Dinle Beni Bi | Texting

10

Yine ben geldim şwmslskdjd

♥️

0534*******: Bir şey demeyecek misin? Kaç gün oldu hiç bir mesajıma yanıt vermiyorsun be güzelim...

(Görüldü.)

Enes'in yazdığına görüldü atıp telefonumu paltomun cebine koydum. Neredeyse 2 buçuk haftadır bıkmadan bana yazıyordu o malum günden beri.

Beni sevdiğini söylediği andan beri.

Hiç bir şekilde mesajlarına yanıt vermediğim gibi okulda ona yazmam için yaptığı çırpınışları da takmıyordum artık. Aklıma gelen anılarla ister istemez güldüm kendi kendime.

Ona iki gün yazmayışımın ardından okula gittiğim de sınıfa girmeden önce üzerimde olan tuhaf bakışlardan anlamıştım birşeyler olduğunu. Sınıfa girer girmez sıramın üzerindekiler çekmişti dikkatimi. Tedirgin adımlarla sırama ilerlemiş ve gördüklerimle şoka girmiştim adeta.

Sıramın üstünde Hz. Ömer ve Hz Ali'nin (ra)  hayatını anlatan iki eserle bakışmıştı gözlerim. Masanın öbür taraflarına ise gül parçaları konulmuş küçükte bir not yapıştırılmıştı.

Ali gibi sevmeyi öğrenip Ömer gibi cesur olacağım.

İlk gördüğümde şok olmuş bir şekilde elimdeki kitaplarla kala kalmıştım ayakta. Herkesin meraklı gözlerinin de üzerimde olduğunu unutmadan tabi.

Yine umursamadan kitapları alıp çantama atmıştım. Aklı sıra ona yazmam için gözdağı veriyordu bana. Okulda görünmez olmaya çalışırken daha da göz önünde olmamı sağlıyordu bu çocuk. Okula girdiğim an o ve arkadaş grubuyla karşılaşıyordum resmen.

O yetmiyormuş gibi bir de arkadaşlarının göz hapsine girmiştim.

Ama ne olursa olsun yazmayacaktım, beni böyle yıldıramazdı.

Paltomun cebindeki telefon çalmaya başlayınca oflayıp çıkardım telefonumu. Ekranda gördüğüm isim yüzümde güller açmasını sağlamaya yetmişti bile.

"Efendim anneanne?"

Telefondan hışırtı sesleri gelirken anneannem "Napıyorsun kuzum?" diye sordu. Arkadan dedemin 'selam söyle' sesleri de ilişti kulağıma. Gülümsemem yüzümde büyüdü ve "Öyle bir hava almak için dışarı çıkayım dedim anneannem, sen napıyorsun?" diye sordum. Ders çalışmak bunaltınca hava almaya çıkmıştım, bir de annemin söylenmeleri  vardı tabi.

Annem ve babam ayrıydı, boşanmamışlardı ama ayrı yaşıyorlardı. Reşit olduğumdan beri bir hafta babamda bir hafta annem de kalmak beni biraz zorlasa da orta yolu bulduğumu düşünüyordum. Babam anneme göre daha anlayışlıydı bana karşı. En azından annene gitme, annen senin huyunu bozar demiyordu.

"Ben de tam sevdiğin yemekleri yapıyordum senin için, hazır dışarı çıkmışken bize de uğra kızım."

"Tamam anneanne, gelirim inşallah bir saate." dedim hevesli olan sesimle. Telefonu kapatıp geri cebime koydum. Oldum olası anneannemlerde kalmayı severdim, annem ve babamın kavgası sırasında bir sığınaktı orası benim için. O kadar çok boğuluyordum ki tartışmalarında, resmen bana tercih yaptırmaya çalışıyorlardı. Daha çok annem yaptırıyordu ya neyse.

Bazen ayrı olmaları daha iyiydi diyordum, en azından kavga olmuyordu evde. Ama ikiye bölünmüşüm gibi hissediyordum.

Telefonumun bildirim sesi yankılanınca kimden mesaj geldiğini az çok tahmin edip oflayarak aldım elime ve mesaja girdim. Ama mesaj tahmin ettiğim kişiden değil babamdan gelmişti.