Where the Wind Blows

Kabanata 13

Kabanata 13

I succeeded on avoiding señorito Nathan these past few days. Minsan ay nagkikita kami pero agad naman akong nagbibigay galang at pagkatapos ay umaalis. I'm glad that he is not bothering me especially that I made up my mind.

Base sa pagkakaalam ko ay hindi naman na muling kumuha ng personal maid si señorito Nathan. I know for a fact that he will survive without one kaya naman ay nagtataka pa rin ako kung bakit kinailangan niya pa ako. Well, it is none of my business anyway. I should not stuff my nose on it.

"Pakidala naman itong mga damit sa kwarto ni señorito Nathan," ani manang Minda dahilan upang manlaki ang mata ko.

"Po?!"

"Bakit? May problema ba, hija?" she asked worriedly and I just shook my head in response.

"Gano'n naman pala. Sige na at ilagay mo na iyan doon," aniya at ibinigay na sa akin ang tinuping damit ng señorito.

Nagbuntong-hininga na lamang ako bago tinungo ang daan patungo sa pamilyar na silid. Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit biglang bumilis na naman ang tibok ng aking puso. I chose to ignore it and continue on walking until I reached my destination.

I knocked three times on that same door I used to knocked on before. Nang wala akong marinig ay agad ko na iyong binuksan at pumasok na sa loob. My eyes wandered in the entirety of the room.

Thank goodness at wala ang señorito.

Nagtungo ako sa closet niya at doon ko inilagay ang mga damit niya sa ayos na lalagyan. Tatalikod sana akong muli nang bumilis na naman ang tibok ng puso ko dahil sa narinig kong pagbukas ng pintuan.

I don't want to have any long interaction with the eldest señorito.

"Lia?"

Napaharap ako sa kanya at alanganing ngumiti.

"What are you doing here?" he asked with curiosity in his voice.

"Ah dinala ko lang iyong mga damit ni señorito Nathan."

Tumango ang nakakabatang señorito at hindi na nagsalita.

"Mauuna na po ako," sabi ko at akmang maglalakad na paalis.

"Ayos ka lang ba?"

"Bakit?"

He shook his head while smiling. "Nothing. Nagtaka lang ako nang malaman ko na ayaw mo na palang maging personal maid ni kuya. Kuya's really upset about your decision."

"H-hindi ko naman intensyon 'yon. Sa tingin ko lang naman ay hindi na niya kailangan ng personal maid."

"Really? Huh?" aniya at pagkatapos ay tumawa nang bahagya.

Nagtaka pa ako sa naging asal niya pero hindi na lamang ako nagtanong pa. Ang gusto ko na lang naman ay umalis dito.

He winked at me as if he found out about something. "Don't worry. I think I know now why you decided to end your work as his personal maid."

My heartbeats became unsteadily because of what he said.

"Let's go," aniya at nagsimula nang naglakad paalis kaya ganoon na rin ang ginawa ko. Halos sabay kaming naglalakad ni Dylan.

Being his usual self, he keeps on telling me things. Wala naman akong ibang magawa kundi ang tumango sa sinasabi niya. Pababa rin pala siya kaya hanggang sa hagdan ay magkasama kaming naglalakad. Napahigpit na nga lang ang pagkakahawak ko sa balustrade nang makita ko si señorito Nathan na naglalakad pataas.

Dylan halted as señorito Nathan approaches him. The latter gave me a quick glance that made me bow my head in an instant. Pagkatapos ay hindi na ako nagtagal pa at binilisan ko na lamang ang lakad ko.