ေယာေဝမွာ စကၠကုမာရ္မင္းသားက တစ္မ်ိဳးမို႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အရက္ခ်ည္းလွိမ့္ေသာက္ေနပါသည္ ဟိုငနဲေလးက ဘယ္ကေနေပၚလာမွန္းမသိ။ သူ႔ကို မေသာက္ဖို႔ တဂ်ီဂ်ီလုပ္လွ်င္ စိတ္ေတြ ရႈပ္လို႔လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္ရာမွ ထလာခဲ့သည္။ အခုခ်က္ခ်င္းေကာက္ခါငင္ကာထြက္သြားရေအာင္ကလည္း အိမ္ေရွ႕ကိုယ္ေတာ္ႀကီးပင္ မျပန္ေသး။ စကၠကုမာရ္မင္းသားကို ဂ႐ုမစိုက္ေသာ္ျငား အိမ္ေရွ႕ကိုယ္ေတာ္ႀကီးအေပၚေတာ့ ေလးစားသမႈအရင္းခံရွိသည္ျဖစ္ရာ သူ႔အေနႏွင့္ ေအာင့္အီးသည္းခံကာ ဤေမြးေနပြဲတြင္ ေနရဦးမည္။ တဖန္ ဆက္၍ ထိုင္ေနဖို႔ဆိုေတာ့လည္း ဟိုငနဲေလးက မသိမသာျဖင့္ သတိေပးသလို "ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေသာ အျပစ္ျပဳမိရင္" ဒုကၡ။
ဒင္း တမင္အကြက္ေတြေက်ာ္ကာေျပာေနမွန္း သူသိသားပဲ။ ဒင္း တကယ္ဆိုလိုခ်င္သည္က "အဲ့ဒီ့မင္းသားက ခင္ဗ်ားကို ျပစ္မွားေနတာ... ဒီထက္ပိုလို႔ အဆင့္ေတြတက္ကာမွ ခင္ဗ်ား လက္ပါလာရင္ ခြေတြက်ကုန္မည္" ဆိုသည္မွ လြဲ၍ တျခားေတာ့မျဖစ္ႏိုင္။ အဲ့ဒီစကားက တကယ့္ကိုျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားလွသည့္စကား။ အဲဒီ့စကၠကုမာရ္ဆိုသည့္ မင္းသားကို ထမထိုးပါဘူးဟု သူကိုယ္သူလည္း အာမမခံႏိုင္။ သူဆိုတာ သူမ်ားႏွင့္မတူေသာ ခႏၶာေဗဒဆိုင္ရာ စနစ္တခုေၾကာင့္ အရက္၏ အာနိသင္ျပခ်ိန္ၾကာသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ သူ မတူေအာင္ ေသာက္ႏိုင္သူ။ ထိုသို႔ ေသာက္ႏိုင္သေလာက္ မူးလွ်င္ ရွိရင္းစြဲထက္ စိတ္ပိုဆတ္သည္။ ဒီေတာ့ အပ်က္ပ်က္ႏွင့္ ႏွာေခါင္းေသြးမထြက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာတခုက က'ေနရံုသာ။ သို႔ေသာ္ သူက ဘယ္သူနဲ႔ က'ရမွာတုန္း။ ေနာက္ၿပီး က'ခ်င္စိတ္ကို မရွိ။
ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ကာ သင့္ေတာ္ေလမည့္သူကို ရွာေနစဥ္မွာပင္ သန္မာၾကံ့ခိုင္ေသာ လက္တဖက္က သူ႔လက္ကို ဖမ္းကိုင္ၿပီး မီးပံုနားဆီသို႔ဆြဲေခၚသြားေတာ့သည္။ ေယာေဝချမာ စည္းခ်က္ျပင္းေသာ ရင္ခုန္သံႏွင့္ လုံးေထြးေနသည္ျဖစ္ရာ ထိုငနဲေလး၏ေခၚငင္ရာသို႔ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖင့္ပါသြားေတာ့သည္။
"မင္း! ဘာလုပ္...!!"
"ခင္ဗ်ား က'မလို႔မဟုတ္လားေကာ။"
YOU ARE READING
ဖူးစာရွင္ || ဖူးစာရှင်
Actionတခါက ကမ႓ာႀကီးရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ အနႏၲသစ္ေတာဆိုတာ ရွိသတဲ့။ အဲ့ဒီ့ သစ္ေတာႀကီးထဲမွာ Demon ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားစိတ္ဝိညာဥ္ေတြကို အခ်စ္ေတြနဲ႔ ထာဝရခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ေလရဲ႕..... တခါက ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ မဆုံးနိုင်...
