ေမွာင္မဲေနေသာ တိမ္ညိဳတိမ္မည္းတို႔က ေန႔လည္ေန႔ခင္း၏ ေနေရာင္တို႔ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပင္ ခိုးယူထားေတာ့သည္။ တဖန္ ေအးစိမ့္ေနေသာ ေလတို႔သည္က သူ႐ူးတစ္ေယာက္ ေျပးလႊားသည့္ႏွယ္ ဟိုမွဒီမွေန၍ ဦးတည္ရာမဲ့ကာ တိုက္ခတ္ေနျပန္သည္။
ေယာေဝမွာ ေအးသည္၊ ပူသည္ မသိ။ အံု႔မႈိင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ကာ ခ်စ္ရသူႏွင့္ မယ္မယ္တို႔အတြက္ ပူပန္ေသာ အေတြးတို႔ျဖင့္ ရင္ထဲဝယ္ ေယာက္ယက္ခတ္၍ေနသည္။ အက်ဥ္းေထာင္ဆိုမွေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိမည္မဟုတ္။ အေစာင့္ေတြက ဘယ္လိုမ်ား ႏွိပ္စက္ကလူျပဳက်င့္ေနလိမ့္မလဲဟု ေတြးကာ ရင္ေတြပူလြန္းလွပါ၏။
ေကာလြန္းကေတာ့ သူတို႔ ပုန္းေအာင္းေနေသာ ဇရပ္အိုႀကီးထဲမွ ေန၍ အျပင္ဘက္သို႔ လည္တဆန္႔ဆန္႔ရွိေနပါေတာ့သည္။
ထိုဇရပ္ကား ေခ်ာင္းငယ္တခု၏ ေဘးတြင္ ေလသာေဆာင္သဖြယ္ ေဆာက္လုပ္ထားၿပီး အမိုးအကာတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ၾကမ္းခင္းတို႔မွာ ေဆြးေျမ႕ကာ က်ိဳးပ်က္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ သံုးဦးႏွင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္ေနရေလာက္ေအာင္ေတာ့ အဆင္ေျပေသးသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္အား ဇရပ္အဝနားရွိ ခံုတန္းရွည္ေလးေပၚဝယ္ လဲေလွ်ာင္းေစၿပီး ေကာလြန္းကေတာ့ ထိုခံုတန္းေလးေအာက္ဝယ္ အိပ္စက္သည္။ ေယာေဝႏွင့္ ေစာမထီးကေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ကင္းေစာင့္ရင္းမွ ငိုက္မွီးၾကသည္။
"ေနာင္ေတာ္ မဟုတ္ေသးဘူး ထင္ရဲ႕။ ဒီေလာက္ဆို ဗိုလ္မင္းတစ္ေယာက္ ေရာက္သင့္ေနၿပီေကာ။"
ေစာမထီးကား လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ကို ဝယ္ယူရင္းမွ စနည္းနာမည္ဟုဆိုကာ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ထြက္သြားေလသည္။ အခ်ိန္အားျဖင့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီဆိုေသာ္ျငား ထိုမွ်ေလာက္ကေတာ့ ၾကာသင့္သည့္အခ်ိန္မ်ိဳး။ သို႔ပါေသာ္လည္း
ေကာလြန္းချမာမွာ စိတၱဇဆန္ေနေတာ့သည္။
တပါးသူတို႔ကေတာ့ လြန္လြန္းသည္ဟု ေျပာေကာင္းေျပာႏိုင္ေသာ္ျငား ေကာလြန္းေနရာတြင္ ရွိေသာ မည္သူမဆို ထိုကဲ့သို႔ပင္ ခံစားရေပလိမ့္မည္။ သူ႔ချမာ မယ္မယ္တို႔ကို ေစာင့္တုန္းကလည္း ယခုကဲ့သို႔ပင္ လည္ဆန္႔၍ အေမွ်ာ္ႀကီးေမွ်ာ္ၿပီးမွ သိရသည္က ဖမ္းဆီးခံၿပီမို႔ အက်ဥ္းေထာင္ေရာက္လို႔ေနသည္တဲ့။ ယခုေကာ အေနာင္ေစာတစ္ေယာက္ထိုသို႔ မျဖစ္ဟု ဘယ္သူက အာမခံပါမည္နည္း။ ေနာက္ဆံုး သူ႔မွာ တူတစ္ပိုင္းညီတစ္ပိုင္းျဖစ္သူႏွင့္ ေမြးသမိခင္အတြက္ ပြက္ပြက္ထမွ် ဆူပြက္ေနေသာ အပူလံုးမ်ားကို မ်ိဳသိပ္ထားရသည္ကတစ္ဖက္ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ထြက္ခြါသြားေသာ ခင္ပြန္းေလာင္းအတြက္ ပူရသည္က တဖက္ႏွင့္ ႐ူးရမတတ္။
YOU ARE READING
ဖူးစာရွင္ || ဖူးစာရှင်
Actionတခါက ကမ႓ာႀကီးရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ အနႏၲသစ္ေတာဆိုတာ ရွိသတဲ့။ အဲ့ဒီ့ သစ္ေတာႀကီးထဲမွာ Demon ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားစိတ္ဝိညာဥ္ေတြကို အခ်စ္ေတြနဲ႔ ထာဝရခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ေလရဲ႕..... တခါက ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ မဆုံးနိုင်...
