Mr. In Denial Meets Miss Eyeglasses

Chapter 21

I STILL HAVE A MIGRANE FROM last weeks quiz, its been two weeks since the time na uminom si Nathan and his been silent about it. We casually talked everyday but he never said anything regarding about that matter, wala rin akong chance na tanungin siya. Next week ay start na ng exam kaya ngayon ay sabado nanaman, and we all planned to 'study' in Nathan's house. Without his permission nor my own.

"Clio! Nandito ka na!" Mahigpit akong niyakap ako ni Whitney, nakatulala lang ako habang nakatingin sa bahay na nasa harap ko. Im not sure if I would consider this a house, it has a giant balck gate surrounded by a nude color walls. Nang bitawan ako ni Whitney ay doon ko lang namalayan na kinakausap niya ako, I did not even hear a single word. Alam ko naman na mayaman sila, but hindi ko naimagine na ganito kalaki ang bahay ng pamilya niya, "hahabol daw ang iba kasi nasa school pa sila, kukunin ang mga reviewer at ang trust ng mga teachers! Now lets go, oi bilisan niya nga pindutin yan!" Whitney pointed one thing, the doorbell.

This does not look good, they all grin at sabay sabay nilang pinindot ang doorbell, we waited for 30 second pero walang sumagot. Nagulat ako ng isa isa nilang pinindot ang doorbell with a rhythm, feeling ko hindi to ang first time nilang gawin to.

Nagulat ako nang may narinig na malakas na tunog, it sounded like a door got slammed. Then the gate open on its own, hinila ako ni Klide papasok at nakita ko ang malawak na bakanteng lote sa harap at may double door sa gitna mismo ng bahay.

"I could feel the luxury already" wika ko at hinampas ako ng malakas sa likod ni Al.

"Hindi mo pa nakikita ang loob" eh?! Now I remember his living along, I never expect him to live in this big house!

When Sean tried to open the double door Nathan suddenly appear in his pajama's, sabay sabay nilang niyakap si Nathan at pasok sa loob ng bahay ng walang pasubali. Mabilis ang mga pangyayari at hindi na ako sa reaksyon ni Nathan, he looked annoyed and saw me he still has this furios look and pointed the door.

"Are you not gonna come in?" oh ngumiti lang ako sa kanya at mahinhin na pumasok at narinig ang pagsara ng pinto nang itaas ko ang tingin ay naibaba ko ang hawak na folder at napasandal sa pinto.

"What?" He asked, tumingin ako sa kanya at mukhang nagtataka siya sa naging reaksyon ko. Sino ba namang hindi?! There is a chandelier on the ceiling, a glass stair with lights and the whole place looks neat and tidy. Not to mention na kasing laki nang sala niya ang bahay namin, hindi naman kami mahirap pero hindi rin kami kasing yaman ng isang ito. Now I could understand where he gets his confident and why he acts arrogant sometimes.

"Nothing, nice floor" I commented sabay alis at sumabay sa iba pero nang makita kung saan kami ay nagulat ako nang mapansin na nag-aayos na sila ng mga gamit, pero hindi notebook at libro ang mga dala.

"Snacks?" Nathan ask, kaming dalawa lang ang nakatayo sa may pinto at nakatingin sa kanila na komportableng nakahiga sa sahig at ini-on ang flat screen tv na kasing laki ng pinto at kinalikot ang mga drawers.

"Dali! Ano gusto mong laruin" whats happening? Confused, I was silently obsevrving them from afar with Nathan with the same look.

"Are we not here to study?" I ask them lahat sila tumingin saakin.

"Nah, maya na pag nandito na si Mel. Nat tubig naman oh, kanina pa kami naghihintay sa labas ng bahay mo hindi ka naman sumasagot" we literally just waited for two minutes before you rang the doorbell multiple times.

"You can get that on your own, kung hindi mo napapansin mas komportable ata kayo sa bahay ko kaysa saakin" malawak na ngumiti si Al at umalis para kumuha ng tubig. Tumingin ako kay Nathan at akmang may sasabihin ako ng lumayo siya, I was dumbfounded. Did he just avoided me?