A Flower for Alice

6

DARIO

"Wake up now, my love!" isang sigaw na nagpagising sa akin.

I open my eyes and I saw the angel in my life, Alice. She is smiling at me. I looked around first because as far as I remember, we are in Batanes. Napatayo ako bigla nang naalala ko ang nangyari.

"Where are we, my love? Are you okay?" natataranta kong tanong. Nawala ang ngiti niya at napalitan ng pagtataka ang mukha.

"We are home, here in Pangasinan. And I am more than okay because I am with you." sagot niya. Ang huli kong naaalala ay nawala ko ang balanse ng sasakyan ko at nabangga ito sa isang building.

"Are you really okay, my love? Hindi ka ba nasaktan?" pagtatanong ko.

Hinawakan niya ang noo ko. "Are you sick Emmanuel?" seryoso niyang tanong.

Bumuntong- hininga ako dahil magulo ang isip ko ngayon. Was it a dream? But it really felt so real.

"You are just imagining things, my love. Tumayo ka na diyan at kakain na tayo." nakangiti niyang sabi. Tinitigan ko muna siya dahil malinaw talaga sa akin na nangyari iyon, or maybe I am just hallucinating.

Niyakap ko siya ng mahigpit. "Thank God, you are okay. I love you so much, my love. I'll love you forever." I assured her. Kahit natatawa ay niyakap niya din ako at hinalikan ang noo ko.

"You're weird, but I love you too. Now, let's go to the dining room." sagot niya at pinilit na umalis sa yakap ko. Tumayo na siya at nginitian ako bago lumabas sa kuwarto na hindi ko alam kung kanino.

Tumayo na din ako at inayos na ang sarili ko para makasunod na kay Alice sa kusina. Bumaba na din ako pagkatapos.

At habang naglalakad ako ay pinagmamasdan ko ang kabahayan at napagtanto na bahay ko ito.

"Emmanuel, ang bagal mo kumilos, lalamig na ang pagkain." inis na salubong niya sa akin sa dining area.

"I should look handsome for you, my love." sagot ko. Tiningnan niya lang ako at inirapan, natawa lang ako.

"My love, I will ask you something. Not that I don't want you to be in my house but what are you doing here?" nagtataka kong tanong habang umuupo ako.

"Are you serious? Huwag ka nang kumain Dario." galit niyang sabi na tinawanan ko lang because she is so loveable and cute. Umalis siya sa dining area at pumunta sa kusina. I placed my chin on my hand while waiting for her. Pero hindi ko inaasahan na lalabas siya ng may hawak na kitchen knife kaya napatayo ako.

"Ikaw na lalaki ka, kanina ka pa kung ano-ano ang sinasabi. Bakit may dinadala ka bang babae dito? May nakatago bang babae dito?" galit niyang sigaw kaya napaatras ako.

"My love, I am just asking you. Pero kung gusto mo namang tumira dito, you are always welcome here." I answered while chuckling because she is really adorable.

"Ikaw pa ang nagsabing dito na ako tumira. Saan naman ako titira, aber? Sa bahay namin? May ganun bang mag-asawa?" sunod- sunod niyang tanong habang lumalakad papunta sa akin at may hawak na kutsilyo.

Mag-asawa?

Nagulat ako sa tanong niya. "We are married?"

She laughed sarcastically. "Oo Emmanuel. Pero kung ayaw mo, I can file divorce for this." galit niyang saad. Unti-unti akong lumapit sa kaniya para pakalmahin siya.

"Don't be angry, my love. I am just joking." natatawa kong sabi sa kaniya kahit nagtataka pa rin ako at kinuha ang kutsilyo na hawak niya.

Tiningnan niya ako ng masama. "Kaya sabi ko sayo, huwag kang magkanda-ugaga sa pagtatrabaho. You should rest for a while so that your brain will not forget something important."

I kissed her lips. "And I love you too. Kumain na tayo ng masarap mong luto."

"Okay." inis ang tonong ginamit niya pero nangingiti siya.

Sinimulan na naming kumain. She cooked scrambled egg with tomato, fried rice, bacon, and dried fish. She then sliced apples, grapes and different berries. And prepared orange juice for me and a glass of milk for her, of course water.

"By the way, how is Mama and Papa doing?" I asked her so she could forget my weird questions earlier.

"They're good. Sabi ni Mama, bibisita sila madalas dito para tingnan tayo." mahinahon niyang sagot na parang kanina ay hindi siya leon na nagtatanong.

Nagpatuloy lang kami sa pagkain kahit ako ay hindi pa rin maalis ang pagtataka sa nangyayari. Maybe I am just dreaming that we went to Batanes?

"Are you really okay, Dario? Napapansin ko kanina pang iba ang mga sinasabi mo. Do you have any problem at work? Maybe I can help?" concern niyang tanong.

Napangiti ako sa pag-aalala niya. "May iniisip lang ako pero hindi naman sobrang halaga."

"Mama said once you're partner have something in mind, you should share it to one another so that you can help each other." saad niya. But I can't tell her what is going on because I am not sure of what's happening.

"Nah, I am good because I am with you. But can I ask you something? Since kasal na naman tayo." tanong ko. She nodded.

"Did we do that thing? You know, after marriage?" tanong ko. Alam kong maiinis na naman siya, but my curiosity urged me to ask.

Nakitaan ko ng pagtataka ang maganda niyang mukha pero nagbago ito at tiningnan niya ako ng masama.

"Kamanyakan na naman ba ang iniisip mo? Oh my goodness Darius Emmanuel, we are eating here for Pete's sake." she asked annoyingly.

I just smiled sweetly at her. "We're married so it's not that bad to ask."

Binato niya ako ng kutsara sa mukha. That hurts kaya napangiwi ako but I still love her.

"Don't irritate me or else, you will pick your clothes outside of the house." she hissed then continue eating.

"I love you too, baby." I said kahit na naguguluhan pa rin ako. I will just continue our marriage life, as what she said.