17 Ağustos sabah saat on birde Peter Parker ve Eliane Stewart, farklı şehirlerde farklı hastanelere kaldırılmıştı.
✨@kahvekola 'ya ithafen. Tıkanıp kaldığımda sadece kurduğu iki kelime ile bana ilham kaynağı olduğu için.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Hadi...Hadi gel, Eliane!"
Peter kararsız adımlarla sarışın kızın peşinden ilerlerken önünde ilerleyen kız sıkıntıyla nefesini vermiş, elini sıkıca kavrayarak kendisini adeta sürüklemişti. Eliane'in en iyi dostu Cassie o gün çıkagelmiş, Bayan Stewart'a adeta yalvararak kendisini plaja, turnuvaya katılacak ekibin antrenmanına getirmişti. Halbuki Peter tüm gün kızın odasından çıkmadan 8 Eylül'de olacak olayı düşünmek istiyordu. Fakat kendini birden Miami'nin güzel bir plajında bulmuştu.
"Cassie, dur. Oraya gitmemem en iyisi...Hiçbir şey bilmiyorum." Sonlara doğru kısık çıkan sesiyle sıkıntıyla nefesini vererek bir elini saçlarına götürmüş, gözlerini kaçırmıştı. Artık Eliane olmadığını söylemekten yorulmuştu.
"Sıkıntı olmayacak, El'! Güven bana."
Nihayet kumun üstünde duran sörf tahtalarının yanına toplanmış küçük grubun yanına varmış, Cassie herkese kocaman gülümseyerek selam vermişti.
"N'aber millet? Bakın size kimi getirdim?"
Ekiptekiler kendisine baktığında utanarak gülümsemiş, iki kişinin boynuna atlamasıyla dengesini kaybedecek gibi olmuştu.
"Seni yeniden görmek çok güzel." Sonunda kendisini serbest bıraktıklarında karşısındaki buğday tenli, yeşil gözlü genç hoş bir gülümseme ile omzunu dürtmüştü.
"Antrenmanlar sensiz çok kötüydü. İyi ki geldin."
Bakışları kendisi ile laflayan iki genç çocuğun arkasında, sessizce olanları seyreden kızın buz mavisi gözleri ile buluştuğunda gülümsemeye çalışmış, bir kaç adımda yanına gelerek kendisine tuhaf bir kucaklaşma vermişti.
"Eliane! İyi ki geldin, canım! Sen olmadan ne yapardık?"
Peter kendisine sarılan kız uzaklaşınca zorlukla gülümseyerek geri çekilmişti. Sarılması diğer iki çocuğun aksine hiç samimi gelmemişti ve sözleri her ne kadar kulağa güzel gelse de altında bir mana olduğunu sezmişti.
Üçlü tekrardan antrenman hakkında muhabbete girdiğinde dirseği ile yanında duran arkadaşını dürtmüş, fısıldayarak konuşmuştu.
"Kim bu kız?"
Cassie yüzünü elindeki telefondan kaldırmış, bir karşılarındaki kıza, bir arkadaşına bakmış, yüzünü buruşturmuştu.
"Beverly." Demişti buz gibi bir sesle. Onun da kızdan pek hoşlanmadığını anlaması hiç de zor olmamıştı.
"Onlar da Carlos ve David." İki genci kaşları ile işaret ettiğinde başıyla hafifçe onaylayarak tekrardan gruba dönmüştü.
"Antrenmana katılacaksın, değil mi? Tahtan nerede?"
Adının David olduğunu öğrendiği yeşil gözlü çocuğun meraklı bakışlarına karşılık gülümsemişti. Daha önce hiç yapmadığı ve hakkında en ufak bir fikri olmadığı şeyi yaparak kendisini küçük duruma düşürmek gibi bir niyeti yoktu.
