Eldritch Academy: School of the Dead | COMPLETED

CHAPTER 22 - REVELATIONS

CHAPTER 22

REVELATIONS

"KHIRL Irish, you're being too much!"

"I'll kill you if you won't bring Papa back!" I stood there with furrowing eyebrows and with arms crossed.

Mama kneeled and faced me.

"Your father won't come back anymore!" she answered in between of her sobbing. I closed my eyes for a second and took a deep breath.

"No! Papa will come back for us! He loves us very much, right Ezelle?" baling ko kay ate na nakatunghay lamang sa pagtatalo namin ni Mama. Yakap niya ang isang teddy bear na madalas naming pag-awayan na magkapatid.

Wala siyang naging sagot sa tanong ko.

"Papa will come back! It's my birthday and he shouldn't miss it!" sambit ko pa. Napaiwas ng tingin si Mama at pinahid ang mga luha.

"Khirl Irish, ilang beses ko bang ipapaliwanag na hindi na uuwi rito ang papa mo? Sabagay, napakabata mo pa at hindi maiintindihan kung paulit-ulit kong sasabihin. Maiintindihan mo rin sa darating na panahon." Tumayo na siya at iniwan ako sa sala. Nakuyom ko ang maliliit kong mga palad at tumalim ang tingin.

"Then I'll kill you for not making my birthday complete and happy! I hate you!" I screamed at the top of my lungs and dash through the kitchen to look for the knife.

"Oh my gosh, Khirl!" Narinig ko na ang pagsigaw ni Mama dahil sa takot at napayakap naman sa kanya si Ezelle. Mas sinamaan ko sila ng tingin.

"Magkakampi na naman kayo? Birthday na birthday ko pero bakit ganito? Bakit ang lungkot? Kasalanan n'yo 'to! You're always making me sad in my special day!" sambit ko at napahikbi.

Napalunok si Mama sa kaba at humakbang palapit sa akin pero mas hinawakan ko ng mahigpit ang kutsilyo.

"Khirl anak, just drop the knife and let's start the party. Hindi maganda sa birthday girl ang malungkot sa special day niya. P-please?"

Napailing ako.

"I'm not joking here."

"Ezelle, look for her medicine now!" utos niya sa kapatid ko kaya dali-daling nagtatakbo si ate pataas ng kwarto. Sinamantala ko ito para sugurin si Mama at saksakin sa bandang hita. Narinig ko ang pagsigaw niya sa sakit.

"Khirl!" awat niya pero nawala na naman ata ako sa katinuan at inundayan pa siya ng saksak sa balikat. Hindi ako nakontento, tila nakakatuwang makita na may sumisirit na dugo sa iba't ibang parte ng kanyang katawan.

Agad akong tumili nang hablutin niya ako sa buhok at sinabunutan. Gamit ang braso ay sinaksak ko siya sa kabilang mata. Hinugot ko ang kutsilyo at itinarak sa isa pa. Sumirit ang sariwang dugo mula sa mga mata niya. Napangisi ako.

"Khirl!"

Umalingawngaw ang sigaw ni Ezelle sa paanan ng hagdanan kaya napalingon ako sa kanya. Napatayo ako habang bitbit pa rin ang kutsilyo. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa duguang si Mama at ang kutsilyong may bahid ng dugo.

Otomatikong napaiyak si Ezelle at naibagsak ang garapon na naglalaman ng mga gamot ko.

"Mama!" palahaw niya at sinugod ng yakap ang naghihingalong si Mama. Napaatras ako at humikbi na rin.

Hindi ko alam. Hindi ko alam kung anong ginawa ko. Tinitigan ako ni Ezelle nang masama at nagtiim-bagang.

"Look what you've done! You hurt her! Mama!" sigaw niya.

Napatingin sa akin ang sumisinghap na si Mama saka nagsalita. Kinakausap niya si Ezelle at sila lamang ang nagkakaintindihan.

