Meet Me In Clark High (Reistre Series #1)

Chapter 13

Chapter 13: Visitors

“Let’s go, Ari.” Hindi ko namalayan na nasa likuran na pala namin si Kuya.

Nanlaki ang mata ko nang nakita silang tatlo roon nang ibinalik ko rin ang tingin sa kabila ay nandiyan na rin si Chesca at Jace.

Gulat din sila nang nakita kami, pero hinila na ako ni Kuya kaya wala nang imikan ang nangyari.

Nagsabay-sabay kaming naglakad hanggang sa nakarating kami. Inilapag nila ang mga dala nilang pagkain at drinks sa lamesa.

“Okay ka lang?” tanong ni Trisha. 

“Oo naman. Bakit?”

Nagkibit-balikat siya at ibinalik na ang atensyon sa pagkain.

“Don’t talk to him from now on, Ella,” paalala ni Sam atsaka padabog na inihagis ang lata ng softdrink sa basuraha.

“Mamaya na kayo mag-usap, ubusin niyo muna iyang kinakain niyo,” si Kuya.

“Uwi na ba tayo?” tanong ni Sam nang natapos na kaming kumain.

Tumango si Kuya at inakay ako paalis.

“Matagal na talaga akong curious! Kahit ano ang search ko sa kahit anong website, hindi ko talaga makita kung sino iyong presidente!”

“Hayaan mo na, hindi naman siguro kailangan pang alamin. ‘Tsaka, hello? Baka nga kaya hindi mo mahanap kasi ayaw rin magpahanap. Wala na iyon.”

Napabaling ako sa dalawang babae na nag-uusap sa gilid. “Kuya, magbibihis pala muna ako. Una ka na.”

Tumango na lang siya bago umalis.

Dumiretso ako sa locker para magbihis at nang natapos ay lumabas na ako.

“Victoriane.”

Napahinto ako nang tinawag niya ako. I wasn’t even surprised.

“Yeah?”

“Can we talk?”

Umiling ako. “Wala akong time, pasensya ka na.”

“Anella!”

I glanced at the other direction when I saw the three boys approaching us.

Humugot siya nang malalim na hininga.

“Jace Bryan,” pagtawag ni Kuya.

“Zian,” tugon ni Jace.

“Can I talk to her in a bit?”

Seryoso siyang tinitigan ni Kuya bago sa akin. Para bang hinahayaan niya na lang ako kung papayag ba ako o hindi.

“No,” pag-ayaw ni Sam at Archie.

“Kayo kinakausap?” sabat ni Kuya sa kanila

Tumunog ang aking cellphone kaya kinuha ko ito sa bulsa bago nag-excuse sa kanila para sagutin iyon.

“Hello?”

“Ariane, hindi pa ba tapos ang klase niyo?” salubong ni Mama.

“Sorry, Ma, medyo natagalan. Papauwi na rin naman po kami.”

“Sige, anak. Uwi kaagad, ha? I love you,” malambing na tugon ni mama.

“I love you more,” sabi ko bago binaba ang tawag.

“Let’s go home, Ari,” Kuya seriously said when I went back.

“Okay, Kuya. But can you wait outside for a while? Saglit lang.”