17 Ağustos sabah saat on birde Peter Parker ve Eliane Stewart, farklı şehirlerde farklı hastanelere kaldırılmıştı.
✨@kahvekola 'ya ithafen. Tıkanıp kaldığımda sadece kurduğu iki kelime ile bana ilham kaynağı olduğu için.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
"İşte." Demişti genç kadın neşeli bir sesle arabanın arka kapısını açarken.
"Evine hoşgeldin, kızım."
Peter bir genç kadına, bir de garajında durdukları şirin banliyö evine bakmış, Bayan Stewart'ı kırmak istemediğinden kendisini gülümsemeye zorlamıştı.
Arabadan inerek genç kadının peşine takılmış, birlikte bahçeyi aşıp eve girdiklerinde uzun hole, hemen ardından sağında kalan mutfağa bakmıştı. Fazla büyük bir ev gibi görünmüyordu fakat bu altı kişilik aile için de yeterli gibi duruyordu.
Ayakkabılarını kenarda çıkarırken işittiği bağırış sesleri ile kaşları çatılmış, bakışlarını Ashley'e çevirmişti. Genç kadın gözlerini devirerek içeriye koşar adım geçerken kendisi de merakla peşinden ilerlemişti.
Geniş salona adımını attıklarında kendilerini büyük kanepedeki iki kardeşin kavgası karşılamıştı. Birbirlerinin saçlarını çekiştiriyor, vurmaya çalışıyorlardı. İkisi yere sertçe düştüğünde endişeyle yanlarına ilerlemişti. Fakat bu sefer de düştükleri yerde birbirlerine vurmayı sürdürüyorlardı.
"Tanrı aşkına! Yeter! Durun artık!"
Bayan Stewart ikiliyi ayırmaya çalışırken yemek masasında büyük bir dikkat ile puzzle yapan eşine öfkeyle bakmıştı.
"Harold! Çocuklarımızla bu şekilde mi ilgileniyorsun?"
Genç adam gözlüklerinin üstünden eşine kısaca baktıktan sonra elindeki minik puzzle parçasını dikkatlice yerine yerleştirmişti.
"Onlara durmalarını söyledim."
Peter adamın yanıtın istemsizce gülerken kendisine çevrilen sinirli gözler ile çabucak susmuş, kadından gözlerini kaçırmıştı. Ashley Stewart çok iyi bir insandı. Bunu inkar edemezdi. Ama sinirli halinden ürkütüğünü de reddemeyecekti.
Sonunda iki kardeşi ayırmayı başardığında derin bir nefes alarak koltuğa oturmuştu.
"Eliane, sen odana çık. Duşunu al, biraz dinlen. Biz de abinle yemeği hazırlayalım."
Genç çocuk başı ile onaylamakla yetinmiş, yukarıya çıkan ahşap merdivenlere yöneldiğinde sehpanın üzerinde duran ev telefonunu fark etmişti. Bay ve Bayan Stewart anlattıklarının tek kelimesine dahi inanmamış, söylediklerinin yaşadığı travmaya bağlı olduğu ile ilgili bir şeyler gevelemişlerdi. Bu yüzden de telefondan uzak durmasını istiyorlardı. Kendisini tehlikeye atabileceklerinden korkuyorlardı.
Telefonun nerede olduğunu aklına not ederek yukarı çıkan merdivenleri bir bir aşmış, beş odanın bulunduğu koridora geldiğinde kısaca etrafına bakınmıştı. Hangi odanın kıza ait olduğunu bulmaya çalışıyordu.
Üçüncü denemesinde girdiği odaya bakınmış, çalışma masasının üzerindeki genç kızın arkadaşları ile olan çerçeveli fotoğrafla doğru odaya geldiğini anlayabilmişti.