Itinuturo ni Mama ang telepono. Walang patumpik-tumpik na sinugod ni Ezelle ang telepono at nagdial ng number. Kumabog ang puso ko.

"You're calling a police? No!" sigaw ko at napailing.

"You won't call a police, right? You won't bring me in prison! Ezelle, we're sisters!" Bakas sa mata niya ang pagkataranta. Hindi niya ako pinakikinggan at hinihintay lamang na may sumagot mula sa kabilang linya. Sa sobrang takot ay nilapitan ko agad si Mama at sinasaksak ng sinaksak.

"Mama! Papa! Papa, please come back home, please! Mama! Si Khirl!" palahaw muli ni Ezelle kaya napatingin ako sa kanya.

"Y-you're calling papa?" inosente kong tanong at lalapit sana sa kanya para ako mismo ang kumausap.

"Let me talk to him!"

Mas naiyak si Ezelle. Lugmok siyang nakatunghay sa bangkay ni Mama. Hindi na ito gumagalaw. Rinig ko ang pagnguyngoy niya sa tabi ko.

Hindi nagtagal ay nakarinig kami ng sasakyang paparating at pagbukas ng pinto. Bumungad ang umiiyak na si Papa at sa bangkay agad ni Mama siya pumunta.

"What happened? Who killed her?" baling sa amin ni Papa. Walang sumagot ni isa sa amin ni Ezelle.

"Who killed her?!"

"Papa, is it true that you're not coming back?" tanong ko, binalewala ang tanong niya sa amin. Itinago ko sa likuran ko ang kutsilyo habang papalapit sa kanya.

Lumuhod siya sa harap ko at hinawakan ako sa magkabilang balikat.

"Khirl, pinag-usapan na namin 'to ng mama mo at---"

"You lied to me! You promised that you will always be present on my birthday! You broke it!" sigaw ko at lumuha na.

Umiling siya.

"Please, huwag muna ito. Gusto ko lang sagutin mo kung sinong may gawa nito sa mama mo?"

"Khirl, no!"

Bago pa siya mabalaan ni Ezelle ay paulit-ulit ko nang sinaksak si Papa sa likuran. Bumulagta siya sa tabi ni Mama at napaubo ng dugo.

"Khirl!" tawag sa akin ni Ezelle at pilit inaagaw sa akin ang kutsilyo dahilan para masagutan ako sa braso. Ako naman ang pumalahaw dahil sa sakit. Binitawan ko iyon at nasapo ang dumudugong braso.

Umiyak nang umiyak si Ezelle sa paanan nina Mama at Papa na kapwa hindi na gumagalaw.

Napahikbi na lamang ako nang mapagtanto ko kung anong ginawa ko. Natutop ko ang bibig sa sobrang pagsisisi.

"M-mama, Papa," iyak ko. Dahan-dahan kong niyakap ang lantay nilang katawan. Wala na akong pakialam kung naliligo na rin ako sa mga dugo nila. Ngumawa ako nang ubod lakas.

Sa isang iglap ay hinawi ako ni Ezelle at inundayan ng saksak si Mama na mas nagpabiyak ng ulo nito. Nagtalsikan ang mga piraso ng utak sa damit niya.

Luhaan at gulat akong napatingin sa kanya.

"E-Ezelle?" Walang emosyon siyang tumitig sa akin habang sumisinghot.

"Promise me you won't blame yourself for killing them. I was the one who killed them. Always keep in mind that I love you and I will let you live," aniya sa kabila ng panginginig ng mga labi. Hindi niya binitawan ang hawak na kutsilyo.

Mayamaya pa'y nakarinig na kami ng busina ng sasakyan at nakita ko si lolo sa tapat ng pintuan kasama ang mga pulis.

"Oh Diyos ko!" sigaw ni Lolo na siya kong ikinaiyak. Inilayo nila ako mula sa pagkakayakap ko kina Mama at Papa. Inilayo niya sa akin si Ezelle.

***