ရင္ခြင္ေဟာင္းေလးလွည့္ၾကည့္ပါ Ep-16
Zawgyi
"ဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္...ေျမး၊ မင္း...မင္းဘာေျပာလိုက္တယ္၊ မ်က္...မ်က္လံုးေတြ ျပန္ကုေတာ့မယ္"
"ဟုတ္တယ္...ဘြား၊ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ကုေတာ့မယ္"
"အမယ္ေလး...အမယ္ေလး ဝမ္းသာလိုက္တာ ေျမးရယ္၊ ဝမ္းသာလိုက္တာ၊ ဘြား...ဘြား ဘယ္လိုေျပာရမွန္း မသိေတာ့ေအာင္ကိုပဲကြယ္"
ဘြားယီက သူ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အသံေတြပင္ တုန္အက္ထစ္ေငါ့လို႔ေနသည္။ ဒါဟာ ဘြားယီအေတာင့္တခဲ့ဆံုး ဆႏၵတစ္ခုပဲ မဟုတ္ပါလား။ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ တိုက္တြန္းခဲ့တာ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ကုသဖို႔ပင္။ ဘြားယီရဲ႕ဆုေတာင္းေတြက သူ႔ဘဝတစ္သက္တာလံုး မ်က္မျမင္ဒုကၡိတတစ္ေယာက္ဘဝနဲ႔ မ႐ွင္သန္ေစခ်င္တာပဲ ျဖစ္သည္။
"ဟဲ့...ဝမ္ေဟာ့ယီ၊ ဝမ္ယီယီတို႔ေရ လာၾကစမ္း၊ ဒီကို အျမန္လာၾကစမ္း"
ေဒၚယီေပၚ႐ွင္းရဲ႕ ေအာ္ေခၚသံက ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ဟိန္းခနဲ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာ၏။
"ဟဲ့...ဝမ္ေဟာ့ယီ"
"....."
"ဝမ္ယီယီ"
ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာျဖင့္ ေဒၚယီေပၚ႐ွင္းက သားသမီးနာမည္ေတြကို အသံက်ယ္ႀကီးျဖင့္ ေအာ္ေခၚေနေလသည္။
"႐ွင္...မား"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေခၚေနတာလား မား"
"ေအး...ဟုတ္တယ္ေဟ့၊ ငါေခၚေနတာ၊ လာၾက ဒီကိုလာၾက"
ဘြားယီရဲ႕ေအာ္ေခၚသံေၾကာင့္ အေျပးတစ္ပိုင္းေရာက္လာၾကသည့္ ေျခသံေတြနဲ႔အတူ အလန္႔တၾကားထူးသံေတြ.....
ဒါဆို.....
အန္ကယ္ဝမ္ေဟာ့ယီေရာ အန္တီဝမ္ယီယီပါ ဧည့္ခန္းထဲကို ေရာက္လာၾကၿပီေပါ့ေလ။
ဝမ္ရီေပၚ ဘာမွမေျပာဘဲ ႏႈတ္ခမ္းစိုရဲရဲႏုေထြးေထြးႀကီးကိုသာ အျပံဳးေတြေဝေအာင္ တန္ဆာဆင္ထားလိုက္မိသည္။
"ထိုင္ၾကစမ္း...မင္းတို႔ ထိုင္ၾကစမ္း၊ မင္းတို႔ကို ဝမ္းသာစရာသတင္းေျပာမလို႔၊ အားလံုး ထိုင္ၾက"
![ရင်ခွင်ဟောင်းလေး လှည့်ကြည့်ပါ [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/250867966-64-k825597.jpg)