17 Ağustos sabah saat on birde Peter Parker ve Eliane Stewart, farklı şehirlerde farklı hastanelere kaldırılmıştı.
✨@kahvekola 'ya ithafen. Tıkanıp kaldığımda sadece kurduğu iki kelime ile bana ilham kaynağı olduğu için.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kız elindeki ağır kutuyu diğerlerinin üzerine bırakarak ellerini silkelemiş, yeniden evden dışarıya çıkarak Bay Stewart'ın araba bagajından çıkardığı son karton koliyi de alarak evin girişine bırakmıştı.
"Evet." Demişti alnında biriken teri koluyla silerek. Ağustos ayındalardı ve bulundukları yer Miami kadar olmasa da sıcaktı, bunaltıyordu.
"Sanırım hepsi bu kadardı."
Evden elleri cebinde çıkan abisine dönmüş, memnuniyetsiz yüz ifadesine bakmıştı. "Şimdiden eşyaların evimin her yerinde."
Gözlerini devirerek önüne dönmüş, başını iki yana sallamıştı. Bir kaç ay önce New York Güzel Sanatlar Okulu'ndan burs kazanmayı başarmıştı. Abisi de bu şehirde okuduğu için o gün kaldığı eve taşınmıştı. Tek başına olmayı her ne kadar istese de abisi ile kalacağı için de şikayetçi değildi. Sonuçta Axel Stewart iyi bir aşçıydı ve kendisinin yemek yapmasına bile gerek kalmayacaktı.
"Evim değil, evimiz." Genç çocuk kardeşinin kendisini düzeltmesine karşılık sıkıntıyla nefesini vermişti. "Maalesef." Ashley Stewart'ın uyaran bakışları ile ikisi de nihayetinde susma kararı almıştı.
"İkiniz sürekli böyle didişirken aklımın sizde kalmaması mümkün değil. Belki ben de sizinle taşınmalıydım."
İkili panikle öne atılmış, annelerinin fikrini değiştirmeye çabalamaya başlamışlardı.
"Hayır! Gerek yok. Bak ne kadar güzel anlaşıyoruz." Axel kız kardeşini kolları arasına alarak tuhaf bir şekilde sarıldığında genç kadın tek kaşını kaldırarak ikisine bir müddet bakmıştı.
"Sizi tek bırakırsam ya birbirinizi öldürürsünüz ya da evi yıkarsınız, biliyorum."
Eliane abisinin kolları arasından sıyrılarak annesine ilerlemişti. Üniversite hayatını annesiyle geçirmektense bir ömür abisi ile yaşamayı tercih ederdi. Bu annesini sevmediğinden değildi. Onu çok seviyordu. Fakat bazen aşırı korumacı olabiliyor, kendisine kaç yaşına gelirse gelsin çocuk muamelesi yapıyordu.
"Anne bize güven lütfen. Hiçbir problem olmayacak. Hem senin Miami'de bir işin var hatırlatırım."
Genç kadın istemeyerek de olsa başıyla onayladığında bir kolunu kızına diğerini oğluna sarmış, sıkıca sarılmıştı.
"Ah, benim küçük bebeklerim! Daha dün altınızı değiştiriyor, size masal okuyordum sanki."
Axel alayla sırıtarak kardeşini dirseği ile dürtüklemişti.
Genç kız abisinin yaptığı kötü şakaya karşılık sadece gözlerini devirmekle yetinmiş, hemen ardından kendilerini izleyen Bay Stewart'a sıkıca sarılmışlardı.
