Offended / Taekook

15

Taehyung sabah kalktığında oğlunun göğsünde yattığını farketti. Bu içine bir huzur dolmasına sebep olmuştu. Bu his hayatı boyunca hissettiği en güzel şey olabilirdi. Kafasını yana çevirdiğinde gördüğü boşlukla içindeki huzur yerini korkuya bırakmıştı. Çok korkuyordu. Jungkook'u kaybetmekten çok korkuyordu. Ama o zaten Jungkook'u kaybetmişti. Kazanması hiç de kolay değildi.

Yavaşça göğsündeki oğlunu yanına yatırdı ve yataktan onu uyandırmamaya çalışarak kalktı. Gözleri odayı hızla tararken odadaki banyoya girdi. Kapı zaten açıktı, orda yoktu. Bunun üzerine seri adımlarla merdivenlerden aşağı indi. Mutfaktan ses duyunca hızlı adımlarla oraya ilerledi ama gördüğü kişi Jungkook değildi.

"Günaydın efendim." Demişti Jennie içeri giren alfayı fark ederek.

"Günaydın." Demişti Taehyung gözleri hala Jungkook'u arıyordu.

"Ben kahvaltıyı hazırlıyordum. Sizin burda olduğunuzdan haberim yoktu." Dedi omega. Sabah olmasına rağmen sesi oldukça enerjikti.

"Ah...şey evet. Burda kaldım. Ye-jun ısrar etti."dedi alfa. Hala tedirgindi Jungkook'un nerde olduğunu bilmek ve yanına gitmek istiyordu.

"Ye-jun hala uyuyor galiba."

"Evet uyuyor. Aslında ben... şey Jungkook..." Bir türlü kuramadığı cümleyi Jennie anlamış ve onu cevaplamıştı.

"Sabah kalktığımda bahçedeydi. Sanırım uzun zamandır orda."demişti. Alfa bunun üzerine gülümsedi ve sevecence konuştu.

"Teşekkürler, sana kolay gelsin."diyerek hızla mutfaktan ayrıldı ve bahçeye çıktı. Üzerine bir ceket almamıştı. Dün Jungkook'un ona verdiği kısa kollu bir tişört vardı. Onun kokusuyla uyumak ona iyi gelmişti.

Bahçede gördüğü beden çardak benzeri bir yerde oturuyordu. Gözleri bir yere dalmıştı. Bir şey düşündüğü çok açıktı. Yavaşça ona doğru ilerledi. Yanına geldiğinde omega onu farketmemişti. Çok dalgın gözüküyordu. Arasına mesafe katarak yanına oturduğunda onun varlığını ancak kavrayabilmişti ve ona döndü. Taehyung ona bakan omegayla gülümsedi ve konuştu.

"Günaydın."

"Günaydın."sesi oldukça bitkin çıkmıştı. Göz altları hafifçe morarmış ve gözleri kızarıktı. Burnu ve yanakları soğuktan kızarmıştı. Taehyung kararsızlıkla söyledi.

"Uyumadın sanırım." Dediğinde omega derin bir nefes vermiş ve kucağındaki ellerine bakmıştı.

"Kabus gördüm."demişti açıklama yapma gereği duymuştu sebepsizce.

"Şey...eğer istersen bana anlatabilirsin seni dinlerim." Sesi özgüvensizdi. Cevabını bildiği halde sormuştu.

"Gerek yok."demişti Jungkook dalgın bir sesle. Hala gözlerinin önünden gitmiyordu o görüntü. Annesini böyle hatırlamak onu üzmüştü. Bu anıyı unutmak istemişti ama bu mümkün değildi. Gece boyu o görüntü gözünün önüne gelmişti. Nefes alamadığını hissettiğinde de dışarı atmıştı kendini.

"Jungkook, biliyorum artık bana güvenmiyorsun ama sana söz veriyorum bundan sonra sana zarar gelmesine izin vermeyeceğim. Seni ve oğlumuzu koruyacağım."demişti. Sesi üzgün çıkıyordu. Jungkook ise ona bakmıyordu.

"Oğlunu koruyabilirsin."demişti sadece. Alfa buna hızla karşı çıktı.

"Hayır seni de koruyacağım."demişti kendinden emin bir sesle. Omega ise tek bir cümleyle onun özgüvenini yerle bir etmişti.

"Bir ölüyü koruyamazsın Taehyung."

Alfa o an anlamıştı. Jungkook'un iyileşmesi için bir mucize gerekti. Bu mucize onları bulur muydu?