basical change

Part8

ادیت نشده!!!

چشماش رو از هم باز کرد و اولین چیزی که جلوش ظاهر شد پارچه های سفیدی بودند که دیدش رو محدود می‌کردند. کمی سرش رو عقب برد و با دستیش که زیر سرش گیر کرده بود روی خط فکش رو خاروند.

نگاهی به خودش انداخت ولی بلافاصله مجبور شد لبش رو گاز بگیره تا صدای خندش و البته داد از سر ترسش بلند نشه.

پاچه فوق گشاد شلوارش بالا رفته بود و میانه‌های رونش جمع شده بود. یک پاش رو دور پادشاه انداخته بود.

جوری تو خودش جمع شده بود که سرش رو شونه و پاش رو شکم شاه بد اقبال بود.

اروم از جاش بلند شد و به امید اینکه اگ اون موقع بیدار شدن نبینتش نمیفهمه که شب اونجا و با چه وضعیتی خوابیده به سمت کابین بقلی رفت.

بعد آهسته بستن در کابین با چشم های بسته شده از شدت خوابالودگی به سمت جایی که حدس میزد تخت باشه رفت. با برخورد چیز میله مانندی دقیقا وسط پیشونیش با شک چشم هاش رو باز کرد و هوار ترسیده‌ای کشید. خواب کاملا از سرش پریده بود.

سریع جلوی دهنش رو گرفت و مانع خارج شدن دوباره‌ی صدای اضافی از دهنش شد.

دستی به لباس و موهاش کشید و با سر و وضعی تقریبا مرتب راهی راهروی چوبی بیرون کابین شد. راهی که دیروز حفظ کرده بود را از سر گرفت و جلوی نقاشی بزرگ متوقف شد.

لبخند ناخودآگاهی لبهاش رو زینت داد.

درون چشم های اون بچه زل زد. انگار که اون هم داشت نگاهش میکرد. اون چشم های عمیق رو حتی میشد از پشت نقاشی هم درش غرق شد.

نمیدونست چند دقیقه بود که نقاشی زل زده بود اما با تکون خوردن کشتی به خودش اومد.

راهرو هارو به سمت عرشه میپیمود. نور افتاب باعث شد ناخودآگاه گوشه چشم هاش رو کمی جمع کنه. باد موهاش رو نوازش میکرد و بوی دریا در سرش میپیچید.

با دیدن مشاور که با ارامش قدم میزد به سمتش دوید و کنارش متوقف شد.

-هی برو. صبح بخیر.

جین چشمی از حرص چرخوند.

-سلام جونگکوک.

بی دلیل لبخند بزرگی زده بود و دندون های بزرگش رو به نمایش در اورده بود.

سوالی ابرویی بالا انداخت.

-چی شده زیادی خوشحالی

بدون هیچ تغییری در حالت صورتش با همون چهره بشاش و چشم هایی که درخشندگیش همانند بازتابی ازخورشید بود به مشاور نگاه کرد.

-چرا آدم وقتی میتونه بی‌دلیل خوشحال باشه، بدون اینکه اتفاق  بدی افتاده باشه خودش رو ناراحت کنه؟ همیشه بخند برو. اینطوری چیز هایی که ناراحتت میکنن ضایع میشن.