Zawgyi version
အေမွာင္ထုႀကီးစိုးေနသည့္ျခံဝန္းက်ယ္အတြင္းတိတ္ဆိတ္စြာတည္႐ွိေနသည့္အိမ္ႀကီးတစ္လံုး ထိုတိတ္ဆိတ္ေနေသာအိမ္ႀကီးအတြင္းတြင္မီးေရာင္ပ်ပ်ေလးသာထြန္ထားသည့္အခန္းေလးကအထီးက်န္စြာတည္႐ွိေနသည္။
ဝိုင္ခြက္ကိုအသာလႈပ္ကာညေလေအးကိုခံစားေနေသာသူတစ္ေယာက္....ခပ္ေအးေအးေလႏွင့္အတူမြန္းၾကပ္ေနသည့္စိတ္ကိုေျဖေလ်ွာ့ေနဟန္
တင္းထားသည့္မ်က္ခံုးမ်ား...ေသသပ္ေသာႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားႏွင့္ဝိုင္ခြက္ကိုအသာကိုင္ကာေသာက္ေနသည္မွာနတ္ဘုရားတစ္ပါးအလား
"ေဒါက္..ေဒါက္"
အိပ္မေပ်ာ္ေသး၍ဝိုင္ထိုင္ေသာက္ရင္းအေတြးမ်ားေနမိတာ..အျပင္ကတံခါးေခါက္သံၾကားမွသတိျပန္ဝင္သည္။
"ဝင္ခဲ့ပါ"
သူ႔ခြင့္ျပဳသံအဆံုးတြင္အသာဟလာသည့္တံခါး....တံခါးေနာက္ကြယ္မွသူကဦးေလးLee
"ဘာကိစၥမ်ား႐ွိလို႔လဲဦးေလးLee"
"သခင္ေလးကိုစိတ္ပူလို႔ပါ"
"စိတ္ပူတယ္?...စိတ္ပူရေအာင္ကြၽန္ေတာ္ကအရင္လိုမွမဟုတ္ေတာ့ပဲ"
"သခင္ေလးတစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးရိမ္လို႔ပါ"
"ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး...ဦးေလးစိတ္မပူပါနဲ႔"
သူ႔စကားအဆံုးသက္ျပင္းခပ္တိုးတိုးခ်လိုက္သည့္ဦးေလးLee
"ဦးေလးဘာျဖစ္ေနတာလဲ...ကြၽန္ေတာ့ကိုအမွန္အတိုင္းေျပာပါ"
"ဟိုေန႔ကလာသြားတဲ့ေကာင္ေလးကေလHanေလးနဲ႔မတူဘူးလား...အဲ့ကေလးကိုျမင္ျမင္ခ်င္းတုန္းကဦးေလးအံ့ဩသြားခဲ့တာ"
"ဟိုေန႔ကလာတဲ့ေကာင္ေလး?...ေဩာ္Park Jimin"
"နာမည္ကPark Jiminတဲ့လား"
"သူဆိုရင္ေတာ့ဦးေလးထင္သလိုHanေလးလံုးဝမဟုတ္္ဘူး...Hanေလးဘယ္ေလာက္လိမၼာလဲဦးေလးအသိဆံုးပါၿပီးေတာ့အခုခ်ိန္Hanေလးသာရွိေနေသးရင္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ႀကီးျပင္းေနမွာသူ႔လိုဆိုးေပေနမွာမဟုတ္ဘူး...ဦးေလးအေတြးမ်ားေနတာပါ"