Wasn't Enough #Mus-alonlymAward20

KABANATA VII

Bread and Butter

Lumipas na ang ilang buwan matapos ang makabuluhang araw, naghanap na ako ng trabaho mismo sa aming komunidad. Hindi ko naman sinasabing pangit ang mga oportunidad sa ibang lugar pero gusto ko rin namang makatulong sa mismong lugar namin para umunlad.

Sa tingin ko kasi, mas mahirap ang mamuhay sa mga urbanisadong lugar kesa sa mga rural gaya ng sa amin.

Nilibot ko ang buong lugar namin para makapaghanap ng trabaho at nakakita ako ng isang kompanya at isinumite ko ang aking mga papeles.

Sa una'y napakahirap pa ngunit nang matapos na ang mga hakbang, nasiyahan ako nang tanggapin nila ako. Unang araw ko noon sa trabaho at nagsikap akong makapag-adjust sa mga kasama kong tao.

Nakita ko rin si Greg, yung kaklase ko dati, isa na rin siyang inhinyero ngayon at magkasama pa kami sa iisang kompanya.

Masasabi kong mahirap ang mag-aral pero mas mahirap pa pala ang magtrabaho, kailangan ng buong atensyon, kailangang imeet ang mga deadlines, kailangang ready ka palagi at kailangan na pati kalusugan mo, madamay minsan.

Pero sa kabila ng mga ito, nagiging masarap na kapag natatanggap mo na yung suweldo mo. I had my first salary noon and I used it to buy motorcycle.

Hindi naman sa malayo ang bahay namin sa working place ko pero nakakasawa na ring magcommute so, I did my best para lang makapundar ng motor.

My journey being a professional is not an ordinary job pero masaya ako sa mga ginagawa ko. I work for myself and for our family, I meet different professionals especially when I have to attend seminars and collaborative meeting with the different professionals from other places so, I am just enjoying my job since wala pa naman akong sariling pamilya na problema ko.

Years have passed and everything became stable. Hindi na gaya ng dati na problema lahat ng bayarin na kailangang isanla pa lahat ng ari-arian at gamit sa bahay and it is because I already have my bread and butter.

Naging okay na lahat sa bahay. Naging maluwag na rin when I spared money from my sweldo for the renovation ng bahay namin. One story pa rin siya pero a much better and stronger house not just like before.

Napaayos ko na rin yung machine shop ng papa ko. I even put roll-ups, CCTVs, and other supplies na kailangan. My father was a machine shop owner and as he grew old, mga trabahador na lang ang nagtatrabaho and for managing nalang siya.

I became one of the workers ng shop namin noon pero for a mean time lang lalo noong nagsilayas halos lahat ng mga kasama namin. It was indeed a great experience dahil it became my inspiration to come up with my dream na maging isang engineer and now, I am so greatful having this kind of job.

Maliban sa masaya sa trabaho ko, may konting takot din dahil aaminin ko naman na hindi ako ganoon kaguwapuhan pero marami ang umaaligid sa akin na mga babae na hindi ko naman lubos na nakikilala.

Nakakainis lang dahil naaalala ko si Chlea kapag nakakasalamuha ko sila.

One day, I was waiting at the corridor for Greg nang lumapit sa akin si Selena.

"Bored ka?" Nagulat ako nang magsalita siya mula sa kanan ko.

Napakalapit niya sa akin and she even turned her head para tingnan ako. I was astonished that time.

"Hindi. Hinihintay ko lang yung kaibigan ko. NagCR kasi."

"Baka gusto mong maglunch kasama ko. Hayaan mo na yung kaibigan mo. Mas masarap akong kasama."

Napakunot noo na lang ako nang marinig ko iyon mula sa kaniya. Hindi naman sa dinadown ko na ang mga babae pero what matter are their attitudes toward us.

Sila na mostly yung nagfifirst move. Sila na yung umaaligid at sila na yung nagiinitiate and even nagfliflirt, sorry for the word.

But anyway, that is according to my observation only. I can't make stereotypes because I know there are still such women na laking Filipina kung magsuot, makisama at magrespeto ng sarili.
Hindi ako manhid pero I can smell her infatuated admiration for me.

Greg arrived. We left Selena sa corridor and she left a disgusting reaction. Matinik siya pero madaling nasasaktan kasi umaasa. How pathetic she was.

"Hindi ko nirereto sa iyo si Selena a pero ang ganda niya pre. Maganda na, professional na, mukhang masarap pa." Pagsisimula ni Greg.

"Naku. Maganda't professional nga pero ganun naman yung ugali niya. Pano na kapag naging kami tapos makahanap ng mas better sa akin? Baka mamaya naka one night stand na yun e." Sagot ko naman.

"Sabagay tama ka naman. Pero it depends din. Kung pagmamahal talaga ang darating, wala kang magagawa pero kung hindi, kahit anong gawin mo, walang magwowork." Giit niya.

"Oo kaya tumahimik ka diyan. Ikaw muna mauna bago ako." Huling sabi ko.

Such a creepy convo with him while we were walking on the hallway through the canteen.

Bread and Butter