Kabanata 29

991 32 3
                                    

Kabanata 29

I couldn't take my eyes off as I look at the woman who is walking towards me... towards us. Matagal man na panahon na ang lumipas, kaonting beses ko man siyang nakita noon, hindi ako maaring magkamali.

She is that woman.

"I'm sorry that I'm a bit late," ani ng architect habang nakatingin kay Nathan.

"Ang mahalaga ay nandito ka na," he said with a smile.

Gusto ko mang ilayo ang tingin ko sa kanilang dalawa pero hindi ko magawa. It is like that the scene of the past returns but this time, I am no longer watching them from afar. But what's the difference of being near to them if I felt that I am just an extra in the story of them two?

"Our client has been wanting to meet you," Nathan said that made her eyes darted into me.

She smiled and extends her hand. "It's nice to meet you, miss Soriano."

Tiningnan ko muna ang kanyang nakalahad na kamay ng ilang segundo bago ko iyon tuluyang tinanggap.

"The pleasure is mine, miss?"

"Lassen. The name is Mikayla Lassen."

Tumango naman ako bago ko binawi ang kamay ko. I saw her raised her eyebrow for a second but then she smiled again when she saw me looking at her.

Agad naman niyang tiningnan muli si Nathan bago siya may mga sinabi roon. I looked at the other side upang hindi ko na siya makita pa.

I don't know but I don't like this lady. Even by just listening to her voice makes me sick.

Busy pa naman silang mag-usap kaya naglakad na lang ako palayo sa kanila. I heard Nathan shouts my name but I ignore it. Bahala sila riyan.

Nang nasiguro ko nang nakalayo na ako sa kanila ay minabuti ko nang umupo sa isang kahoy na nahagip ng mga mata ko. My feet hurts for standing too long. Mas mabuti nang ipagpahinga ko na muna ito.

Bakit ba kasi sa dinami-rami ng tao sa mundo ay si Mikayla pa ang naging architect ng project na ito? Sabagay, it wasn't a surprise that she is working in RKB. She and Nathan are friends for a long time, maaring si Nathan din ang pumili sa kanya upang maging architect. I can't help but to imagine all the projects they've done together.

Why am I even thinking about her anyway? It is not like that I am having a grudge on her. Maliban sa pagtaas niya ng kilay sa akin kanina ay wala naman siyang ginagawang masama sa akin. Maybe that is just her nature. Naiintindihan ko naman dahil sa Jessica ay ganoon din naman sa akin no'ng una. I feel bad on judging her but I can't paint a good image of her in my head. Maybe I should give Mikayla a benefit of the doubt.

I just need to be professional with her and Nathan until this project ends.

"Lia."

Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses at doon ko nakita si Nathan na naglalakad papunta sa akin. Ganoon din si Mikayla. Inalis ko na lamang ang tingin ko sa kanila.

"Lia? Is that your name?"

"Just call me 'Thalia'," I said with my disinterested voice.

'Because Lia is long gone,' I wanted to add but I chose not to.

"Oh sure, Thalia," she said giving emphasis to my name, and then she smiled.

"Bakit ka naman umalis na lang bigla ng wala man lang pasabi?" he asked with his hoarse voice.

"Nangalay lang ako kaya naghanap lang ako ng mauupuan."

He nodded. "Next time, magsabi ka kung aalis ka para alam ko kung saan ka pupunta."

Where the Wind BlowsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon