RAMSES×|GAY|×

9

Sabit bir şekilde önümde dururken paketin içinden küçük pir parçayı avcuma döktüm. Kaşlarıyla emir veriyordu. Kirpiklerinin arasından saydam gözlerini görmek,artık alışıyor gibiydim. Çünkü her zaman onlarla karşılaşacağımı biliyordum.Burnumu yaklaştırdığım da hepsini tek hamlede içime çektim. Derinlemesine hissettiğim bu tabaka kafamın içinde çalkalanan ses süzmeleri oluşturdu.

"Uçuyor gibi hissediyorsun değil mi?"

Sesleri kafamın içindeki seslerle karışırken ne diyeceğimi bilemedim.Farklıydı.Güneşe çok yakındım gözlerim ışığın içinde yok oluyormuş gibi gidip geliyor.

"Susadım"

Sehpanın üzerinde yeni açtığı viskiyi bana uzatıyor. Bana içmem için yardım bile ediyor.Kurumuş ağzımın her köşesi sıvının akışkanlığıyla ıslanırken boğazım sert bir şekilde yanıyor. Tadı çok iğrenç olmasına rağmen içmeye devam ediyorum.Beni durdurmak için ağzımdan çekiyor.

"Fazla abartma bu kadar yeterli"

"Beni dövmeyecek misin?" sesim neredeyse tükenmiş gibi zayıf çıkıyor

"Seni dövme mi istiyorsun?"

"Hayır, sadece uyumak istiyorum"

Paketi elimden çekiyor. Yatağı gösteriyor.Neden böyle değiştiğini anlamıyorum. Belki de oyun oynuyor benimle.

"Geç uyu"

"Sanmıyorum, beni kandırıyorsun."

Üzerimden bedenini çekiyor. Eski yerine geçtiği sırada rahat bir pozisyon arıyor kendine.

"Bu şansı çok az kişiye veririm oliver. Bunu kullan sadece şimdilik tadını çıkar"

Onu çözemiyorum. Birden çok değişiyor sanki farklı iki kişiliğe sahip gibi. Az önce beni tehdit eden tavırları tamamen yok olmuş ama neden? Kafam karışık bir şekilde yatağın köşesine oturuyorum.

"Sen çok garip birisin?Neden böylesin sen?"

"Nasılmışım"

"Dışardan düzgün bir adama benzemiyorsun. Kavgacı, serseri biri gibi görünüyorsun. Tıpkı iyi ailenin kötü çocuğu gibi ama seni tanıdıkça öyle olmadığını anlıyorum"

Başını yasladığı sırada saçları tamamen dağıldı ve ufakta olsa yüzündeki o masum tebessümü gördüm.

"Beni ne kadar tanıyorsun oliver? Nasıl biri olduğumu nasıl bilesin?"

"Bazen insanları anlamak için kendilerini anlatmalarına gerek kalmıyor.Anlaman için onların küçük dünyasında gezintiye çıkıyorsun. Neden böyle biri olduğunu düşünmeye başlıyorsun. Taşlar yerine zamanla oturuyor"

"Taşların oturması için uzun bir zaman geçirmedik seninle"

"Biliyorum"

Yatağın büyük tarafına bedenimi bırakırken başım deli gibi dönüyordu

"Baksana ramses sen aşağlık bir adamsın ama sana garip bir şekilde alışıyorum"

"Kafayı bulmayı bu yüzden seviyorum. İnsanlar doğruları söylüyor"

Daha sesli bir şekilde güldüğünü duyabiliyordum. Burnuma gelen sert bir koku onun yeni yaktığı sigarasından başkası değildi.

"Sen kötü biri değilsin. Maske takınmış birisin."

"Artık uyumalısın. Yoksa kararımdan vazgeçmek zorunda kalacağım"

"Gerçeği söylüyorum. Kötü bir kalbin olsaydı beni orada öldürmelerini isteyebilirdin.Senin hikayen ne ramses? Mesela gerçek ismin? Bunları bir gün öğreneceğim"

Gözlerim ağırlaşmayı başlıyor. Yavaş yavaş kendimi bırakmaya başlıyorum. Garip bir huzur bedenime yayılıyor. Rahatsız hissetmiyorum. Nefesim, tedirgin kalp atışlarımı bastırıyor. Uykuya teslim oluyorum beklemediğim biranda,beklemediğim bir yerde.

"Beni tanımdağın halde benim hakkımda iyi şeyler düşünmen hoşuma gitti ama hepsi bu kadar oliver. Benden sadece bu kadar çıkar"

"Kim olduğumu ya da nasıl bir hayat yaşadığımı kimse bilmiyor"

"Üzgünüm ama sende bilemeyeceksin"

"Beni anlıyor olmalısın"

"Değil mi?"

"Oliver?"

"İlk defa birine dokunmadan yatağımda yatması garip geliyor"

"Aptal çocuk"