If I have Nothing (Absinthe Series 5)

Kabanata 6

Kabanata 6

If I Have Nothing

Hindi na ako ginulo ng iilang mga kaklaseng babae tungkol kay Bo. Some gave me a title of being the most protective sister, a selfish one at that. Hindi ko na lang pinansin kasi bakit ko naman papaunlakan ang mga iyon? Wala rin namang saysay kung papansinin ko. Hindi rin naman ako nito matutulungan sa pag-unlad.

Hindi katulad noong junior high, kaunti lang ang extra-curricular activities ng senior high. Madalas ay pokus sa akademiko kaya mas lalo kong nagugustuhan. Don’t get me wrong, I love joining any contests pero minsan mas gusto ko na lang piliin na pag-aralan lahat ng subjects kaysa um-excel lang sa iisa. At saka, nasa ibang school na ako. Iba ang pakikitungo ng mga tao dito at parang kailangang sabayan ang lahat.

“Syd, lunch tayo?” Marriam invited me after our morning class. Nagliligpit pa lang ako ng aking mga gamit habang siya ay nakatayo na. Tatlo na lang kaming naiwan sa classroom dahil halos lahat ng aking kaklase ay nakaalis na.

“Sorry, Mar. Kuya invited me for lunch eh. Ikaw lang ba mag-isa? Gusto mo bang sumabay na lang sa akin?” aya ko sa kaniya sabay sukbit ng aking bag sa aking balikat.

“Okay lang ba? Nakakahiya naman sa kuya mo.”

Ngumiti na lang ako sa kaniya. “My kuya won’t mind. Masisiyahan pa nga iyon kapag nagdala ako ng kaibigan eh.” ang sabi ko at hinawakan siya sa siko. We went outside our room. Ang kabilang kwarto ay kakadismiss lang din kaya mas dumami ang mga estudyante sa hallway.

I texted my brother that I would meet him at the college cafeteria. Ilang building lang naman ang pagitan ng senior high sa college kaya madali kaming nakapunta doon ni Marriam.

“Syd!” si Kuya Jax ang nakita kong kumaway sa akin nang makapasok kami sa cafeteria. Nasa mahaba silang mesa na magbabarkada. Ngayong college na si Kuya Bo ay iba na rin ang kaniyang mga kaibigan maliban na lang kay Kuya Jax at Rhett dahil pareho lang sila ng university na pinasukan.

Kumaway din ako at may ngiti sa labi. Hindi ko talaga madalas na makita si Kuya Jax dahil minsan lang siyang nagagawi sa bahay, kapag naroon man ay hindi ko na nakakausap kasi maglalaro lang naman sila ni kuya.

“May kasama ka pala? Buti na lang marami pang bakante!” nakangiti niya pa ring sabi. Inilibot ko ang tingin sa kanilang table at nang hindi mahanap ang aking kapatid ay kumunot ang aking noo.

“Nasaan si Kuya Bo?” sabay lapag ng aking bag sa upuan.

Napakamot si Kuya Jax ng kaniyang batok. “Sinundo pa si Rhett eh. Hayaan mo, parating na ‘yon. Upo na kayo. Oh bago ko makalimutan, mga kaibigan nga pala namin. Guys, this is Syden, Bo’s sister and this is…?” bitin niyang sabi.

“Si Marriam, Kuya, kaklase ko.” I supplied.

Kuya Jax grinned and told everybody. “Iyan si Lloyd, kaklase ko, si Ben at Ira kaklase naman ni Bo.”

Kumaway ako sa mga kaibigan nila bago ako umupo. Tahimik lang si Marriam sa aking tabi kaya kapag nag-uusap kami ni Kuya Jax ay isinasali ko siya dahil ayaw ko namang mapag-iwanan siya. Nang dumating naman sina Kuya ay agad nitong ginulo ang aking buhok. Nasa likod niya si Rhett at may kasamang babae.

“Ano ‘yan Rhett? Bago na naman?” halakhak ni Kuya Jax nang mapansin na ang kasama nitong matangkad na babae. Unlike Rhett’s complexion, the girl was tanned skin and tall. Halos magkasingtangkad lang nga sila ni Rhett eh.

“Mind your own biz, Jax.” malamig na sabi ni Rhett na tinawanan lang din ng huli. Umupo sina Rhett sa upuang nasa harapan ko. At dahil nga kapatid ko si Marriam sa kabilang side at si Kuya Jax naman sa kabila, walang choice si Kuya kundi upuan na lang din ang nasa tabi ni Marriam.