Haunt Series 2: Falling Catcher (On-going)

16

"Anuhan ba? Para saan itong dress na binigay mo sa akin ha?" habang sinisipat sipat ko ang loob ng paper bag na iniabot sa akin ni Daxon. "Oy sagot ng magamot!"

"Malamang isusuot mo alangang ako?" pilosopo nitong sabi. I rolled my eyes and magwawalk out na sana ako ng biglang hilahin nito ang aking palapulsuhan.

"Hoy kumag, bitaw!" pagtampal ko sa kamay niyang nakahawak sa akin. "Tamo, sisipain kita dyan! " Binitawan na nga ni Daxon.

Daxon raised his hands like he surrender. "Okay fine. Just wear that. May dinner together tayo mamaya with my family." He move closer to me and he hold my chin. "Don't be bothered too much, my parents like you."

Ayt, nanigas na naman ako, bakit ba kasi lagi akong ginugulat ni Daxon sa mga pasmall actions niyang ganito? Pero may konting kaba ulit sa aking dibdib kahit nakilala ko na naman dati yung parents niya. Aba, baka iba lang naging treatment nila sa akin gawa maraming tao nun, paano kung sila sila lang? Haystt Freiya, 'wag kang negative!

As what it is plan for tonight, nagpunta nga kami sa bahay, ay mali! Mansion pala nina Daxon. Walastek, super laki as in like kapag tumira ka dun, baka maligaw pa. Sarap siguro maglaro ng hide and seek dito.

"Daxon sa inyo ba talaga ito? Dito talaga kayo nakatira? Nakakahiyang pumasok!" nanginginig pa kamay ko nun kasi nandito pa lang kami sa may gate ng bahay nila at nilalamig pa katawan ko, jusmiyo. Kasi naman hindi ako kumportable sa suot kong v-neck maroon dress above the knee with slit sa right side. Kita na nga ng bahagya ang cleavage ko tapos pati legs ko naeexpose rin.

"It's not like you Freiya! First time kong makitang nerbyosin ka ng ganyan, hahaha." He laughed while staring at me. Baliw na nga!

"Kupal ka! Ikaw kaya magsuot ng damit ko tapos anlamig pa rito sa labas, ano imek?" mataray kong sabi pero inakbayan lamang ako ni Daxon, idinikit pa nito ang katawan sa akin. Kaya naman medyo nag-init ang aking pakiramdam. At nanatili kaming ganon hanggang sa makapasok.

Sinalubong naman agad kami ng mommy ni Daxon na ang ganda at sexy sa suot nitong blue halter dress. Hindi halatang may edad na parang kasingtanda lang namin kung pumorma. Medyo talo pa ako ih, egul talaga! Char.

"Oh my dear Freiya, i am glad na pumayag kang sumama ulit sa hindi ko mapapagkatiwalaang anak." She approached my cheeks to give me a warmest greeting. "You look stunning and very pretty! Well, i know why Daxon like you that much, iha" and she placed her hands into my shoulders.

"Gwabee naman po, mahilig po ba talaga sa maganda lang si Daxon? Bakit hindi po niya niligawan na lang ang bahay niyo o mga gamit niyo?" I smiled then, but parehas lang natigilan sa sinabi ko si Daxon at ang nanay niya. Paktay! May mali ba akong nasabi? "Joke lang po hehehe, pampagood vibes lang rawr!" I segue and laughed in a demure way.

Lumakad na nga kami papuntang kusina, nakita ko ang isang napakahabang mesa na ang sa tingin ko ay kaya nito kahit 30 katao ang umupo. Marami ba sina Daxon? Ewan, hindi ko rin alam ihh. Sad! Lack of info's pala ako, uwu. Umupo na lang kami sa may bandang unahan at pinaghila pa ako ng bangko ni Daxon, ang sweet lang! Nanatili lang akong nakatingin sa mesa na sinisimulan na ng mga katulong na ilagay ang mga pagkain sa hapag nito. Shet, mukhang masasarap lahat, pero nakakahiya kung ialabas ko katakawan ko sa kalagayang ganito. Magpigil ka Freiya!

"Are you alright? You are slighly drooling." I stared at him, tapos ay bigla naman nitong nilagay ang thumb niya sa gilid ng labi ko and he wiped out something there. I felt hotness on my face until our eyes met which last for a seconds because Daxon coughed. I raised my brows kasi bakit umuubo ba palagi si Daxon kapag kasama ako? May sakit ba akong hatid?