SUPPORT SYSTEM FOR LIFE [SUNGJAKE]✓

Chapter 17 ( Final )

Unicode

" ဆောင်းဟွန်း ... ငါပြောမထွက်ခဲ့လို့တောင်းပန်ပါတယ် ။ ပြောမယ်လုပ်တိုင်း "

" မင်းကိုရည်းစားတောင်မရစေချင်ဘူးလို့ ငါပြောဖူးတာကြောင့်လား "

ပိတ်ရက်ရှည်တစ်လျှောက်လုံး သူတိူ့နှစ်ယောက်စကားမပြောခဲ့ကြ။ ဂျုံဆွန်းက နှစ်ယောက်လုံးကို သူ့အိမ်ခေါ်ပြီး စကားပြောအောင်လုပ်တာတောင်မှပဲ နှစ်ယောက်က တစ်ခွန်းမဟ

ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီက ရှိုက်သံတစ်ချို့ရယ် တစ်ချက်တစ်ချက်တုန်သွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရယ်ကိုတော့ ဂျုံဆွန်းသတိထားမိပါရဲ့

အခုလည်း အခန်းပြင်ထွက်ခဲ့သယောင်နဲ့ နှစ်ယောက်အသံကို သူနားစွင့်နေမိသည် ။

" အင်း "

" ငါမင်းကိုတော်တော်ကိုစိတ်တိုတာ တွေ့တဲ့နေရာမှာတင် ပိတ်ပိတ်ထိုးချင်တဲ့အထိ "

" တောင်းပန်ပါတယ် ငါအဲ့အပြင်ပြောစရာမရှိတော့ဘူး "

" တကယ် တောင်းပန်တာလား "

" ဟုတ်တာပေါ့ "

" အဲ့တာဆို တစ်ရက် မင်းရယ် မင်းကိုကိုရယ်
နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ဘူဖေးလိုက်ကျွေး "

" ဘာ !!"

" ငါ တော်တော်စိတ်လျှော့လိုက်တာပဲကျေးဇူးတင် "

" ကျွေးရမှာပေါ့ ဘယ်တတ်နိုင်မလည်း "

ရာသီဥတုသာယာမှ ဂျုံဆွန်းလည်းအခန်းထဲပြန်ဝင်ခဲ့ပြီး နှစ်ယောက်ကိုဘာရယ်မဟုတ်ပြုံးပြလိုက်သည် ။

" ရက်နောက်ဆုတ်လိုက်လို့
ရှေ့အပါတ်က မရောက်လာပါဘူးဆိုတဲ့ကောင် "

" အဲ့ကောင်ဘာဖြစ်လို့လည်း "

ဆောင်းဟွန်းကမေးတော့ ဂျောင်ဝန်းက‌လည်း
မေးမော့ပြီး ဖြေစမ်းဆိုတဲ့ဟန်လုပ်ပြသည် ။

" သူ့ဘေဘီနဲ့ အိမ်အောက်ရောက်နေတယ် "

" ဘယ်လို ! "

" ဆင်းသာကြည့်တော့‌ "

ဂျုံဆွန်း ကိုကျော်ပြီး အိမ်အောက်ကိုအပြေးဆင်းကြည့်တော့ အထက်တန်းကျောင်းသားအရွယ်ကလေးလေးနဲ့ ကင်မ်ဆောနူဗျာ