Barbara : The Player (Completed)

Chapter Four

Chapter Four

Hindi pa tapos ang oras nila pero pumayag na ang manager nila na umalis silang dalawa. Si Cloe dumaan sa pinto palabas ng club na mga staff lang ang maaaring dumaan at si Angel na dumaan sa exit ng club. Ibang-iba ang ayos niya 'di tulad kanina na nagtratrabaho siya. Fitted jeans na kulay itim at puting long sleeve shirt. Nakasuot ng kulay itim na sumbrelo upang bahagyang maitago ang mukha. Wala na ang makapal niyang make up kaya mas pinagbuti niya ang pagkukubli upang 'di makahalata ang taong planong sundan na kasalukuyan ngayong nagpapaalam sa mga kaibigang businessman na mukhang mananatili pa sa club.

Nakaupo siya sa passenger seat ng sasakyan ng kaibigang si Islah. Ito ang kasama niyang magmamaneho ng sasakyan habang sinusundan ang target niya. Hindi siya maaaring gumamit ng sariling sasakyan dahil nag-iingat siya, baka mabulilyaso pa ang mission niya.

"In case na magkaroon ng engkwentro, available sila para magback up!" ani ni Islah na mabilis ang naging kilos ng umandar na ang sasakyan ng lalaki." In case na mawala siya sa line of sight natin, naka monitor na ang sasakyan dahil sa tracking device na inilagay ko kanina sa ilalim ng sasakyan."

"Thanks Islah!"  tipid niyang sagot sa kaibigan. Isa ito sa mga kasama niya sa grupo na walang mission ngayon kaya may oras na sumama-sama sa kanya.

Nakasunod na sila sa sasakyan ni Christopher Laurel. Mukhang kampanteng kampante ang lalaki dahil wala itong kasamang bodyguards.

"Kung tama ang hinala ko na ang product na tinutukoy niya kanina ay ang mga batang nanggagaling sa mga foundation mas kailangan natin s'yang masundan at iligtas ang bata sa kamay ng mga baboy na iyan!" ani ni Barbara sa kaibigan. Kuyom ang kamao sa panggigigil.

"Gagawin natin 'yan, pero 'wag mong kakalimutan na hindi pa sapat ang impormasyon na meron tayo, ilan pa lang ang hawak nating pangalan na bumubuo ng organization nila." Ani ni Islah. Palabas na ng metro ang sasakyang sinusundan nila. Bumilis din ang takbo na hinayaan lang nila, hindi pwedeng makahalata ang matanda na sumusunod sila.

"Turn left!" ani ni Tori. Si Tori ang nag-mo-monitor ng traking device ng lalaki. Pero walang ka-ide-idea si Barbara kung nasaan ito ngayon.

Lumiko nga si Islah. Ilang minuto nilang binaybay ang daan.

"Huminto na kayo d'yan, itago n'yo sa kasukalan ang sasakyan lakarin n'yo na lang ang papasok. I'm already inside there system and using their CCTV as well!" napangisi sila ni Islah. Madali lang kay Tori ang ganitong trabaho. Lahat naman sila ay may alam sa hacking pero ibang klase ang skills nito at never pa na huli.

Nagsuot sila ng facemask na itim. Wala man lang silang dalang baril o patalim sa pagtungo sa lugar na ito. Kampante sila sa kanilang mga kakayahan.

"Para 'yang mga cabin na ibat iba ang may-ari. Pangsampu ang cabin na pinasok ng target. May bantay sa harap, armado. Sa gilid kayo dumaan." Sinunod nila ang sinabi ni Tori. Pasalamat na lang at may puno sa tabi na madali nilang naakyat.

Nakapasok sila na walang nakakapansin.

"Hide, 3 guys!" tipid na utos ni Tori. Bahagyang iniayos ni Barbara ang listening device na tanging mayroon silang dalawa ni Islah. Nagkubli sila upang 'di makaagaw ng atensyon sa iba pang mga bantay. Lumampas ang mga ito ng 'di man lang sila napansin.

"Faster!" kasalukuyan nilang tinatakbo ang daan patungo sa mga cabin na gawa sa sawali at kugon. Pero mukhang hindi lang iyon basta cabin dahil napansin nila ang loob ng isang cabin na nadaanang bukas. Dahil ang loob noon ay sementado. Ibig sabihin dinesenyo nila iyon upang 'di makaagaw ng atensyon.

