If I have Nothing (Absinthe Series 5)

Kabanata 20

Kabanata 20

If I Have Nothing

Mabilis lang na lumipas ang buwan ng Mayo at Hunyo. The beginning of my grade 12 classes were fun, except for the Contemporary Art subject because it was all about arts. Wala akong panama doon, lalo na kapag drawing ang pag-uusapan. We also had a Biology class, sa dalawang sem namin sa grade 12 ay kasama ang subject na iyon na siyang nagustuhan ko.

It was the month of July again, ibig sabihin, birthday na iyon ni Rhett. He was born on the fourth of July, the same with American Independence. Hindi ko alam ang plano niya para sa kaniyang kaarawan, but I am planning to give him a simple gift. It was a bracelet with an electric guitar as an ornament.  Binili ko last week nang minsang mamasyal kami ni Marriam dahil half day kami sa klase.

"Syd, una na 'ko! Ingat!" nagpaalam na sa akin si Marriam pagkatapos niyang maglinis sa classroom. Groupmates kami sa isang subject tapos iyon na din ang groupings sa mga cleaners. Hindi naman marami ang lilinisin kasi may janitor naman na nag-check ng facility. Ang ginagawa lang naman namin ay mamulot ng basura at itatago iyong mga naiiwang gamit ng mga kaklase namin. We would also erase the writings on the board.

Nang lumabas ako ng classroom ay nakita ko na kaagad si Rhett dala ang kaniyang gitara at drawing tube. It was like the first time he went here and fetched me for a family dinner. Noong January lang nangyari iyon pero parang ang tagal na simula noon. So many things just changed.

Pinagmasdan ko muna siya na wala ang tingin sa akin. Itinago ko ang ngiti sa aking labi nang makita kung gaano kabagay sa kaniya ang makitang sukbit na ulit niya ang gitara.

He was too late to inform me that he joined another band. Sumali siya sa nanalong champion sa battle of the bands last year, iyong Absinthe. He was invited by a family friend and I think he grabbed that opportunity because he missed playing in a band. Noong summer pala, nagkakaroon na sila ng gig. The band was actually being scouted and it was a good opportunity for Rhett.

Natigil ako sa pagtanaw sa kaniyang nang iangat niya ang tingin sa aking direksyon. Hindi na ako nakapagtago pa dahil huling-huli na niya ako. Humakbang ako, nararamdaman ang unti-unting pag-akyat ng init sa pisngi.

Umayos naman siya ng tayo at namulsa. Nang makalapit ako sa kaniya ay hindi ko alam kung saang direksyon ba ako titingin. I am obviously beet red! Ano bang pumasok sa isip ko at tinanaw ko pa siya. It's just him. Palagi naman niya akong sinusundo. Nasanay na ang mga kaklase ko na nakikita siya doon. Some would even inform me of his arrival, naging habit na iyon ng mga kaklase ko, pero minsan naglilibreng tanaw sila sa lalaking nasa labas.

"Wala kayong practice?" I asked when I approached him. Kinalimutan ko ang pagpapakapahiya kani-kanina lang.

"I'll be back later at Eion's studio after I drop you off," tumango ako. Minsan hati talaga iyong oras niya dahil may klase siya tapos nagbabanda. He was already in his third year, mas mahirap na ang mga subjects kung tutuusin. He still manages his time well, and that also includes waiting for me and dropping me off at our house.

Sa totoo lang, okay lang naman sa akin na hindi niya ako ihatid pauwi. But Tita Aleah always insist that he takes me home or she will take away his freedom of joining the band. Tinutulan ko ang sinabi ni Tita dahil mukhang hindi naman tama na papiliin niya si Rhett, lalong-lalo na kung nandoon ako sa pagpipilian.

I already told him that if he's busy, he didn't have to take me home. May driver naman kami sa bahay na pwede akong ihatid-sundo.

"May gig kayo sa Saturday?" I asked him casually as he entered his car. Pinaandar niya muna ang makina bago ako nilingon.

"Yeah, you want to come?" he drawled lazily. Ang malamig ngunit nanlalambot na tingin ay natuon sa aking mukha. I suddenly became conscious of how I look! Usually naman hindi talaga ako nag-aayos sa school, hanggang lip tint lang at pulbos dahil hindi naman sobrang kailangan.