Az önceki olayın şoku henüz üzerinden geçmemişti. Pansiyona vardıkları andan itibaren Toprak Deniz'i soru yağmuruna tutmuştu bile.
"Bizim peşimizde olan adamlar mıydı?"
"Evet."
"Peki gidecek miyiz burdan?"
"Evet."
"Neden sürekli sadece evet diyosun? Canımı sıkma!"
Deniz daha fazla dayanamayarak kızın boğazını tuttuğu gibi yatağa yatırdı.
"Bak kızım sesini yükseltip canımı sıkma. Sen sadece ayak uydurmaya çalış. Sana ne diyorsam onu yap. Boş boş konuşmayıda bırak artık."
Deniz aşırı bir sinirle konuşmamıştı fakat Toprak anlamıştı sinirlendiğini belli etmemeye çalıştığını. Bu zamana kadar iyi dayanmıştı Deniz ona. Toprak bunu kabul ediyordu zaten.
"Tamam sormayacağım bir şey."
Deniz tuttuğu boğazı bırakarak kendi yatağına oturdu. "Akşam saat sekiz gibi çıkarız burdan."
"Gidebileceğimiz bir yer var mı?"
"Evet var. Bir arkadaşım var az önce de konuştuk zaten. Burdan bir saat falan uzaklıkta bir ormanda kendi halinde yaşıyor. Onun evinde kalabiliriz bir süre."
"Tek mi yaşıyor peki?"
"Hayır. Yanında Murat amca var. Murat amca bizi- yani ben ve Ali'yi küçükken çocuk yurdundan alıp büyüttü. Öz olmasada babamız bizim. Anlayacağın Ali ve Murat babam var. Yabancı biri yok."
"Sen çocuk yurdunda mı büyüdün?" diye sorarken Toprak'ın yüzü değişik bir ifade almıştı. "Lütfen geçiştirme. Anlat. Sen benim her şeyimi biliyorsun zaten."
Deniz yan gözle Toprak'a bakarken bu ifadenin anlatmak istemediğini belirttiğini anlamıştı. "Lütfen."
"Anlatacak bir şey yok Toprak. Annem ve babam ben doğduğumda bırakmışlar işte. Sebebini bilmiyorum. Sadece bildiğim tek şey Annem avukatmış babam ise doktor. Yani maddi durumları iyi olmasına rağmen neden beni bıraktıklarını anlamıyorum. Zaten önemli değil. Yoklukları zoruma gitmiyor. Hiç görmedim nede olsa, pekte zor değil benim için onların olmaması."
Deniz durgunlaşmıştı. Ve Toprak ilk kez Deniz'i böyle görüyordu. Her ne kadar önemli değil dese de önemliydi. Sonuçta anne ve babasız büyümüştü ve kim olsa merak ederdi ailesini. Sevmese bile kim olduklarını bilmek isterdi. Toprak derin bir iç çekerek Deniz'in yatağın çarşafını sıkmış elini tuttu.
"Sen gerçekten güçlü bir adamsın. Biraz sinir bozucu olsanda iyisin iyi. Aile konusuna gelecek olursak benim de ailem yok. Ortak noktamız var anlayacağın. Bunun için üzülme diyemem tabiki. Çünkü bende üzülüyorum bazen. Ama sanırım sen benden daha güçlüsün bu konuda. Tesellim işe yarar mı bilmiyorum."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