"Stop!" huminto sila sa pagtakbo, mukhang narating na nila ang cabin ng lalaking sinusundan. Bahagyang sumilip si Barbara sa bintana. Gulat sa nasaksihan sa loob. Mukhang komportable ang mga miyembro ng lugar na ito sa kanilang ginagawa. Dahil bukas na bukas ang bintana. Ang mga guards ay nasa kabilang bahagi ng cabin sa gilid ng pinto.

Ang mas nakaagaw ng atensyon ni Barbara ay ang lalaking nakahubad na nakahiga sa kama.

Christopher Laurel!

May hawak na wine glass at banayad na sumisimsim doon, nakainom na ito sa club kanina at halatang may epekto na rito ang iniinom nito.

Sa baba ng kama sa harap nito. Isang batang lalaking patpatin ang gumigiling sa harap nito. Halatang napipilitan dahil dinig ni Barbara ang impit nitong iyak.

Mukhang mas ginaganahan sa panonood ang lalaki na dinidilaan pa ang mga labi.

"Come on, ayusin mo ang pagsasayaw!" ani nito. Ang malayang kamay ay nasa ari nito at waring pinaglalaruan.

"Ako na ang bahala sa bantay, ikaw sa loob!" ani ni Islah na gumapang upang umikot sa harap. Tiwala siya rito. Hinintay lang niya ang command ni Tori.

"Tapos na si Islah, pumasok ka na!" ilang minuto lang at napatulog na nito ang mga bantay sa kabilang panig. Tumayo siya sa pinagkukublihan at mabilis na binuksan ang bintana at walang kahirap-hirap na pumasok. Mabilis na napabalikwas ng bangon si Christopher ngunit mas mabilis na dinamba ni Barbara ang hubad na lalaki. Saka mabilis na hinawakan ang leeg nito at mabilis na pinisil ang sensitibong parte noon dahilan kung bakit agad itong nawalan ng malay.

Takot namang napasiksik ang batang lalaki kipkip ang mga damit nito. Luhaan. Pagkahabag ang nadama niya sa itsura nito.

"'Wag nyo po akong sasaktan! Parang awa nyo na po! Mama, Papa!" sabi ng batang lalaki. Nanginginig sa takot. May mga pasa ang katawan at halatang kulang sa sustansiya ang katawan.

Pumasok si Islah saka komportableng umupo sa couch. Sinusuri ang mga plastic na nakalapag sa side table.

"Drugs?" tanong niya. Umayos siya ng tayo at lumapit sa bata."Magbihis ka na!" tinap niya ang buhok nito. Nanginginig ito sa takot pero mabilis na kumilos din naman.

"Yes, it's a drugs. Mukhang iba't ibang klase rin!" tugon nito.

Kinuha ni Barbara ang wallet ni Christopher at kinuha ang larawang nakita niya kanina.

Dinampot ang ballpen na nakalapag sa side table at inekesan ang larawan.

Saka sinulatan ang likuran.

"Nasa akin ang pamilya mo, kung ayaw mong mapahamak sila wala kang sasabihan sa nangyari ngayon. Hintayin mo ang iuutos ko----."

Barbara

Inilapag niya sa lamesa at ipinatong ang ballpen roon.

Nakalabas sila sa parehong paraan Kung paano sila pumasok. Pinagtulungan na lamang nilang dalawa na maisampa ang bata at sa kabutihang palad nakalabas sila ng walang naging problema.

Totoo ang isinulat ni Barbara kanina, hawak na ng grupo nila ang pamilya nito. Ang asawa nito at anak na babae na ayon sa inutusan niya ay nasa resthouse ng pamilya. Kung mabait ang mga ito wala silang magiging problema pero kung dumagdag ang mga ito sa trabaho, hindi siya mangingiming saktan ang mga ito.

After all, paboritong gawin ni Barbara iyon, ang paglaruan ang target hanggang sa sumunod ito sa lahat ng sabihin niya. Naniniwala kasi siyang hindi sapat ang isang inosente lang para sa mas maraming inosenteng buhay na sinisira ng organization ng mga ito.