If I have Nothing (Absinthe Series 5)

W a k a s

Hello! This is the Wakas of If I Have Nothing. Thank you for sticking with Rhett and Syden through ups and downs. Thank you for making it this far. I hope to see you all in the last installment. Maraming salamat mga mahal ko!

Wakas

Nobody is perfect. No one has everything. Sa bawat taong akala mo ay nasa kanila na ang lahat, hindi mo malalamang may pagkukulang sa kanila. Hindi lahat ng taong mapera, masaya. May mga taong masaya pero sa likod ng sayang iyon, may kalungkutan.

We all feel the nothingness of life in different ways. Minsan sa trabaho, minsan sa mga pangarap, minsan sa simpleng pagbuhay na lang sa sarili. May mga pagkakataong nararamdaman nating kulang tayo o walang-wala tayo.

Nang magkaisip ako at nalamang ibinilin ako sa ampunan, wala akong maramdaman kundi pagkukulang at pagkalungkot. Inisip kong baka hindi dapat ako nabuhay kasi iniwan lang naman ako sa ampunan. Walang pakialam ang aking mga magulang sa akin dahil iyon ang ginawa nila. Pinaubaya nila ako sa ibang tao.

When I first had my friend, Juniper, I was happy. Finally, I have someone whom I can share the sorrow with but I still longed for the embrace of a family. Nangarap ako. Naghintay na sana  may makaampon sa akin uoang tanggapin ako at mahalin.

God was so kind to me that he fulfilled my wish. Dumating sina Mommy at Daddy upang ampunin ako. I've lived a luxuripus life with them together with my brother Boaz.

Pero hindi ko inakalang sa pamumuhay kong iyon sa kanila...sa pananatili ko doon, kailangan kong isakripisyo ang iba ko pang pangarap sa buhay. I sacrificed my freedom of choosing who to love. I also let go of my dream of having a family of my own with the man I would love until the end.

Lumabo ang mga pangarap na iyon nang dahil sa kasunduang naging dahilan kung bakit hanggang sa paglaki ko, natatamasa ko pa rin ang karangyaan ng buhay.

Nobody wish for a misfortune. Lahat nangangarap na magkaroon ng lahat. Isa na ako doon dahil iniisip kong kulang na kulang ako.

My life went through ups and downs. I've had my fair share of happiness and sadness—of wins and losses. Ngunit ano nga ba ang buhay kung puro kasiyahan lang lahat? Ano nga ba ang buhay kung puro pagkalugmok lang?

God created balance. If there is light, there is darkness. If there is pain, there is love. Every thing has its own equivalents. Hindi pwedeng walang magtitimbang sa isa. If there is none, it's not life at all.

Noong akala kong hindi na matutupad ang mga pinangarap ko, tumigil na ako sa paniniwala. It's been written in our fates. Parang kahit anong gawin mo, wala na rin namang mangyayari kasi nakasulat na.

But then I realized, we create our own fate. We maneuver the vehicle of life. Ang Diyos ang nagbibigay ng direksyon pero nasa atin ang desisyon kung ano bang direksyon ang tatahakin.

I chose to move forward. I chose to live. Kahit hindi sigurado, humakbang ako patungo sa isang direksyon na alam kong makakapagpabago ng buhay ko.

"Lola," I called her when I stepped foot outside of our house. Nagtipon-tipon ang mga kamag-anak namin dahil sa aking pagbabalik. A lot of them gave me a congratulatory gift for graduating in Stanford as well as in medschool. Hindi ko talagang inaasahang maghahanda sila ng ganito sa aking pagbabalik.

Lola Ansela slightly shifted. Ang kaniyang ulo ay bahagya akong nilingon. After eight years of being out of the country, this is the first time that I'd be seeing her again. I roamed my eyes around her aging face  Her wrinkles were visible and her eyes were drooping. Kahit ang paglalakad ay humihina na rin.