The Vampire Prince Obsession

CHAPTER 6

CHAPTER 6

Nagising ako na masakit ang ulo. Agad akong napaupo habang hinihilot ang ulo ko.

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig na mapagtanto kong hindi ito ang silid ko. Where am i?

Nilibot ko ang tingin sa kabuoan ng kwarto. I'm pretty sure that this is not mine. This room are look luxurious.

Black and white ang theme ng kwarto. It have a flat screen TV  on the front. On the leftside, it have a single sofa and a coffee table. Meron ding study table malapit sa coffee table.

At sa gilid nito ay sliding door papunta sa veranda. This room are so beautiful.

Pero agad ko din natigil ang paghanga sa kwarto kung nasaan ako nang maisip ang dahilan kung bakit ako nawalan ng malay. Nagsimula ng mangilid ang luha ko sa kaba.

Did i really do it? Did i really hurt reign?

Napatingin ako sa kamay kong nanginginig. Hindi ko alam ang nangyayari sa sarili ko pero mas nasasayahan pa ako na nangyari iyun kay reign. Ghad what am i thinking?

Masamang tao naba ako pagkatapos kong gawin iyun? Siguro nagawa ko lang iyun dahil sa pagbanggit niya kay mama.

Agad din naputol ang iniisip ko nang may pumasok sa kwarto. Pero agad kong kinagulat ng makita na si kieran ito. Walang pang itaas na damit at ang tangin tumatakip lang doon ay apron.

May dala itong pagkain. Nakalagay sa isang silver tray. Walang emosyon ang mukha nito habang naglalakad sa direksyon ko. What is he doing here? Don't tell me na sa kaniya 'to?

"What am i doing here?" I asked after he put down the tray beside me. Tinignan ako nito ng malamig bago umupo sa harap ko.

"In my place"

"And why am i here? And how's reign? Why are you doing these? Hindi naman tayo magkakilala para gawin ito." He just give me his lopsided grin that sent shiver to my spine.

"She hurt you and throw you hurtful words. And yet you still think of her condition?"

Agad akong kinalabutan sa sinabi nito. What are he saying? At bakit parang narinig ko na ang boses nito.

"Did we met before?" I can't stop but to asked. Hindi ko alam at parang pamilyar ito saakin. Especially his voice.

"What do you think?" Balik din nitong tanong. Hindi ko masasabing oo at hindi ko din masasabing hindi.

Nang hindi ako magsalita ay ininguso nito ang pagkain sa tabi ko.

"Eat up. It's late on the evening already. I know you're starved" tanging sinabi nito. Tumayo na ito at aalis na sana pero agad kong nahawakan ang kamay nito.

"W-wait. Si reign kumusta? Nakausap naba ang principal? Mapapaalis ba ako sa university?" Sunod sunod kong tanong dito. He looked at me before he answer.

"No, someone already take care of it." He said before he go outside.

And truth to keiran words i'm really hungry. Kaya sinimulan ko ng kumain. I don't if he's the one who cooked the food or not. Pero kung sya nga, masarap sya magluto.

Agad ko ng iniligpit ang pinagkainan pagkatapos kumain at napagdesisyunan bumaba na. It's already late in the evening, and i need to go home.

Pero agad akong namangha ng makalabas ng kwarto. I can see the chandelier on the downstair. So i slowly walk towards it while holding the tray.

I think this is his own condominium. Pero parang pinagawa niya iyun. Mula sa theme ng condo hanggang sa marbles, napakaganda pagmasdan.

Agad na akong bumaba habang lumilinga linga. Hinahanap kung saan ang kusina. I just need to wash this and go home. I must go to school tomorrow to apologise reign.

Agad ko din nahanap ang kusina at dumiretso doon. I put the dishes on the sink before i started to wash it.

Agad ko din itong natapos, kaya aalis na sana ako ng makita ko si keiran na nakasandig sa malaking refrigerator. Matiim ang tingin nito saakin.

"A-ahm thank you for the food and letting me to stay here when i passed out. But i need to go home. Kailangan ko pang maghanda para bukas."

"Why bother to go home? You can stay here. I don't mind" He said while still staring at me that make me awkward.

"Masyado ng nakakahiya. Tsaka hindi pwede, i need to go home to prepare my uniforms and for tommorow." I said and smile.

He just tsked before walking towards me that make me nervous. Damn.

"Don't you want to stay beside me?" Napakunot ang noo ko sa tanong nito. Why ask me this kind of question? At isa pa, syempre hindi ko naman ito masyadong kilala. Tama nga na tinulungan ako nito pero hindi sapat iyun para manatili dito.

"No offense, but i just know your name. And we're not friends either. So i think i can't stay here."

"Stay here just for now. And if you think i will do something to you. Then you're wrong" He said with finality. Na parang wala akong karapatan na hindian sya.

"B-but what about my uniform and clothes for tommorow if i'll stay here?" I asked. He turn around and go outside. He said something but i can clearly hear it.

"I will take care of it. Just stay for now."

Wala na akong magawa kundi ang mag stay dito. Ghad.