Where the Wind Blows

Kabanata 10

Kabanata 10

Just like what I expected, the whole mansion is busy for the upcoming party later this evening. Some are in charge in the kitchen while the others, including me, are preparing the ballroom and the banquet hall. The remaining maids are assembling the  courtyard.

Ang sabi ni manang Minda ay hindi ko na kailangan pang tumulong dahil hindi na raw ito saklaw ng aking trabaho. She pointed out that it is better for me to stay close to Nathan but I disagree right away. Ito naman talaga ang trabaho ko bago pa man dumating ang nakakatandang señorito. I like to helped in preparing for later's party.

Nang makaramdam ng pagod ay minabuti ko nang umupo muna sa gilid at magpahinga bago sumabak ulit sa pag-aayos. I can feel the sweat that is cascading from mine. Siguro ay hindi na rin kaaya-aya ang amoy ko nang dahil sa pinaghalong pawis at dumi.

"Tubig oh."

Napatingin ako kay Gil na siyang umupo sa aking tabi at inaabot ang dala niyang baso. I accepted it right away and drank it all.

He chuckled. "Hindi naman halatang pahang-paha ka na ah."

"Hindi naman," natatawa ko ring saad.

"Abala talaga ang lahat kapag may okasyon dito sa mansyon."

"Pansin ko nga rin."

May kaonti pa kaming napag-usapan ni Gil pero nang maramdaman kong nakakuha na ako nang sapat na lakas muli ay agaran akong tumayo at bumalik sa ginagawang pag-aayos.

May hawak-hawak akong pandesign na kailangan kong isabit. Minabuti kong tumapak sa isang upuan upang maabot ko ang pagsasabitan no'n. Yet, even though I am already standing on a chair, I still need to tiptoe just for me to put the ornament.

Naramdaman ko na lamang na may humawak sa baywang ko upang matulungan ako sa pagbalanse. Nais ko sanang tingnan kung sino iyon ngunit minabuti ko na lamang na itoon ang atensyon sa ginagawa. Inilahad ni Gil ang kanyang kamay nang bababa na ako galing sa upuan. I accepted it immediately and move down from the chair.

I can already feel someone's eyes bore on me. I searched for it and saw Nathan's piercing eyes and his lips are pursed into grim line. Nagtagal ang tingin ko sa kanya at kung hindi lamang siya binati ng iilang kasambahay ay hindi mawawala ang madidilim na titig niya sa akin.

Nagkibit-balikat na lamang ako at tinalikuran ko siya dahil may mga kailangan pa akong gawin. I heard Gil's steps followed me and I knew I was right when I heard him talk to me.

"May hindi ba ako nalalaman tungkol sa inyong dalawa ni señorito?"

I faced him with my brows wrinkled. "What do you mean?"

"Iba kasi ang paraan ng pagtitig niya sa'yo eh," anito dahilan upang tumawa ako nang bahagya.

"Guni-guni mo lang iyon. There's nothing going on in between me and our señorito. Ang mabuti pa ay ipagpatuloy na lang natin ang ginagawa natin," wika ko at ibinalik ang atensyon sa ginagawa kahit pa ramdam ko pa rin ang mapanuring tingin ng kaibigan.

We spend the next few hours preparing. When the sky is turning dark as the night is fast approaching, most of us changed our maid's uniform into a more formal and cleaner one. I am wearing a black above the knee dress with a white apron tied at my waist just like what the others are wearing too. My coffee brown silky straight hair is also tied into a tight bun.

My eyes wandered into the beautiful mansion. Mas lalo pang gumanda ang mansyon nang dahil sa mga palamuti. The whole venue is splendidly designed. I couldn't believe that we made all of this possible.

Ngayon ay mas na-a-appreciate ko na ang mga taong nag-o-organize at nag-a-ayos ng kada party. I never thought before that doing such requires a lot of time and strength.