Kadın bir ressam ve artık sakin bir hayatı arzulayan Bruce Wayne.
İkisi tanışır garip bir gecede.
Sırf her şey daha da garip olsun diye.
Ama artık Gotham kırmızılar içinde kalacak.
Sırf Batman'nin dönemi bitsin diye.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
O kasvetli ve bitmek bilmeyen günün sonunda. O dört kişiden üçü yaşıyordu.
Batman, Joker'i geride bırakıp binadan son anda atlamıştı. Gördüğü hasar bedenen olmaktan ziyade zihinseldi. Beyni ve kalbi binlerce parçaya bölünmüştü.
Red Hood'un Florence ile birlikte binadan atladığı o anı tekrar tekrar gözünde canlandırdı. Binada ki ateşlerle çöken katlar, yıkılan kolonlar sanki kendisini ifade ediyordu. Hemen kadının olduğu yere gitmek için acele ediyordu. Ama her bir saniye, öncekinden daha yavaştı.
Sağır olmuş bir halde, nefes dahi alamadan yerde yatan kadının yanına koştu ve yanına geldiğinde sert bir şekilde duraksayıp onu ellerine aldı. Kapalı gözlere baktı, etrafta çok kan yoktu. Çok büyük bir yara yoktu. Yüzünü ellerinin arasına aldı. Duraksadı. Eldivenlerini çıkardı. Bu sefer beyaz yüzünün yumuşaklığını hissetti. Burnundan gelen hafif havayı hissetti ellerinde ve gülümsedi.
Hemen sonra ağlamaya başladı.
Yaşama tutunuyor olmasının sevinciyle ağladı ve ölüme bu kadar yaklaşmasının acısıyla daha çok hüzünlendi.
Vücudu yavaşça baygın kadının vücuduna eğildi. Yağmur yavaşlamışken, tüm yorgunluğuyla. Olanların nasılda gerçek dışı hissiyle, orada kadının yanında, kısa süreli huzuru buldu.
***
''Joker öldü.''
Gözlerini açamasa da, kadının karanlıkta ilk duyduğu bu olmuştu.
Yaşayıp yaşamadığından emin değildi, daha çok arafta tıkılıp kalmış gibi hissediyordu.
Ve araf çok acı doluydu.
Çünkü cehennem ateşi yoktu, cennetin ipek rüzgarları yoktu. Bir belirsizlik vardı. Kendisiyle baş başa kalmış olmanın öldürücü ağırlığı vardı.
Belki de cehennem budur diye düşünmüştü önce. Ama öyle hissettirmiyordu. İçinde acının yanında bir rahatlama da vardı.
İnsan cehenneme girdiğinde rahatlar mıydı?
Sürekli olarak kendisini Karanlıkta ki Adamı çizerken görüyordu. Ah Bruce Wayne diye düşündü. Buraya gelmek bir hata sanıyordum, ama ben hep buraya aitmişim.
Kaos'a, felakete...
***
Florence günlerce uyanmamıştı.
Düşüşten aldığı hasardan değil. Tek bir kemiği bile kırılmamıştı. En iyi tahmin, tüm olanların şokunun fazla gelmiş olmasaydı.
Bruce günlerce uyumamıştı.
Kadını bekliyordu, gözlerine bakmayı, söyleyeceği bir sözü bekliyordu.
Sonunda artık günler birbirine karışmışken. Kadının olduğu odadan karanlıkta kalmış şehre bakarken, çarşafların oynadığını duydu. Elinde ki viski bardağını telaşla masaya bırakıp yatağın yanına gitti ve gözlerini açmış kadına baktı.
