လက္ကမ္းႀကိဳပါတယ္ျဖတ္သန္းလိုပါတယ္
ပ်ားရည္စမ္းတဲ့ လမ္းကလည္းအရမ္းခ်ိဳပါတယ္
မင္းငါ့ရဲ့အနားမွာရိွေနရင္ေတာ့သိပ္ေပ်ာ္တာဘဲ
ငါ့ရဲ့နယ္နိမိတ္ထဲ မင္းကိုဖိတ္ေခၚပါတယ္ 🎵"
Mew ❤️
ကားေပၚေရာက္တဲ့အထိ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးက
ဘဲေပါက္ေလးကေတာ့ ပန္းၿခံထဲကအေၾကာင္း
ေျပာလို႔မၿပီးေတာ့ပါဘူး။
သူသိပ္သေဘာက်ေနရွာတာ။
အလုပ္ကိစၥေတြ family case ေတြေၾကာင့္
စိတ္ဆင္းရဲေနရလို႔ သူမ်က္ႏွာေလးနဲ႔
အေမာေျဖလိုက္မိတာ သိပ္မွန္တဲ့ေရြးခ်ယ္မႈဘဲ။
ေနာက္ပိုင္းလည္း ဒီအေကာင္ေပါက္ေလးကို
စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားႏိုင္ဖို႔ ဒီလူႀကိဳးစားပါ့မယ္။
ကြၽန္ေတာ္လည္းကြၽန္ေတာ့္အေတြးျဖင့္
စိတ္ကူးယဉ္ကာၿပံဳးေနတုန္း
ကြၽန္ေတာ့္ေဘးကေကာင္ေလး က
"အိမ္ျပန္ပို႔ေနတာလား"
မျပန္ခ်င္ေသးတဲ့ေလသံနဲ႔ေမးလိုက္သည္။
"အင္းေလ "
"ဘာမွလည္းမေကြၽးဘူး"
ေဟာဗ်ာ စားမယ္ဆိုတာႀကီးဘဲ။
အဲတာေၾကာင့္ ဗိုက္ကပူေနတာ။
"ဘာစားခ်င္လဲ "
လမ္းကိုၾကၫ့္ကာေမးလိုက္ေတာ့
"P'Mew က ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းမၾကၫ့္ဘူး"
အခုေတာ့ သူစိတ္ဆိုးၿပီးေပါ့။
ဘယ္ေတာ့မွေျပာမလဲဆိုၿပီး
တမင္တကာမၾကၫ့္ဘဲေနေနခဲ့တာ
အခုမွဘဲေျပာေတာ့တယ္။
"ဟင္ အၾကၫ့္ခံခ်င္ေနတာလား"
"နဲနဲပါးပါးေတာ့ၾကၫ့္သင့္တယ္ေလ"
မ်က္ေစာင္းကထိုးျပန္ၿပီဒီေကာင္ေလး။
"အင္းပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာ္"
ေတာင္းပန္လိုက္မွ မ်က္ႏွာက
ၿပံဳးသြားၿပီး မ်က္လံုးမေပၚေအာင္
ရယ္ျပေနေတာ့သည္။
"ဟင္ ဒီကေလးမွာမ်က္လံုးလည္းမရိွဘူး"
"ရိွတယ္ေလ ဒီမွာ"
သူ႔မ်က္လံုးကိုလက္ၫွိုးနဲ႔ထိုးျပကာ
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအနားသို႔ကပ္ၿပီး
လာျပလိုက္ေတာ့ နီးတာနဲ႔ရင္ခုန္မိတဲ့ကြၽန္ေတာ္
ေနစရာေနရာပင္မရိွေတာ့ေပ။
