Jhen... lahat ng performance mo napapanuod ko... sorry kung naging invisible akong ama sayo... sorry kung naging bad girl ang image mo sa skul, alam kong nagpapaka strong ka lang sa harap nila... sorry kung ginawa kong living hell ang buhay mo... sorry kung isang malaking bangungut ang kabataan mo... sorry, kasi ang akala ko...tama ang naging desisyon ko... anak, mahal na mahal kita... maging...maging masaya ka...sa wakas at makakasama ko na rin ang inyong mama..."

 

"Noh! Noh! Pa wag kang magsasalita ng ganyan. Pa! Wag mo kaming iwan pa. Mahal na mahal din kita pa! Sorry kung nagawa kong suwayin kayo, sorry pa kung hindi ko man lang inintindi lahat ng ginagawa niyo... Pa sorry sa lahat! Naiintindihan na kita pa, napatawad na kita... Pa! Please wag mo lang kaming iwan pa. Mag sisimula tayo ng bagong buhay pa! Please pa, wag mo kaming iwan pa!"