I Love Rock 'N Roll || Sekai

9. Bölüm

Hemen atmayacaktım ama bazı saçma, nefret dolu insanların iğrenç küfürleri eşliğinde siyaset yapması buradan bile soğuklaştırdı beni. Ne olursa olsun, kime karşı olursa olsun nefret sözleri, küfürleri; ara bozucu, saygısız, ergence ve iğğğrençç bir şey. Burası ise bizim hayal kurduğumuz bir yer ve burayı kimse bozamaz, böyle bir ortamı biraz olsun hem sizle hem kendimle dağıtmak adına bölümü artık paylaşayım dedim, eğlendiğinizi bana gösterin ve mutlu olun, yorumlarınızla bende mutlu olayım.💕

"Çocuklar yemeğe!"

İple çektiğim pazar gününün akşamında nadir yaşadığım, pazar sendromuna girmeden çalışırken kurduğum masaya çocuklarımı çağırdığımda kısa adımlarını çabuk çabuk atarak mutfakta bittiler.

"Çok acıktım!" Rox söylediği gibi yemeğine başladığında zorla beyaz önlüğünü yakasına takmaya uğraşıyordum.

"Yavaş." Dedim kıkırdalarım arasında.

Biricik kızım ise gülümseyen yüzüyle beni bekliyordu.

Oğlumun yanağını da öomek isterdim ancak şu an çok meşgul olduğu için benim uslu uslu bekleyen kızımı öpüp önlüğünü taktım.

Sehun'un, çocuklarımı sıktığımdan bahsettiği her aklıma geldiğinde sinirleniyor ve üzülüyordum. Günümüzde, kötü şeyler iyilerden çok olduğu için çocuklarımı tek başıma, olabildiğince korumaya çalışıyordum sadece. Biliyorum onlara daha çok zaman ayırmam da gerekti ama tek başıma ancak bu kadar oluyordu ve şu rockçı herifin bundan bahsetmesi canımı birkaç gündür gerçekten sıkıyordu. Her söylenilene takılan biri olmak da beni üzüyordu. Onun kadar rahat biri olabilsem keşke.

Ancak şu hâlimizi görmediği için böyle dediği kesindi. Birbirimizi sevdiğimize inanıyordum. Şahsen onlar için her şeyimi verirdim ki, onlar için bu hayattaydım. Hiçbir şey bilmeden beni yargılaması ve ileri gitmesi canımı çok sıkmıştı. İlk iki gün fazla takmamıştım ancak durdukça sinirim geçmiş üzülmeye başlamıştım. Kötü bir baba olduğumu hiç düşünmemiştim. Kendime en ufak bir alan bile bırakmıyordum onların yanında olan tek ebeveyni olduğum için. Eğlencem yoktuyu geçtim odam da bile onlar olduğundan beri yalnız kaldığım zamanlar oldukça nadirdi. Hep onlarla ilgili iyi bir baba olduğumu düşünürdüm, ta ki Sehun onları sıkmamdan bahsedene kadar.

Bu yaşlarında bile Sehun'un yanına kaçıp duruyorlar, acaba büyüdüklerinde onları sıktığım için beni bırakırlar mı diye düşünüyordum ve sürekli kalbim sıkışıyordu. Üzülmekten biraz şekerim bile çıkmıştı.

Şu zamana kadar onların ve benim geleceğimiz hakkında toz pembe hayaller hariç başka bir şey düşünmüyordum ancak şimdi yeterli olup olmadığımı düşünerek üzülüyordum.

Üçümüz de yemek yerken ve ikizlerim aralarında 'ikiz diliyle' konuşurken hâlâ bunları düşnüyordum ki üst üste gelen bildirim sesleri düşünceleri böldü. Cebimdeki telefonu çıkardığımda gelen bildirim beni birkaç gündür kötü hissetmeme neden olan Sehun'du. Ama kasıtlı yapmadığı o günkü ifadesinden belliydi. O yüzden kızsam da çok da ileri gidemiyordum.

Oh Sehun:
Doğrusu mesaj atmalı mıyım emin olamadım ama sen izlemesende çocuklar merak ediyor, onlara havalı bir komşuları olduğunu göstermelisin ;D

Önce bir link, altında ise bu mesajı yazmıştı.

Sen misin havalı olan?
Göstermeyeceğim çocuklarıma