KALBİNE YOLCU/TEXTİNG [20.11.2020]•Tamamlandı

BÖLÜM 1:PASTACI GÜZELİ

SELAMUNAYLEYKÜM,yeni texting hikayemiz hayırlı
olsuuuun.Yazarınız bu kitap için çok heyecanlı!!!
Texting kısmı bölümün en sonunda,biraz günlük hayatından ve yaşadığı olaylardan bahsetmek istedim.
Bu arada kitap kapağını cicekperisii yaptı.Tam istediğim gibi çok teşekkür ederim.☺💛
Oy ve yorum sınırımız otuz.
Başlama tarihinizi yazın bakalım.Umarım beğenirsiniz,bu kurguyu içime sine sine yazıyorum.
[20.11.2020]

Sonbahar hiç yeşillik bırakmazdı ağaçlarda.Yapraklar günden güne sarılaşır,en sonunda yağmura,rüzgara kapılıp kuvvetli ağacından kopar giderdi.Sokaklar karanlık ve yağmurlu olurdu.Fakat arkasından bıraktığı toprağın kokusu huzur verirdi insana.
İşte annemin bizden gidişi de böyleydi.Annem kanser hastasıydı.Günden güne sarılaşan yapraklar,onun günden güne ağırlaşan hastalığı gibiydi.Ve en sonunda kahverengi,kuru bir yaprak gibi bizden kopup gitmişti.Yağmur yağdığı zaman onun mezarına giderdim,çünkü toprağı çok güzel kokardı.Yalan yok ya!Koynunda uyuttuğu zamanlarda da aynı kokuyu alırdım.Annemin gidişiyle ailemizdeki kuvvetli ağacın beli bükülmüş,yaprakları yeşillere küskündü.
Yüreğimize hüzünden bir damla düşmüştü.
Bir hüzün ancak bu kadar enkaz bırakabilirdi insanın yüreğinde.

Canım annem gitmeden önce de beni düşünmüştü.Annem gençken hayallerinin peşinden gidip kendine şirin bir pastane açmış,yaptığı pastaları şirin dükkanında satmaya başlamıştı.Birgün babam pastaneden babaanneme sürpriz yapmak için pasta alacakmış,şansa bakın ki annemin pastanesine denk gelmiş.

O günden sonra babam daha sık uğramaya başlamış ve annemle sohbet muhabbet derken birbirlerine aşık olmuşlar tanışmalarından yaklaşık iki sene sonra ise evlenmişler.Annem vefat edeli yedi sene geçti ama acısı hâlâ taze.Babam annemi kaybettiğimizde hayatı durmuş gibiydi,hayat arkadaşını,hayatının aşkını kaybetmişti.Kolay mı sizce?

Elbette kolay değildi ama babam benim benim için ayakta kalmıştı.Ben babasının güçlü kızıydım!
Annemin yaptığı pastaların tarifleri kendine özeldi.Bana hep,
"Bu pasta tariflerini sadece sen ve ben bileceğiz tamam mı Behrem'im?İleride pastaları sen ve ben beraber yapacağız."derdi gülen gözleriyle.Adımı annem koymuş,Behrem...
Kırmızı gül anlamına geliyor,annem gülleri çok severdi.
Sakladığı pasta tarifleri kimsede yoktu,annem bu tariflere yeni tarifleri benim ekleyeceğimi söylerdi.Kim bilirdiki ilerisinin olmayacağını ama hayırlısı Allah'tan O,ne derse o olur.

Babam da annem vefat ettikten sonra pastaneyi kuzenimle beraber yürüteceğimizi söylemişti.Pastanenin adını annemin adıyla değiştirmiştik.
Gönül pastanesi...

Dekorasyon eskisi gibiydi nostaljik ve şirin.Annem ve babam beni nostalji ile büyütmüşlerdi.Evde çoğu akşam Sezen Aksu şarkıları çalardı.Ben de Sezen Aksu'yu ve şarkılarına bayılırım.İşte bu yüzden pastanemiz nostaljikti,duvarlarda eski şarkıcıların veya oyuncuların çerçevelenmiş Fotoğraflarını asmıştık.Bu yönden pastaneyi çok seviyordum.Annemin yaptığı pastaların tadı hâlâ damağımda,yaptığı herşeyi özlüyorum.

Annem bana herşeyden önce karakterli olmayı öğretmişti...
Haa bir de pasta yapmayı.On iki yaşımdan beri pasta yapıyordum.On sekiz yaşımda annemi kaybettikten sonra kendimi toplayıp,geliştirmeye karar verdim.Şu an yirmi beş yaşındayım ve annemin tarif kitabına kendi özel tariflerimi eklemekteyim.

Güzel bir haber daha!
Yaklaşık üç ay sonra bir pasta yarışması olacak,kazanan ise kendi pastanesinim reklamını yapıp yanınada yetmiş bin TL para ödülü kazanacak.Ben para ödülünün on bini ile yetimlere yardım edecektim. Diğer on binini ise hayvan barınağına hayvanlar için bağış yapacaktım.
Geri kalan elli bin'i ile masraflarımızı gidermek içindi.