"ငါးပေါင်မုန့်စားမလား..?"
ဟင့်အင်း..ဒါကြီးက အဆင်မပြေသေးပါဘူး
"မောနေပြီလား..?"
အာ..ချွေးတွေပါရွှဲနေတဲ့လူကို ဒီလိုကြီးမေးလို့ အဆင်မပြေဘူးထင်တယ်
"ကျန်းရီရှင်း နေကောင်းလား..?"
ဒါကျ အရမ်းကြီး တိုက်ရိုက်ဆန်လွန်းသွားပြီ
"ရေသောက်မလား..ကျွန်တော်သွားဝယ်ပေးရမလား..?"
အခုဘယ်ရောက်နေမှန်းတောင်မသိတာ..တကယ်သွားဝယ်ပေးနေရဦးမယ်...နောက်တစ်ခု စဉ်းစား ဂင်ဂျွန်မြောင်ရေ...။
"အင်ဂျွန်းဆီက ကယ်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ အစ်ကိုသာမရှိရင် ကျွန်တော် တကယ် ဘာလုပ်ရမလဲ သိမှာမဟုတ်ဘူး"
ရယ်ဟွန်းဆီက စကားသံ ထွက်မလာခင်အထိ ဂျွန်မြောင် အတွေးထဲ တကယ် နစ်မွန်းနေခဲ့တာ။
"မလိုပါဘူး..မင်းက ရီရှင်းရဲ့ညီ မဟုတ်လား။ အချင်းချင်းတွေပဲ အစ်ကိုက ကယ်ပေးရမှာပေါ့"
"ရီရှင်းဆိုတာ ကျန်းရီရှင်းကိုပြောတာလား..?
"အင်းလေ..မင်းရဲ့ အစ်ကိုမလား..?
ဒါမှမဟုတ် ညီ..? မင်းတို့က ဘယ်လို တော် တာလဲ။ အစ်ကိုကတော့ ရီရှင်းမှာ ညီရှိတယ်မကြားမိပါဘူး။"
ဂျွန်မြောင့်လိုပင် ရယ်ဟွန်းကလည်း စိတ်ရှုပ်သွားပုံပင်။ အတန်ကြာစဥ်းစားပြီးမှ စကားသံသေးသေးလေးထွက်လာသည်။
"ကျွန်တော်လည်း ကျန်းရီရှင်းမှာ ညီရှိတယ်မကြားဖူးဘူး"
"ဒါဆို မင်းက ဘယ်သူလဲ? ဘာလို့ ရီရှင်းနဲ့ ဒီလောက်ဆင်နေတာလဲ "
"ကျွန်တော်က ရီရှင်းပဲလေ"
ရယ်ဟွန်းရဲ့ စကားအဆုံးမှာ ဂျွန်မြောင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသယောင်။
"အာ..ရယ်ဟွန်းက ကျွန်တော့် ကိုရီးယားနာမည်။အလယ်တန်းတက်တော့ တရုတ်နာမည်လက်မခံဘူးဆိုတာနဲ့ ဂျန်ရယ်ဟွန်းလို့ ပြောင်းလိုက်ရတာ။အစ်ကိုက ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လိုသိတာလဲ..? မဟုတ်မှလွဲရော ဆူဟိုက လွှတ်လိုက်တာလား..? "
STAI LEGGENDO
ဒီနေ့
Fanfictionစကြာဝဠာတွင်းနက် သုံးခုလောက် ဖြတ်ကျော်ရသလို ခံစားချက်နှင့် ဂျွန်မြောင်နိုးလာချိန်တွင်မူ မျက်စိရှေ့တွင် မြစ်ရေတိုက်မည့် မုန့်ဘွားဘွားရော ရေနွေးကြမ်းတိုက်မည့် သေမင်းပါမရှိခဲ့။ အဲ့အစား အဖြူရောင်မျက်နှာကြက်တစ်ခုသာရှိသည်။ ဟုတ်သည်...ဂျွန်မြောင်က တစ်ဖန်ပြ...
