Sa bawat baitang ng hagdan patungo sa rooftop ay nanginginig ang aking mga tuhod, huminto ako at napalingon sa akin si Chelsea.
"Oy, ano problema?" Natatawa na tanong niya sa akin.
"Pwede naman kasi na ikaw na lang ang tumawag sa kaniya, tapos maghihintay na lang din ako sa ibaba." Umiling siya, hinawakan pa ang aking kamay.
"Let's continue walking through your prince charming." Bahagya ko hinila ang aking kamay sa kaniya.
"Here's your silly mind again." Napapailing na lamang ako.
Mula sa huling dalawang baitang ng hagdan ay natanaw ko na siya, I gazed at the back of his body.
"Diyan ka lang sandali, magtago ka muna."
"What? Bakit magtatago pa ako?" Naguguluhan na tanong ko kay Chelsea, ngumisi naman siya. Pinagmasdan ko siya na nagtuloy-tuloy sa rooftop.
"Hey, birthday boy!" Unti-unting napalingon sa kaniya si Jranillo, my heart drummed despite his listless eyes, and maybe it's because of the simple black v-neck shirt and plain shorts that really fit his body figure.
"You're here!" He gave a half-smile to Chelsea, habang itong aking kaibigan ay sadyang normal na ata na tumawa kahit wala naman dapat ika-tawa.
"Yeah, bakit ang lonely mo naman dito? Nasa ibaba iyong mga kaibigan mo, bakit hindi mo sila samahan?" Jranillo massaged his nape.
"Don't ask me that question, Chelsea. Alam ko, na alam mo kung bakit." Mula dito sa gilid na aking pinagtataguan ay napa-isip ako, may alam pala sila na hindi ko alam. Narinig ko ang pagtawa ni Chelsea, maya-maya ay naramdaman ko na lamang ang paghila niya sa akin.
I was so nervous, nagtama ang paningin namin ni Jranillo, kasabay ng unti-unting pagsilay sa kaniyang labi ng ngiti.
"Surprise!" sambit ni Chelsea, habang ako ay tila nanigas na sa aking kinatatayuan.
"Speechless na tuloy si Hulya, bakit naman kasi wagas ka kung maka-ngiti Jandred?" Chelsea laughed, I saw Jranillo bit his lower lip. Naiilang naman akong ngumiti.
"Batiin mo na, kanina ka pa hinihintay niyan," bulong sa akin ni Chelsea.
"Mauna na akong bumaba, sumunod nalang kayo agad, tandaan bawal muna ang rated spg." Kaagad kong pinanliitan ng aking mga mata si Chelsea.
"H-Hintayin mo na din ako," sabi ko.
"Hindi lahat ng tao dapat hintayin." She let an evil laughed, pagkatapos ay dali-dali ng tuluyang nilisan ang rooftop, sandali akong napapikit ng mariin bago humarap muli kay Jranillo.
"I'm glad you're here." He stepped towards me, ngumiti naman ako kahit na labis na ang aking kaba.
"H-Happy birthday, Jandred. Ahm, I wish you all the best." Napalunok ako pagkatapos sabihin ang mga iyon.
"Hmm, how fast." Napatitig ako sa kaniya.
"Your wish is already granted." Humakbang siyang muli palapit sa akin, halos mapukpok ko pa ang aking sarili ng nailagay ko ang aking kamay sa aking dibdib, tila mahihimatay ako sa bilis ng tibok ng aking puso.
"You know why?" He licked his lower lip. Napadiin ako ng hawak sa aking mga daliri.
"Why?" Sa tingin ko ay isang malaking bagay na aking napagtagumpayan ang hindi pagkautal.
"Because, you are my best." Naramdaman ko ang panlalambot ng aking tuhod. Napa-
tanong ako sa aking sarili kung totoo ba ito. Hindi ba ito isang panaginip? Ang mga salita ba na aking naririnig ay hindi isang ilusyon?
YOU ARE READING
A Hopeless Wind (NEUST Series #1) (COMPLETED)
Teen Fiction| This story is dedicated to those who have been bullied and have broken confidence. | Juliana Pamintuan is just an ordinary girl who's studying at Nueva Ecija University of Science and Technology. A girl who has very low self-confidence, often timi...
