EPILOGUE

304 16 1
                                    

I dedicate this chapter to
@btsRmJin14 , Thank you sa mga first reader ko noon at support niyo

It's been 1 year since that worst nightmare in my life, happened. I don't know where or how will I start my life again.

"I'm sorry.."

Araw-araw kong pinagluluksa ang pagakawala niya. Hinding-hindi ko ito pweding ipagsawalang bahala dahil ako ang puno't dulo ng lahat ng ito. Walang araw na hindi ko sinisi ang sarili ko sa nangyari.

Humugot ako ng malalim na hangin nang humangin ng malakas. Napaka-aliwalas ang panahon ngayon sayang lang dahil hindi na niya masisilayan ang kagandahan ng araw at panahon.

"Mommy? You're sad again?"

Bumaling ang mata ko sa anak kong napakagwapo na nasa harap ko. Ngumiti ako sakniya at hinaplos ang mukha niya.

Niyakap ko na lamang siya ng mahigpit at hindi na nag-abalang sagutin pa ang tanong niya.

Tumayo na ako at inaya si Reonio na umalis na sa sementeryong kinaroroonan namin. Humugot ako ng malalim na hangin bago maglakad.

Habang patuloy sa pag-lalakad ay may taong hindi ko inaasahan na makita sa ganitong sitwasyon. I miss her, I miss my bestfriend but I need to distance my self to give her privacy and some space.

Nagtama ang mga mata namin pero ako hindi ko alam kong ano ang dapat gawin o sabihin sakniya. Ashy is with her husband holding a beautiful flower for their little child who passed away , year ago.

Oo, namatay ang anak nila at iyon ang pangyayaring pagsisihan ko habang buhay. Siya ang binisita ko kanina na sana kung buhay pa ay may pamangkin na ako.

"Ashy.. I uhmm how are y-you?" I don't know what to say that's why I just said that hoping that she will answer me.

"I'm fine , we're fine." Buong akala ko ay hindi niya ako sasagutin o kikibuin coz I will understand her kung hanggang ngayon ay galit pa rin siya saakin.

Sino ba naman ang hindi magagalit , ng dahil sakin namatayan siya ng anak.

Flashback..

Sinubukan pigilan ni Ashy ang pagbaril ni Shernan kay Rence pero hindi niya alam na may naghihintay palang kapahamakan rin sakniya.

Dalawang putok ng baril ang pumutok ang isa ay tumama sa may bandang puso ni Rence which is yung hawak ni Shernan akala ni Ashy ay naigilid niya ang baril para sana hindi matamaan si Rence kaso nagiba ang direksyon ng kamay niya dahil binaril rin siya ng isa sa mga alagad ni Shernan. Binaril siya sa tiyan , sa tiyan kung saan naroon ang sana ay magiging anak nila ng kaniyang asawa.

Unti-unting nanghina si Ashy at natumba sa sahig. May butil ng luha ang lumabas sakaniyang mata. Agad naman rumesponde ang mga swat team kaya nadala agad ang dalawa sa hospital.

Makalipas ang tatlong araw na nakatulog si Ashy hospital ay nagising siya.

"H-honey?" Tanging usal niya ng makita ang asawa sa tabi.

"Love ! Are you okay ? Do you want something?"

"Ashy you're awake? I will call the doctor!" Agad namang tumalima si Zhelle para tumawag ng Doctor.

Dumating ang doctor at agad namn siyang chineck . Naisip ni Ashy na parang may kulang skniya.

"D-doc? Hows my baby inside my tummy? I'm p-pregnant." Nanghihinang tanong sa doctor dahil sa labis na pag-aalala.

Matagal bago sumagot ang doctor batid nitong ayaw niyang mabinat ang babae kaya hindi niya alam ang isasagot.

"Uhm love you need to rest first okay?."

Zhellaire's Affliction (Revising)Where stories live. Discover now