L.L.P.

10. Bölüm ~ 🐸🌸~

Ihtiyaç odası garip bir sessizliğe gömüldü. Harry hala kulaklarında çınlayıp duran iki kelimenin etkisindeydi. Merhaba baba. Ron yanında bir şeyler söylüyordu fakat ne dediğini duymuyordu bile.

" Adın James ise ne olmuş?" dedi Ron,
" Bu sorumun cevabı değil."

" Hep bu kadar geç mi anlardın Ron dayı?" dedi James eğlenerek. " Oh, hadi ama! Çalıştır saksıyı."

Ron nun kaşları hala çatılıydı. Hermione dayanamayıp kulağına bir şeyler fısıldayınca çatılı kaşlar hızla yay halini aldı.

" MERLINİN SARKIK DONU ADINA!" Ron nun bütün sesi odayı doldurdu.
" James POTTER! Tabii ki JAMES! Onun babası... Babası Harry-"

" Evet Ron, biliyoruz." Hermione kaş göz işareti yaptı fakat Ron anlamış gibi görünmüyordu.

" Harry beni oğlunun vaftiz babası yapmış!" dedi Ron neşeyle. " Bu harika- bekle biraz. Ama o zaman-" Ron nun mavi gözleri hızla büyüdü.

James " Evet evet of artık o aşamayı geçsek mi?" gözlerini devirdi. " Dost olduğumu anladığınıza göre iplerimi çözer misin?"

Ron asasını iplere doğrulttu fakat saniyeler içinde elinden uçtu. Şaşkınca onu silahsızlandıran Harry e baktı. " Harry ne yapıyorsun?"

" Ondan uzak durun." dedi Harry keskince.

Hermione " Harry-"

" Kenara çekilin dedim!"

Hermione ve Ron şaşkınlık dolu bir bakış paylaşsalar da James ten birkaç adım uzaklaştı.

Harry " Masallar bittiyse artık gerçeklere dönelim." dedi buz gibi. Asasını James ten bir santim bile uzaklaştırmadı." Kimsin sen?"

" Başka bir dilde mi konuşuyorum?" dedi James, yüzünü buruşturdu.
" Elbette James Po-"

" Sakın cürret bile etme!" Öfkeyle tısladı Harry. Yeşil gözleri dolu dolu olmuştu.  " Bu ne çeşit kandırmaca bilmiyorum fakat b-babamın adını bu kirli oyununa alet etme. " James e doğrulttuğu asası titriyordu. " O yüzden tekrar soruyorum. Kimsin sen? Bu kez doğruyu söyle yoksa canını yakarım."

Oğlanın yüzündeki öfke James in afallamasına sebep oldu. " Doğruyu söylüyorum. Bana inanmak zorundasın baba-"

" Ben senin baban falan değilim!" diye haykırdı Harry. " Ben kimsenin babası değilim! Olmayacağım. Bir ailem olamaz. Geleceğim YOK. Beni duyuyor musun? Hayatta olmayacağım, evlenmeyeceğim, yaşlanmayacağım... Kaderimde olan tek şey günün birinde Voldemort un elinde ölmek! G-gerçekten sana inanacağımı falan mı sandın? Kim var yerinde söyle! Seni konuşturan kim??"

James " Günün birinde öleceğin doğru." dedi sakin sakin. " Ama dirilme ihtimalin de var."

" YETER!" dedi Harry kızgınca, " K-kes şunu!"

Hermione, gözlerinden yaşlar süzülen oğlana cesaret edip küçük bir adım attı. " Neden olmasın Harry? Bir yerlerde doğruyu söylediğini biliyorsun."

" Hayır bilmiyorum." dedi Harry.
" Hermione ben öleceğim. Bildiğim tek şey bu. Ron ve sen de biliyorsunuz, değil mi? Bana yalan söylemeyin. Yaşayacagımı düşünmediniz."

Hermione sustu, bakışlarını kaçırdı.

Ron " En azından beraber ölmeyi umuyorduk." dedi sessizce.

Ihtiyaç kapısı yeniden açıldı. Içeri, Hermione yi quidditch sahasından beri takip eden Lily ve Alice girdi. Lily nin gözleri bir sandalyeye iplerle bağlı erkek kardeşine, bir ona asa doğrultan Harry e kaydı.