"အေမာင္...."
အေမွာင္တေနရာမွ တိုးထြက္လာသည့္ ရင္းႏွီးလွေသာ အသံေလးေၾကာင့္ ရွင္းဝဏ္ ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ကာ ရွာလိုက္မိပါသည္။ ပိတ္ပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနသည့္အေမွာင္ထုကို သူ၏ ညအျမင္က မထိုးေဖာက္ႏိုင္ပါေပ။ ထိုေၾကာင့္ စမ္းတဝါးဝါးႏွင့္ ေလွ်ာက္လာရင္းမွ တေနရာတည္း၌ စလိုက္မီးထိုးသလို ကြက္လင္းေနသည့္ ေနရာေလးတခုကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူေျခေထာက္မ်ားက ထိုအလင္းေရာင္ရွိရာသို အလိုေလ်ာက္ ေလၽွာက္သြားေနမိသည္။
ထိုေနရာကား ပန္းဥယ်ာဥ္တခုျဖစ္ဟန္တူသည္။ လွပေသာ သစ္ပင္ႏြယ္ပင္မ်ားႏွင့္ ပန္းပင္တခ်ိဳ႕ရွိျပီး ထို လင္းေနေသာ ေနရာအကြက္အကြင္းေလး၏ အလယ္တြင္ ေက်ာက္သားျဖင့္ ထုဆစ္ထားေသာ ခံုတန္းရွည္ေလးရွိသည္။ ထို ခံုတန္းရွည္၏ အလယ္တြင္ ဆံႏြယ္ရွည္မ်ားကို ဖားလ်ားျဖန္႔ထားေသာ အနက္ေရာင္ ပိုးဝတ္စံုရွည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး သူ႔ကို ေက်ာေပးကာ ထိုင္ေနသည္။ ထိုသူကား သူရွိေနသည္ကို သတိထားမိဟန္မတူ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို သူ႔ဟာသူ တီးတိုးစကားေျပာေနသည္။
".... အေမာင္... အကၽြန္ မရည္ရြယ္႐ိုးအမွန္ပါေကာ။ အေမာင့္ကိုသစၥာေဖာက္ဖို႔ တခါမွလည္းမေတြးဖူးပါတယ္။ မယ္ေတာ္သခင္မကို တိုင္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္ေကာ။ ဒါေပမယ့္ေလ.... အခုေတာ့ အကၽြန္...."
ထိုအမ်ိဳးသားကား သက္ျပင္းရႈိက္ရန္ ေရရြတ္ေနသည္ကို ခဏမွ်ရပ္နားလိုက္သည္။
"အကၽြန္ အျပစ္လုပ္မိၿပီေကာ အေမာင္ရယ္။ အကၽြန္ေလ အေမာင္မဟုတ္တဲ့ သူ႔ကို ႏွလံုးသားထဲမွာ ေနရာေပးမိတယ္ေကာ။ တဖက္ကလည္း အေမာင့္ကို မေမ့ႏိုင္တယ္။ အကၽြန္.... အကၽြန္က မေကာင္းတဲ့ လူပါေကာ အေမာင္။ အကၽြန္ လုပ္ပံုက အေမာင့္အတြက္ေရာ သူ႔အတြက္ပါ မတရားသျဖင့္ျဖစ္ေနတာ အကၽြန္ နားလည္ပါရဲ႕။ အေမာင့္ေရာ သူ႔ပါ တစ္ၿပိဳင္တည္းသစၥာေဖာက္ေနမိတာလည္း အကၽြန္ သိပါရဲ႕။"
ထိုအမ်ိဳးသားက ေခါင္းေမာ့ကာ အသက္ျပင္းတခ်ရႈိက္လိုက္ၿပန္သည္။
"အကၽြန္ကေလ ၿပိဳင္ဘက္မရွိေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားေနတာေကာ အေမာင္ရယ္။ အကၽြန္႔လို အယုတ္တမာကို အေမာင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဆိုတာ အကၽြန္ သိပါရဲ႕။ သို႔ေပမယ့္ အေမာင္ရယ္.... အေမာင့္ကို ေမၽွာ္ေနမိဆဲပါေကာ။ အကၽြန္ေလ အေမာင့္ရဲ႕ ခ်စ္ေမတၱာေတြကို ေစာင့္ေနမိဆဲပါေကာ။ အကၽြန္နဲ႔ မထိုက္တန္ေပမယ့္လို႔ အကၽြန္ေလ... အေမာင့္ကို.... ေမွ်ာ္ေနမိပါရဲ႕။"
YOU ARE READING
ဖူးစာရွင္ || ဖူးစာရှင်
Actionတခါက ကမ႓ာႀကီးရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ အနႏၲသစ္ေတာဆိုတာ ရွိသတဲ့။ အဲ့ဒီ့ သစ္ေတာႀကီးထဲမွာ Demon ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားစိတ္ဝိညာဥ္ေတြကို အခ်စ္ေတြနဲ႔ ထာဝရခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ေလရဲ႕..... တခါက ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ မဆုံးနိုင်...
