Arduous Affection [COMPLETED]

Chapter X

The wind blows gently, tinatangay ang ilang hibla ng nakalugay kong buhok habang naglalakad ako sa dalampasigan. Sinusundan ko ang petals na bumungad pagbukas ko ng pinto and it takes me here. Niyakap ko ang aking sarili at tinanaw ang dagat. Kagaya nang palagi kong ginagawa, nilublob ko ang paa at napangiti. Tumingala ako upang tignan ang buwan.

Maraming alitaptap ang nagsiliparan sa mahamog na gabi. Masaya kong tinitigan ang isang alitaptap na dumako sa kamay ko. Mabuti pa ang alitaptap na 'to, nagbibigay liwanag at tila walang kinakaharap na problema, malaya sa lahat ng bagay, malayang makakalipad.

Nahinto ako sa paglakad nang napansin sa 'di kalayuan ang maliliwanag na series ng red lights. Luminga-linga ako sa paligid at napansing wala namang mga tao bukod sa 'kin. Unti-unti akong lumapit roon.

Kumunot ang aking noo nang may narinig akong tugtog ng violin. Hinanap ko kung saan ito nanggaling, there, I saw Reus standing next to the red lights, playing the violin. Naka topless siya't tanging khaki short lang ang suot. Nag-init ang pisngi ko nang nadako ang tingin sa nakabalandra niyang katawan.

Unti-unti niyang ibinaba ang violin at lumapit sa 'kin. I'm not naive para hindi maisip na siya ang may gawa ng set-up na 'to. Lihim akong napangiti.

'Hija, alam kong napipilitan ka lang ngunit 'wag mong ipagkait ang iyong hangad na kaligayahan dahil sa sakit ng nakaraan.'

'Huwag mong hayaang lamunin ka ng galit at tuluyang matakpan ang pagmamahal.'

"Astraia," he murmur. Nasa harap ko na siya, pumungay ang mga mata niya. Nararapat bang ilaan ko ulit sa kaniya ang pagmamahal na sinayang niya no'ng una? 

I stepped backwards pero agad niyang hinuli ang bewang ko, he pulled me close dahilan upang mapahawak ako sa brusko niyang dibdib. Gulat akong tumingala para lang masalubong ang ilang hibla na pagitan ng mga labi namin.

"Nereus," I mumbled.

"I love you!" he said and then the next thing I know, he kissed me. His kiss were passionate, full of love, and longing. Nangangamba man ang puso'y gumanti ako sa bawat halik niya.

Sa ilalim ng buwan at kalmadong dagat, we shared ourselves together. As we ended the kiss, I gazed into his sterling gray eyes, suddenly my stomach became a pit of nerves. He claimed my lips again, I couldn't speak or pull away. I just subconsciously moved my hands to his shoulders up to his nape.

Taliwas sa isip ay ang kagustuhan ng puso ko. Everytime I stopped myself, nababaliw ako. Every movement of my body went against what my mind was telling me as I refused to break the kiss. Venting all my frustrations through our kisses.

Nagising na lang ako dahil sa sikat nang araw, I moaned as the sunrays reflect half of my face. Kumunot ang noo ko sa mga nagkalat sa sahig.

Then it hits me, I gave in... again, for the second time! Naluluha kong itinaas ang kumot sa dibdib. Pagkatapos ng limang taon ni hindi pumasok sa isip ko na maaring magkabalikan kami ni Reus at hahantong sa kasalan.

I glanced at the man beside me. His red lips parted habang nakapikit ang mata, he really got tired last night. Namula ang pisngi ko sa nangyari, napangiti na lang ako at nanatiling nakatitig sa kaniya. Oh God! will never get tired watching him, 'gaya ng dati.

Sinuklay-suklay ko ang buhok ni Reus. Mga pasado eight nang napagpasyahan kong magshower. Nakapagbihis na rin ako at agad nagtungo sa kusina nitong suite. Hindi parin nagigising si Reus kaya napagpasiyahan kong magluto na lang muna.

As usual of sunny-side-up egg, bacon and coffee machiatto. I am making the first step to be a rightful wife to my husband. How cringe to say it, but it's wonderful to hear.