The Heartless One ( Completed )

Chapter 3

Chapter 3

Nung bata pa ako. I'm always dreaming about , me flying , trying to escape from the room of darkness.

Naghahanap ng butas na pwedeng malusutan para lang makawala sa isang kwarto. Gusto kong makawala. Gusto kong makahinga. Gusto kong makalabas. Pero kahit anong gawin ko. Gaano man kataas ang lipad ko. Nakakulong parin ako.

My psychology once said , don't dream too high 'cause it will make you fall or will be forever trapped on that dream. Wag masyadong mataas. Nung una hindi ko pa alam kong ano ang ibig niyang sabihin. Pero dating ng mga taon. Naiintindihan ko na.

All of my wishes never come true. Masyadong marami ang pangarap ko. Masyado akong maraming hinihiling sa buhay ko. Tuwing nakakita ako ng falling star , o di kaya'y nakatingin lang sa langit. Humihiling ako. Sa t'wing nakokompleto ko ang simbang gabi , humihiling ako . Sa t'wing birthday ko , humihiling rin ako. Magkakaiba , iba- iba .

Siguro naguluhan ang mga tala kaya di nalang ako pinansin. Siguro napapansin ni God ang pagkakaiba iba ng mga dasal ko kaya nalito rin siya.

Sa totoo lang hindi ko naman talaga alam kong ano yung gusto ko. Simple lang akong tao. Maraming pangarap na gustong matupad. Pero hindi ko napansin nakakulong na pala ako sa mga pangarap ko.

All i want is a good life. Gusto kong magkaroon ng maraming maraming pera. Unlimited. Yung mabibili ko lahat ng gusto ko. Yung hindi ko na kailangan magtrabaho. At maghirap ng ganito. Gusto kong bumalik sa pag aaral. Gusto kong naging enginer , gusto kong maging nurse,  gusto kong maging doktor , gusto kong pumunta sa mars , gusto kong maging astronaut.

But all of that is just a dream. I need to wake to reality. I'm hallucinating. It looks like i'm waiting for the stars will fall from the sky. Waiting the imposible.

I'm now keeping in my mind. Just be thankful of the life gaven from our father God. Because life is the best gift from god that we need to thank.

Napangiti nalang ako habang pinagmamasdan ang mga bituin. Kaunti lang sila at paniguradong uulan o sadyang nagtago lang sila dahil nandito na naman ako nakatingala paniguradong hihiling na naman.

Napangitin nalang ako habang nakatingin sa malapad na dagat na nasa harapan ko. Ang hangin na humahampas saking pisngi. Nakatingala habang nakatingin sa mga bituin.

Maraming tao sa dulo. Nagsasayawan pero mas pinili ko mapag isa ngayong gabi. Sinubukang lumihap ng sariwang hangin. Baka sakaling makawala na ako sa'king mga panaginip.

Ilang minuto pa ang tinagal ko doon. Nakaupo lang sa buhangin. Bumuntong hininga ako at tatayo na sana ng may umupo sa tabi ko. Mabilis akong naalarma dahil masyadong malayo ang pwesto at madilim . Kung sisigaw ako ay paniguradong walang makakarinig sakin.

Pinagmasdan ko ang kabuuan ng lalaki. Hindi siya nakatingin sakin. Nakatingala lang siya sa mga bituin. Biglang nawala yung kaba ko . Siguro dahil sa kinikilos niya ngayun pinapakita niya na wala siyang masamang intensyon sakin o talagang mabilis lang talaga akong magtiwala.

" Wag kang mag alala. Wala akong gagawing masama sa'yo." Napansin niyang kumunot ang noo ko kaya lumingon siya sakin. " Pinay ka diba? Naiintindihan mo ako? Travis nga pala. Kung hindi mo naalala. Yung jacket ko? Nalabhan mo na ba?"

Mas lalong kumunot ang noo ko pero ilang sandali lang nanlaki ang mga mata. Hindi ko alam kung bakit walang salita na lumalabas sa bibig ko.

" Ahm...a- ano nasa ...apart--, "

"Joke lang." tumawa siya. "Sayo na yun. Remembrance." Sabi niya at tumingala. Mabilis akong umiling.

" No! Hindi nakakahiya. Isusuli ko--, "