Chapter 29

5 0 0
                                    

Liam's

"Are you sure it's okay for me to...uh...meet your family?"

Kinakabahan kong tanong kay Mommy sa kabilang linya.

"Anak, your Tito can't wait to see you!" She said with excitement laced on her voice.

"How about your son?" Tunog pag-aalinlangan ko.

I heard her sighed. "Dale's a good brother. I'm sure of that."

Sinunod ko nga ang gusto ni Mommy. Pinasundo niya ako sa siguro'y driver nila.

"Mag-iingat ka, apo!" Bilin ni Lola sa akin.

Hindi ko alam kung ilang oras ba ang biyahe papuntang Manila. I guess around eight hours?

Nakangiti akong sinalubong ni Mommy. Sa tabi niya ay ang kanyang legal na asawa. Wala ang kanyang legal na anak.

"Liam!" My Mom hugged me. I awkwardly hugged her back.

"Liam, hijo!" Halos manigas ako ng maramdaman ang mainit na yakap ng kanyang asawa.

I haven't been hugged like this. My father's always away from me. Mahirap talagang maging anak sa labas.

My Papa's a soldier. They were ex lovers. They met just after my Mom tied her knot to Mr. Pangilinan.

Funny what love can do to people. Kung ako siguro ang nasa posisyon ni Mr. Pangilinan, hindi ko na ulit matatanggap pa ang aking asawa.

She cheated on me, worst was that it bears a fruit.

Ngunit naririto siya ngayon at magalak akong tinatanggap sa kanyang bahay.

But I knew how unwanted I am. Dale doesn't know about me, yet. He furiously reacted and stormed out of their house. I felt guilty. I felt like trying hard to be a part of their family.

I am okay with my grandparents. Nakatira ako sa simpleng bahay na pagmamay-ari ng mga magulang ni Papa.

Pinagawan ako ni Mommy ng sarili kong buhay. Masyadong malaki iyon para sa isang tulad ko na wala namang kumpletong pamilya.

I felt like I was made to alone. My grandparents died in the middle of my first year in college.

Hindi ako makaiyak. I was left dumbfounded. Hindi ko alam kung saan na ba ako pupulutin.

I know how my Mom is doing her best to make it up to me. She was with me on my graduation. Hindi ko magawang magalit sa kanya at sabihin na dapat ay kay Dale siya sumama.

I don't like venting out my anger. Wala na nga akong pamilya, aawayin ko pa siya.

"My room's over there. May mga katulong din." Saad ko kay Dale ng idala siya rito ni Mommy.

"Salamat." I nodded at him.

Rinig ko ay nagbulakbol daw ito sa Manila kaya dinala rito. Ipinagkibit balikat ko na lamang iyon.

I went inside my room. I need some peace. I can only find it by reading these poems made by someone I don't know.

A lot of girls in my school are very vocal about how they like me. Ngunit walang isa sa kanila ang ginawan ako ng ganto.

Consistent poems on my locker and from our school guard. Meron pa ngang bigla na lang lilitaw sa harap ko.

I would asked my classmates who gave it to them but they would just zipped their mouth. Mukhang nabayaran ah!

Chaotic LoveWhere stories live. Discover now